giderken beni almayı unutmuşsun | jaeyong

bebekler neden güzel kokuyor

bu mevsimde de çilek bulmak zormuş. ama dolaşıp dolaşıp buldum. kaybolduğumdan zar zor geldim eve. geç de olmuş biraz. kapıyı açarken anladım evde olmadığını. nereye gittiğini arayıp sormayacağım, çünkü nerede olduğunu biliyorum. yiyeceğim çilekleri tezgaha bırakıp tekrar evden çıkıyorum.

sahildesin, elinde bırakmanı kaç defa söylediğim o iğrenç sigara, bacağını sallıyorsun ve dalmışsın gitmişsin. daha sahile varmama daha çok var ama böyle göründüğünü biliyorum. çünkü ben senin ruhunu bilirim.

ve sahile varıyorum. söylediğim gibisin, üstünde de evdeki kıyafetlerin, apar topar çıkıvermişsin. her zamanki gibi içgüdülerinle hareket ediyorsun.

yanında yaklaşıyorum, ama çok değil. mis gibi bebek kokun varken sigara kokusunu almak istemiyorum. sesleniyorum sakince, ama sesim fazla kısık çıkıyor. titriyor da, hüzünlenmişim. artık fark bile etmiyorum hüzünlendiğimi. sen de etmiyorsun, berabere.

dönüyorsun arkanı, beni görünce gözlerin parlıyor ama benim gözümdeki ifadeyi göremiyorsun. ben görüyorum; saatlerce gelirim diye beklemişsin, belki on sigara içmişsin, endişelenmişsin, aklına türlü türlü şey gelmiş ama oturup içmişsin. ve totemin sonunda beni yanına getirmiş. sen öyle san.

sigarandan nefret ettiğimi biliyorsun, sessizce otur diyip uzaklaşıyorsun, sigaranı söndürüp atıyorsun, bir oraya bir buraya yürüyerek kokunu geçirmeye çalışıyorsun.

olmaz öyle. hiç içmemeni istiyorum. ne güzel koktuğunu bilmiyorsun sen, ben biliyorum. ve bunu bile benden alıyorsun. belki de içerek kendini de benden alıyorsun ama kokun, o çok önemlidir.