1

7 3 2
                                    

Uzi : Şarkılar Sokaklara Ait

Y

erden bakınca anladım gökyüzüne sahipmişsin


. . .


Dertlerimle baş başa kalmaktan nefret ettiğimi kendime itiraf edeli ne kadar oldu?
Sayamayacağım kadar çok oldu..
Şu zamana kadar gerçekten mutlu olduğumu düşünüyorum da, gerçekten yok.
Geçmişe takılmamalıyım değil mi? Evet aynen öyle.

Şimdiki zamana gelirsek...

Şuan babamın eve gelmeyeceğini anladım ve arkadaşım Ebru'nun yanına gitmek için küçük Bi çanta hazırlıyorum. Saat geç oldu fakat ben evde tek başıma kalamam. Evde ille birisi olması gerek rahat uyumam için.
Daha fazla kafamı yormamak için başımı iki yana sallayıp kendime geldim. Korkmamalıydım ama bu aşşağıdan gelen sesleri engellemiyor aksine artmasını sağlıyordu. Aşağıda herkes gibi normal bir insan oturduğunu tabi ki de biliyorum. Ama korkuyorum işte evde tek kalmak benim doğama aykırı. Elimi hızlı tutup çantamın içine bir gecelik takımı, içinde Bi miktar para olan cüzdanımı ve birde iş kıyafetlerini koydum. Bi gece için yeterdi.

Çantamın fermuanını çekip kolumdaki saate baktım.

23:17

Geç olmuştu. Acaba Ebrulara rahatsızlık verir miydim? Ayıp olurdu şimdi bu saatte. Kafam karmakarışık ya. Tamam daha önce de gitmiştim ama o zamanlar babası otobüste oluyordu. Fakat şimdi tüm ailesi evdeydi. Neyse Bi sıkıntı olursa gelirim eve. Elime telefonumu alıp tuş kilidini açtım ve uygulamaya girip Ebru ismine tıkladım. Yazmaya başladım.

Yağmur: Ebru, saat çok geç olmuş annen abin baban falan da var şimdi bu saatte rahatsız etmeyeyim sizi. Ben başımın çaresine bakar olmazsa ışık açık uyurum. Sizin rahatınızı bozmayayım. İYİ geceler. Yarın görüşürüz.
23:18

Evet bence bu mesaj yeterliydi. İçinde kıyafet olan çantamı yatağımın kenarına koydum ve doğruldum. Odama şöyle Bi göz attım. Temizdi cumartesi günleri temizlerdim hep odamı. Pek piste değildim. Toplamamak için dağıtmıyorum desem daha doğru olurdu sanki. Neyse Sanırım bu gece yalnız kalabilirim.

Mutfağa gitmek için hareketlenirken bildirim sesi ile telefonumu elime aldım.

Ebru: Tek başına evde kalamayacağını hepimiz biliyoruz Yağmur. Canımı sıkma benim. Hem babamın Bi saat sonra otobüsü var abimle annem de yatar şimdi. Gel işte. Yoksa içim rahat etmeyecek.

Yağmur: Ya bilemiyorum.

Ebru: İnat etme. Ben gelirim gelmezsen.

Hayır! Ebru'nun buraya gelmesi hiç hoş olmazdı. Babam geledebilirdi. Ebrunun işini şansa bırakamam. Hem rahatsız olmazlarmış, babası da gidicekmiş.

Yağmur: Peki 10 bilemedin 15 dakikaya sizin evdeyim.

Ebru: Tamam kuzu dikkat et.

Derin Bi nefes çekip yerdeki çantamı koluma emanet olarak koluma taktım mont giyecektim çünkü. Korkak adımlarla araya ilerleyip koşarak ışığı açtım. Oldum olası korkuyordum bu evden. Çantamı yere bırakıp askılıktan turuncu şişme montumu ve kafama kırmızılı şapkamı taktım. İçimde siyah askılı ve siyah pantalon vardı. Temizlikten ve kafeden kazandığım paralarla alıyordum kendime bişeyler.

Aynadan kendime bakıp yerdeki çantayı koluma taktım . Anahtarlıktan anahtarı alıp dış kapıyı açtım evden çıkıp ayakkabımı giydim ve aradaki ışığı kapatıp elimdeki anahtarla kapıyı kilitledim. Eğer ebrulardan geldikten sonra kapının kilidi açılırsa babam gelmiş demektir.

Yağmur'un Rüzgarı ☔🌬Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin