Tam iki hafta geçmişti bu eve geleli. O günden beri evden kimseyle konuşmuyordu. Babaannesi iki kere aramıştı ama konuşma süresi 1 dakikayı bile geçmemişti. Fadik Teyze de olamasa nasıl dayanırdı bu eve bilmiyordu. Kendisine kızıymış gibi davranıyordu. Hatta iki hafta içinde en sevdiği yemeği bile öğrenmiş ve onun için yapmıştı. Bu onun için çok büyük bir şeydi. Kendi annesine sorsa biri Karaca hangi yemeği sever diye kadın cevap bile veremezdi. Adana yöresine ait yemeklerde öğrenmişti Karaca. Yemekler kendisine ne kadar yağlı ve acı gelse de sevmişti Karaca Adana yemeklerini. Azer'le iki haftada sadece üç kere karşılamışlardı. Duygusuz bir şekilde Karacanın yanından geçiyordu hatta o yokmuş gibi davranıyordu. Neden bilmiyordu Karaca ama nedense Azeri daha fazla görmek istiyordu. Ve bu Azer'in onu kaçırdığı günden beri. İlgisini çekiyordu Azer. Bir kere ailesine ve kadınlara karşı çok saygılıydı. Kendi evinde görmediği şeyler görüyordu Karaca bu evde. Yılmaz mesela Karacaya yardım ediyordu. Birlikte Masayı kurup topluyordular. Düşüncelerini bir kenara koyup aşağı indi Karaca.
Karaca: Fadik teyze yardım edeyim mi ?
Fadik: yok kızım ben bir alışverişe çıkacam sen de gelmek ister misin?
Karaca: yok Fadik teyzecim sen çık.
Fadik: Bir şey lazım mı kuzum?
Karaca: hayır teşekkür ederim.
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Mutfakta akşam için tatlı yapıyordu Karaca.
Azer: Ana neredesin ana. Ah sen mi burdaydın ben anamı aramıştım.
Karaca: şey Fadik teyze alışverişe çıktı. Sen neden Fadik Teyzeyi arıyorsun?
Azer: önemli değil yaw. Bir şey isticektim. Sen napıyon burada?
Karaca: aksam için tatlı hazırlıyorum. Sen ne isteyecektin Fadik teyzeden?
Cumali: Karaca! Karaca çık dışarı! Karaca!
Karaca: Amcamın sesi bu. Azer sen içerdi bekle.
Azer: Ne? Ne diyorsun kızım sen adam gelmiş benim evimin önünde bağırıyor.
Karaca: Azer sana zarar verebilir lütfen içerdi kal.
Cumali: Karacaaaaaaaaa!
Karaca hemen dışarı çıkmıştı tabi Azer de arkasından. Cumali Karacayı gördüğü anda Karacaya doğru yürüyüp sıkı sıkı tutmuştu kızı kolundan.
Cumali: Lan sen kimsin? Sen kimsin ki düşmanlığı bitireceksin? Hemen eve dönüyorsun hemen.
Karaca: hayır amca ben bu eve sizi korumak için geldim.
Cumali: Delirtme beni Karaca git hemen eşyalarını al gel.
Karaca: Gelmiyorum dedim sana amca.
Cumali: Karaca kim olduğunu unutma. Git eşyalarını al gel!
Azer: Hop orda dur bakalım Cumali Kocavali. Karaca gitmek istemiyorsa burada kalır. Sen de buna karışamasın
Cumali: Ben de diyorum bu kız niye burada kalmak istiyor ne yaptın düşmanımızın altına mı yattın?
Karaca: Amca ne diyorsun sen? Ben öyle bir insan mıyım?
Azer: Ne diyorsun lan sen!
Cumali: ya şimdi benimle gelirsin Karaca ya da seni silerim.
Karaca: gelmiyorum Cumali Koçavali.
Tam arkasını dönmüş içeri giderken o can yakan cümleyi kurmuştu Cumali Kocavali.
