Gözlerimi ilk açtığımda.Vücudumun soğuk ve ıslak bir yerle temas etmesini anlamam birkaç dakikamı almıştı,her yer zifiri karanlıktı hiçbiryeri göremiyordum nerdeydim ben ?
Ayağa kalkmaya çalıştığımda bedenimin bana yaptığı işkenceyle tökezleyip tekrar soğuk ve ıslak zemini bulmam uzun sürmedi.Lanetler savurarak acıya göz yummaya çalıştım.
Ne olmuştu bana böyle? Adımı bile hatırlayamıyordum, ellerimi zorlayarak vücudumda gezdirmeye başladım saçlarıma dokundum uzundu sonra ellerim aşağılara kaydı sadece iki bez parçası kapatıyordu vücudumu.Çok soğuktu,kim olduğumu bile bilmeden bu karanlıktan nasıl kurtulabilirdim ki ? Tüm vücudumu saran acı ve yoğun düşüncelerimle gözlerim kapanmaya başlamıştı...
Kapanan gözlerimin arasından bir ışık sızdı ardından bir ses:
- İZİM! . (demişti)
Ama ben daha fazla direnememiştim devamanı duymak için..
Gerisi karanlık,gerisi sessizlik,gerisi umutsuzluk….
ŞİMDİ OKUDUĞUN
YAŞAM SINIRI
Teen FictionBizi bizden başka anlayan yoktu. İlk önce sen buldun hayatta rotanı. Sonra ben aynı yollardan geçtim senle. Sen benim pusulam.. Sen benim karanlık yollardaki tek aydınlığım... Söyle bana sevebilirmisin benim seni sevdiğim gibi ??
