Daha önce bi insana körü körüne aşık oldunuz mu?gözünüz, ruhunuz onunla can bulsun istediniz mi ? Kendinize koyduğunuz yasakları gözünüz görmez oldu mu hiç ?
Kendimi Emir'lerin arabasında bulmam ve özel hastaneye varmamız birkaç dakikamızı almıştı araba durur durmaz kendimi dışarı atıp hastaneye hızlı adımlarla girdim büyük bi topluluk bizi karşılarken aralarında gördüğüm ve Alaz'ın en yakın arkadaşı Mert gözüme ilişti ve soluğu onun yanında aldım
-Mert noluyo ? dedim koşturmaktan nefes nefese kalmıştım, Mert bana yorgun gözlerle baktı ve birden ağlamaya başladı
İki elimle eğdiği başını bana bakabilmesi için kaldırdım kıpkırmızı olmuş gözleri ağlamaktan şişmişe benziyordu ve içimdeki korku gittikçe daha da büyüyordu!
-Mert nolur cevap ver nolur ?! dedim ağlamaklı bi sesle kendimi suçlu görüyordum çünkü maalesef ki en son görüştüğü kişinin ben olmam vicdanımı mı yoksa kalbi mi böyle bi çıkmaza sürükledi şuan ayırt edemiyorum
-Alkollu değilmiş ama karşıdan gelen kamyonun altına girmiş neyseki arabanın yiğitliğinden çok ağır hasar almamış az önce ameliyattan çıktı gece üç buçuk dört gibi olmuş kaza daha fazlasını ben de bilmiyorum. dedi burnunu çekerek ..
Benle konuştuktan sonra kaza yaptığı gerçeği bi bıçak gibi bedenime saplanmıştı .!
Biraz daha ayakta durursam ayaklarım bedenimi taşıyamayacaktı bunu hissettiğim an gördüğüm boş biryere hemen oturdum ve kafamı öne eğerek ellerimin arasına aldım.
Simay , koluma dokunarak bana destek vermeye çalışır gibiydi, diğer ikili de benim bu halime endişelenmiş olacaklar ki yanıma oturmuş ağızlarını açmıyorlardı daha fazla içimde tutamayacağımı anlayıp konuşmaya başladım..
-Benim yanıma geldi kazadan önce, yani en azından kaza saatine çok yakın bi saatte, kapımın önüne gelip beni aşağıya çağırdı indiğimde gelenin Alaz olduğunu öğrendim sevgilisinden ayrıldığını peşimi bırakmayacağını filan söyledi sonra gitti .
Bir çırpıda her şeyi anlatıp derince bi nefes aldım ve gözlerimi üçünün de yüzünde gezdirdim .
Fazlaca şaşırmış bana bakıyorlardı.(üçünün de bana odaklanıp bakması saniyeler geçtikçe sinirimi bozmaya başlarken)
- Bana şöyle bakmayı keser misiniz ! dedim sinirle ardından ayaklanıp koridorda volta atmaya başladım (resmen şuan olanların sebebi benim daha gelir gelmez bela oldum herkese )
Aradan geçen 2 saatin ardından yoğun bakıma alınan Alaz'ı ilk önce annesi görmüş sonra da kimseyi içeri sokmamışlardı ben de kenardan izleyip annesinin Alaz'ın yanından çıktığı gibi eşi olduğunu düşündüğüm adama ağlayarak sarılışını izlemiştim.
Arkadaşlarımın zoruyla elimi yüzümü yıkamış zoraki beni kantine indirmelerine sonunda tamam demiştim. Öğle arasına girdiğimizden sabahtan beri kahvaltı yapmadığımı sayarsak midem feci haldeydi ve baş dönmelerim hafiften başlayınca kendime eziyet etmeye bi son verip kantine inmiştim.
- Ala bak rengin kaçtı iyice bişeyler yer misin kuzum hiç iyi görünmüyosun ?! Simay'ın ısrarlarına dayanamayıp mideme bişeyler tıkmayı başarmıştım ama kendimi hiç iyi hissetmiyodum.
- Olanlara hâlâ inanamıyorum.. dedi Serkan yüzüm iyice düşerken birden oturduğumuz masaya yaklaşan Mert'i görmemle ayağa fırladım.
- Bişey mi oldu? dedim titrek sesimle endişemi anlamış olacak ki yüzüne minik bi tebessüm koyan Mert..
- Yok sakin ol bizim keratayı normal odaya alıyorlar da onu söylemeye geldim. dedi içimden bi oh çekerken oh çekişim Mert'in sözlerine devam etmesiyle yarıda kaldı..
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ÂLÂLÂDE
Ficção Adolescente*Yeni bir şehre taşınan ve hayatının aşkını bulan genç kızın sevdiği adamın ailesinin bile genç adamdan sakladığı gerçekleri ortaya çıkarmasıyla geri dönüşü olmayan bi vedanın da kapısı çalınmış olacak* Her gerçekte bir kayıp her kayıpta bir ceset...
