Hayat da hep ikilemler arasın da kalırız, pazar da meyva alırken hangi tezgah ta en güzel eriğin olduğunu nasıl bilebiliriz ? Tabi ki deneyerek, deneyerek kaybettiğimiz şeylerden bahsedicem bu gün, yastığın soğuk tarafından ve uzun yollardan. Hadi dumanla beraber bir gezintiye çıkalım, sonu yalnızlıkla bitenlerden.
Her gün yeni bir şey değişiyor, küllüğüm deki izmaritler, sokak daki insanlar, duygular ve düşünceler, hep bir çıkış yolu bulmak için çaba sarfederiz, sonuca varmak için bütün kapıları deneriz, benim de sorunum bu sanırım, ya kapılar kilitli yada için de sen kokan odalara giriyorum, bazen kilitli kapıları kırıyorum ve ardın da yaptığım hataları görüyorum, onları zihnim de bir köşeye kapatsam da merak ettiğim için yada umursadığım için hatırlıyorum, aşk da böyle bir şey umursamazsan üstüne düşer kalkmak bilmez, umursarsan kaçtıkça kaçar, aşk iradesi çok güçlü ve zor bir şeydir, ben aşk'ı kelimeler de buldum, yazdıkça güzelleşen cümleler, okudukça hüzünlenen insanlar gördüm. Her seferin de bu son hikayem desem de yazmadan duramıyorum çünkü seni kelimeler de buldum, her harfi bize özel yapılmış sanki, bu müthiş bir şey, bazen düşüncelerimi yıldızlara odaklayıp üstüne çıkıp onlarla beraber hayallere kayıyorum. Neden bu kadar karmaşık olmak zorundayım bilmiyorum, hayat mı çok basit yoksa düşüncelerim mi karışık bilemiyorum, malesef ki tarih düşünen insanları pek sevemedi beni de sevemeyeceğinden şüphem yok değil, iyi bir düşünür, sonuca varabilmek için ne kadar düşünmelidir ? O da bütün kapıları denemiş midir ? Yastığa oymuş gibi hayal ederek sarılmış mıdır ? Yada yollara düşüp izdivaya mı çekilmiştir ? Düşündükçe gelen sorular cevaplarını karıştırdıkça karıştırıyor sanki bir kutu da, bazen başka bir soruda başka bir sorunun cevabını görüyorum. Malesef ki hayat hiç bir zaman yastığın sicak tarafını bize göstermediği için bu soruların cevaplarını başka sorular da bulacağız. Her gün ölüme o kadar çok yakınız ki her an ölebiliriz, bunun farkındalığıyla yaşayarak her anın tadını çıkarmamız lazım, acının bile. İyi ki yoksun diyebilmeli insan iyi ki gittin diyebilmeli ama biz bunları yapabilecek kadar umursamaz değiliz, her şey an meselesi artık, ölebilirim veya yaşayabilirim, deneyerek görmemiz lazım, hadi yalnızlığımızın tadını çıkartalım ve komplolarla dolu, kaderin bizi ezdiği, kendimizi tanıyamadığımız anlara geri dönelim, orası çok güzel bir yer, farkındalık insanı öldürüyor çünkü, geri gelmeyeceğini anladığım gün gördüm bunu azrailin gözlerin de, kalbime orakla adının baş harfini yazdı çünkü beni mahvedek şeyin bu olduğunu biliyordu, kanser gibisin damarlarım da, çaresi yok, tek çaresi umut. Ben hayatı senden umudu kelimeler de öğrendim, her haykırış yalnızlığımın bir parçası olsa da, sen benim en güzel yalnızlığımsın, tek doğru sensin şu hayat da, geri kalan herşey yanlış ve düzensiz. Herşey değişiyor sen kalıyorsun, gitsen bile..
