The Section I Come From

Chapter 3

Edited.

Arizona.

"Lola pwede po bang maguwi ng biko? Kung pwede lang naman ho—" bago pa matapos yung sinasabi ko. Umalis na si lola sa harap ko at pagbalik nya may dala-dala na syang tupperware na medyo malaki-laki rin at ang laman nun ay..... biko!!!!

"Ito hija, nakita kita kanina na nasarapan kaya may tinago ako kase baka maubos na ng mga apo ko." feel ko talaga yung pagningning ng mata ko. "Lola thank you po!" sabi ko at hi-nug si lola. If you guys are wondering kung asan sila Michael, umalis muna sila at pumunta sa tindahan.

Inutusan sila ni lola eh.

"Basta hija, bumalik ka dito paminsan-minsan." tumango ako at ngumiti. Yes! I-enjoyin ko to sa bahay. At ang pangalan pala ni lola ay Joselita. "Promise po yan babalik ako dito lola."

"Lola ito na po yung inutos nyong pinabili sa'min."

"Ihahatid ka pa ba namin pabalik dun sa eskwelahan mo Ari? Baka mapagtripan ka pa dyan sa tabi-tabi." that kinda scared me. I mean hindi masyado pero parang may kutob ako na meron ayoko naman magkakaso at the age of 17 kaya iwas muna tayo sa gulo. Pero dahil may kasigahan ineng niyo ito sinagot niya...

"Ah, wag na, dun nalang sa sakayan, salamat ulit dito sa biko lola, babye na po." sabi ko at kita ko ang pagkalungkot ni lola. "Basta bumalik ka lang dito ineng." sambit ni lola. "Opo, nagpromise pa nga ako diba lola?"

Umalis na kami at hinatid na din ako nila Mikaela sa sakayan. Chi-neck ko yung time kanina at 5:03 pm na. Lagot ako kay dad nito.

Dun kaya ako dumiretso sa school baka hinihintay pa'ko ni manong driver eh. Sige sige dun. "Manong dun nga po sa Smith University." Sabi ko sa driver ng tricycle. "Sige po ma'am." Sabi nya at umalis na kami. Nakita ko sila Mikaela na tinitignan pa yung tricycle na sinasakyan ko bago umalis. Nakita kase nila si lola lumabas na ng bahay e.

"Ma'am andito na ho tayo."

"Thank you manong ito po bayad o." Sabi ko at inabot yung bayad ko.

Tama nga ako andito pa si manong driver at 'di lang sya. Omayshomaiii andito si dad. I'm dead. Wahhhhhh!!!

Nagdalawang isip pa'ko kung lalapitan ko ba sila dad o umuwi na dun sa bahay at gumawa ng alibi. Not a bad idea self. Lezzzzgoo.

"Arizona? Ma'am Arizona! Nako alalang alala na po yung dad mo kase baka kako nakidnap kana!" I froze. Holy maderpacking tape!! Oa naman ni Dad. Kidnap agad?

"Hi po manong, hehehe, pakisabi kay dad na—"

"Sabihin sakin na tatakas ka para 'di kita sermonan?" Patay talaga ako netoh.

"Hi dad! Andyan ka lang pala? Tara uwi na tayo, may dala din po akong masarap na food." Sabi ko at hinila na sya sa sasakyan nya. Pero 'di lang din pala sila manong andito.

Kasama din nila yung mga kaklase ko, teka teka for all I know lagi silang busy eh at hindi din kami close. Kapal ng mga peslak ah. Wag muna tayo mag-assume self baka may ibang hinihintay yan. Kaya tinanong ko nalang si Dad.

"Dad pssst oi dad, ba't sila andito?" Hila-hila ko pa yung polo nya eh. "I don't know but they've been there the whole time since I came here." Bulong ni dad sakin.

"Gerald, pwede ka ng bumalik sa bahay may dadaanan pa kami ng anak ko." Tinignan ko si dad. "May dadaanan pa tayo dad?" Tumango lang siya.

"Wait newbie!!"  Wut?

Ano na naman ang kailangan ng asong 'toh? "Good afternoon Mr. Zamora, can I have a moment with your daughter please?" Marunong pala toh mag-please? Tinignan ako ni dad at tinanguan ko lang sya.

"Be fast with it young man." Dad said with his stern voice. Kaya hinila na ako ni doggy. Dun sa medyo secluded na area. Hindi na din kase marami yung tao dito.

"You're in their section, right?"

"Yeah and what about it?"

"You need to be careful around them."

"Why?"

"They're dangerous Arizona."

"No, I mean why do you care?"

"Just do it."

"Nike amputs."

"Can I have my daughter now?" Singit sa'min ni dad. "Yes, goodbye Mr. Zamora." Umalis na sya.

"So what did you guys talked about? Is my daughter gonna have his first boyfriend now? You do know sweetie na I still don't allow it pa, not until your 76." I look at dad with horror. Wadapak?

"Dad? 76? Really? You mean wala talaga akong planong magkajowa. Promise yun."

"Good, pero wag mo din kalimutan na bigyan ako ng apo."

"Dad! How could you say that to your own daughter!?" I gasped dramatically.

"Oh stop it, 'di na ako bumabata Monique." Sabay ngiti ni Dad.

"Hala si dad nagdra-drama, let's go na nga may dadaanan pa tayo diba?"

*(BANG!)*

"Fuck!"

Dad immediately grab me and we hid behind his car. Men in black started to show up. Dad's bodyguards. Oh thank goodness.

After the gunshot, they weren't any gunshots heard again. Tumama lang ang bala sa isang poste na malapit lang sa kinatatayuan namin kanina.

"Are you alright, sweetie? Are you hurt somewhere? Please tell me where, should I take you to the hospital?" Dad started asking me again and again. "Dad I'm ok, ok? And what about you? Are you hurt?" Tinignan ko yung katawan nya, good walang tama ng bala.

One of dad's bodyguards, I think siya ata yung head?

"Sir hindi namin nakita kung sino ang may gawa nun, pero ok lang ba kayo? Ma'am? Sir?" Tumango lang ako.

To be honest, I wasn't surprised anymore. This happened thrice already, because of dad's business. But the thing is, matagal na yun.

I looked around but I didn't see them anymore.

Dumating na ang mga pulis and kausap nila si dad. Nasa loob lang ako ng kotse ni Dad. Tinanggihan ko silang bigyan ng pahayag about kanina. May mga reporters kase. At para 'di ako atakehin ng reporters nakapaligid yung bodyguards sa kotse.

Suddenly, my phone dinged. Yung tunog ba if you know what I mean.

   09*********

It's me, Kliofer Cooper. Are you ok?

San mo nakuha phone number ko?

That's a secret, mi Amor.

Whatever, I'm fine. Now, bye.

I turned off my phone. Someone knocked on the car's window. Bodyguard lang pala. Binaba ko yung bintana. "Yes po?"

"Ma'am pinapasabi po ng Dad mo na malapit na ho daw syang matapos at uuwi na daw kayo after nun." I smiled and thanked him. Umalis na rin sya.

Kakalat 'toh sa school. Gosh ang iisyu pa naman ng mga tao ngayon. 'Di bale na I should get used to this already.