အလန္႔တၾကား သူမလက္ကို ျပန္ျဖန္႔ၾကည့္မိသည္။ ဘာမွမရွိ။ သူမ အိပ္ရာေဘးကေရဘူးကိုယူၿပီး ေမာ့ေသာက္ပစ္လိုက္သည္။
ျပန္အိပ္မရေတာ့ ညတာကသိပ္ရွည္သည္။
သူမရင္ထိုးေလးက ဘယ္ေရာက္သြားလို႔လဲ?
¤
မနက္မိုးလင္းခါနီးမွ အိပ္ေပ်ာ္သြားတဲ့သူ႔ကို ေက်ာ္ေဇလာႏႈိးေတာ့ မနက္ ၁၀နာရီ။
"ေဟ့ေကာင္၊ ထေတာ့။ ေန႔လည္အတန္းခ်ိန္က ပ်က္လို႔မရဘူး"
အိပ္ခ်င္မူးတူးနဲ႔ နာရီၾကည့္ၿပီး မျဖစ္မေန အိပ္ရာထလိုက္ရသည္။
ေခါင္းေတြကိုက္ၿပီး လူကႏံုးေနေသာ္လည္း အားတင္းထကာ ေရခ်ိဳးလိုက္သည္။ ေခါင္းကမၾကည္၊ အစားကမစားႏိုင္။
ေက်ာင္းဆင္းေတာ့ အိမ္ေရာက္တာနဲ႔ နားေနလိုက္တာေတာင္ မနက္မထႏိုင္။ ဘြားလည္း အလုပ္မသြားျဖစ္ေတာ့ဘဲ ဆရာဝန္ပင့္၊ သူ႔အနားေနကာ ေျမးကိုျပန္ၿပီး ျပဳစုေနရသည္။ မျဖစ္စဖူး ေသြးေပါင္က်သည္တဲ့။
ေန႔လည္ခင္းေလာက္သက္သာသြားေပမဲ့ ညေနမွပဲ လႈပ္လႈပ္ရွားရွားလုပ္ႏိုင္သည္။ ဘြားကေတာ့ အိမ္ျပန္မလာဘဲ ဘာေတြလုပ္လို႔ျဖစ္ရသလဲဆိုၿပီး ဆူပါေတာ့သည္။ သူ႔အျပစ္နဲ႔သူမို႔ ၿငိမ္ေနရေတာ့သည္ေလ။ ညေနပိုင္းထြဋ္ေခါင္ဖုန္းဆက္ေတာ့ ေနာက္ေန႔လည္း ေက်ာင္းမလာႏိုင္ဘူးဆို၍ ေနာက္ေန႔ညေနေက်ာင္းဆင္းေတာ့ အိမ္ကိုလိုက္လာေသာ္လည္း ေက်ာ္ေဇပါမလာ။
"အေျခအေနဘယ္လိုလဲ လူမမာေရ"
"ေကာင္းသြားၿပီ။ မနက္ေက်ာင္းတက္မယ္။ ဟိုေကာင္ေရာ?"
"မင္းရဲ႕မ၊ ေဆး႐ံုေရာက္ေနလို႔။ အဲဒါ မလင္းလက္က ေဆး႐ံုေစာင့္ေပးေနရတာကို သူကဝိုင္းကူေပးေနတယ္။ ကိုလင္းေရာင္က ဘန္ေကာက္ဘက္ေရာက္ေနလို႔ေလ"
"ဟင္! မြန္းဘာျဖစ္တာလဲ?"
"မစိုးရိမ္ရပါဘူး။ အားနည္းၿပီး မီးဖိုေခ်ာင္ထဲမွာ မူးလဲတဲ့အခ်ိန္ လက္ထဲမွာ ဟင္းရည္ပန္းကန္နဲ႔မို႔ ေျခေထာက္မွာပါ အပူေလာင္သြားလို႔ေလ"
"ဒဏ္ရာမ်ားလား? ဘယ္တုန္းကျဖစ္တာလဲ?"
"မမ်ားပါဘူး၊ ေနာက္ေန႔ပဲ ေဆးရံုဆင္းရမွာ။ ျဖစ္တာက မင္းတို႔ဆံုၿပီးေနာက္ရက္"
YOU ARE READING
ဧကရီ သူမ
Romance"မွန်းအတွက် အကြောင်းပြချက်လိုရင်တော့ ကျွန်တော့်ကိုသတိရပေးပါ။ တတိယလူမဟုတ်ဘဲ လူကြမ်းဖြစ်ပေးရမယ်ဆိုလည်း ပြဿနာမရှိပါဘူး။" "ကိုယ့်ကိုမကြည်ဖြူတဲ့အိမ်ကလူကိုတော့ စဉ်းကိုမစဉ်းစားချင်တာ။" "မမွန်းကို မင်းရွေးလိုက်ကတည်းက ခါချဉ်အုံကို တုတ်ထိုးလုပ်ပြီးနေပြီ။" ■...
