Part (9)

91 6 0
                                    

ဒီလိုနဲ႔ သႀကၤန္ေက်ာင္းပိတ္ရက္ေတြကုန္ဆံုးလို႔ သူတို႔ေက်ာင္းျပန္တက္ရၿပီ။ ေနေကာင္းကင္နဲ႔မြန္းတို႔ မဆံုျဖစ္ၾကေပမဲ့ ေက်ာ္ေဇနဲ႔လင္းလက္တို႔စံုတြဲကေတာ့ မနာလိုစရာေကာင္းစြာႏွင့္ မ်က္စိေနာက္ေအာင္ တစ္ပူးတြဲတြဲရွိလွသည္။ တစ္ခါတေလ လင္းလက္က ေက်ာင္းဆင္းခ်ိန္ကိုလာေစာင့္ေနတတ္ေသးသည္။

"မလင္း၊ ဒီေကာင္ ခုတေလာ ဘာျဖစ္လို႔လဲ?"

"ဘာျဖစ္လို႔လဲဟင္?"

"မသိဘူးေလ။ ကေလးလို လိုက္ၾကည့္ေနလို႔"

"အာ..."

သူနဲ႔ လင္းလက္ေျပာေနတာကို ေက်ာ္ေဇက

"ေဟ့ေကာင္! ဘာေတြေမးေနတာလဲ? ငါ့မမ ရွက္သြားၿပီ"

ဒီတစ္ခါေတာ့ ထြဋ္ေခါင္ပါ ပါလာသည္။

"မင္းတို႔က မ်က္စိေနာက္စရာျဖစ္ေနတာကိုး"

"မင္းတို႔ႏွစ္ေကာင္ကေရာ ဘာျဖစ္ေနတာလဲ? မနာလိုေနၾကတာ သိပ္သိသာတာပဲ။ ကိုယ္တိုင္က် အျဖစ္မရွိၾကဘဲနဲ႔"

"ဘယ္သူကအျဖစ္မရွိလို႔ တစ္ေယာက္တည္းေတြ႕ တစ္ေယာက္တည္းရ ျဖစ္ေနတာလဲ?"

"အဟား ... ငါက တစ္ေယာက္တည္းကို အႀကီးႀကီးခ်စ္တာ။ မင္းလို အခ်စ္ေတြမမ်ားဘူး။ အဲ့ဒါေၾကာင့္ အခုသစ္ကိုင္းလြတ္ေနတာ ထြဋ္ေခါင္ဆိုတဲ့ ေမ်ာက္ေပါ့ကြာ။ ဟိုတစ္ေကာင္ကေတာ့ ေရြးရင္းေရြးရင္းနဲ႔ ေနာက္ဆံုးေတာ့ Limited Edition နဲ႔ တိုးေရာေလ"

"မင္း ... ေျပာႏိုင္တုန္းေျပာထား"

ေက်ာ္ေဇနဲ႔ထြဋ္ေခါင္ရဲ႕ စကားစစ္ပြဲမွာ တည့္တည့္ထိတာက ေနေကာင္းကင္ရယ္ပါ။
မြန္းသည္ ေနေကာင္းကင္အတြက္မဟုတ္ခဲ့။

¤

🎶 Yes, I do ........ I'm ok ........
နာခံမယ္ ... ဘယ္အခ်ိန္မဆို နင္ေပးတဲ့အမိန္႔ 🎶
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

သြားၿပီ။ ေနေကာင္းကင္အတြက္ေတာ့
ကမ႓ာႀကီးပဲ ေဇာက္ထိုးလည္သြားသလိုလို၊
သူ႔တစ္ေနရာတည္းပဲ ဆူနာမီျဖစ္သလိုလို၊
ကိုႀကီးေက်ာ္ပဲ အရက္တစ္စည္ေလာက္ေသာက္ၿပီး ဝင္ပူးသလိုလို၊
သူကိုယ္တိုင္ပဲ ပစ္လႊတ္ခါနီး ႏ်ဴထိပ္ဖူးတပ္ဒံုးက်ည္နဲ႔ တြဲခ်ည္ခံရသလိုလို၊
ရင္ခုန္သံေတြဝုန္းဒိုင္းၾကဲၿပီး ခုတင္ေပၚထထိုင္လို႔၊ ေဘးကဖုန္းကို ကတုန္ကယင္ကိုင္လိုက္ၿပီး

ဧကရီ သူမWhere stories live. Discover now