Part (10)

95 5 0
                                    

တကယ္ဆို ေနေကာင္းကင္က အျပင္လူျဖစ္ေနသည္ပဲ။ သူ႔စိတ္သူ ထိန္းခ်ဳပ္လိုက္သည္။ ထိုအခါမွပင္ လင္းေရာင္က

"လမင္း၊ ကိုယ္လိုက္ပို႔မယ္ေလ"

"ဟိုေလ၊ သူက ကားမပါဘူး"

လင္းေရာင္က လမင္းႏွင့္သူ႔ကို ခပ္စူးစူးၾကည့္သည္။ ဒါကို ရိပ္မိလိုက္သည့္မြန္းက

"အဲဒီေတာ့ လမင္းက ကိုလင္းကားနဲ႔လိုက္ခဲ့မယ္ေလ။ ေကာင္းကင္က ဒီကားယူသြားလိုက္ေပါ့။ ဝပ္ေရွာ့ပို႔ရမွာဆိုေတာ့ ေကာင္းကင္ယူသြားရင္ တစ္ခ်က္ခုတ္၊ ႏွစ္ခ်က္ျပတ္ေပါ့။ ေနာ္?"

"ဟုတ္၊ အစ္မ။ ကၽြန္ေတာ္ ယူသြားလိုက္မယ္"

"ကားကဘာျဖစ္လို႔လဲ လမင္း?"

"အင္း ... ဟိုေလ"

"ကားက လြယ္လြယ္ဆီျဖည့္မိလို႔ထင္တယ္။ ဆီေခ်းပိတ္ခ်င္ေနတာပါ ကိုလင္းေရာင္"

"အိုေခေလ။ ဒါဆို ကိုယ္တို႔ကိုခြင့္ျပဳဦး ညီ"

"ဟုတ္ကဲ့"

မြန္းက သူ႔ကိုတစ္ခ်က္ၾကည့္ၿပီး အၾကည့္ႏွင့္ႏႈတ္ဆက္သြားသည္။
သူမက ဘာလို႔ ေတာက္ေလၽွာက္ညာေနတာလဲ? ဆရာမဆီလာတာမဟုတ္ဘဲ မုန္႔ထြက္စားတာပါလို႔ ေျပာပါလား။ ကားကို ေနေကာင္းကင္ယူသြားပါလို႔ေျပာၿပီးမွ ဝပ္ေရွာ့ပို႔ရမယ္လို႔ ဘာလို႔ညာလဲ? သူကပါ ဝိုင္းညာေပးလိုက္ေသးတာပဲ။ ကိုလင္းေရာင္နဲ႔ျပႆနာမျဖစ္ခ်င္လို႔ မြန္းကဒီလိုေျပာေပမဲ့ သူက မေက်မနပ္နဲ႔က်န္ခဲ့သည္။
မြန္းက ကိုလင္းေရာင္နဲ႔ နည္းနည္းေလးေတာင္ ျပႆနာအျဖစ္မခံခ်င္ဘူးေပါ့။ လင္းေရာင္ေနာက္ပါသြားတာကိုလည္း သူမျမင္ခ်င္သလို မ်က္ႏွာလႊဲလိုက္သည္။ တကယ္ဆို သူဒီလိုျဖစ္ေနတာပဲ လြန္လွၿပီ။ လင္းေရာင္ကေရာ ေယာက်္ားခ်င္းမို႔ သူ႔ရင္ထဲကိုျမင္ေနသည္လား? ေတာ္ပါၿပီ။ ဆက္မေတြးခ်င္ေတာ့ဘူး။

¤

"ေတာ္ၿပီဟာ၊ မေျပာခ်င္ေတာ့ဘူး လင္းလက္ရာ"

"ငါက အတင္းေမးေနလို႔လား မြန္းရယ္"

"ဒါေပမဲ့ ......."

ဧကရီ သူမWhere stories live. Discover now