YAŞAM SINIRI

Asla Bensiz Kalmayacaksın

Tenimde bir sıcaklık hissediyordum yavaş yavaş gözlerimi araladığımda küçük bir pencereden gözlerime yansıyan güneş ışınlarının mutluluğuyla sevinerek yerden hızlıca kalktım ve ağzımdan minik bir inlemenin çıkmasına engel olamadım.Pencereye ulaşmak için etrafımı taramaya başladım fakat pencereye ulaşmamı sağlayacak hiçbirşey yoktu..
Burası burası bomboş bir odaydı duvarları simsiyah üzerinde ise dün gece gözlerim kapanmadan önce duyduğum kelime 'İZİM'.
Duvarlarda sayamayacağım kadar bu kelime yazıyordu neydi şimdi bu aklımı kaçırmamımı istiyordu hahahah hoş kaçıracak bir aklım bile yoktu şu durumda,duvarlara yaklaşarak elimi üzerlerinde gezdirdim.İzim izim izim düşünmeye çalışıyordum ama lanet olası beynim geçmişimden bir iz bile taşımıyordu,öylece yere çöktüm ve gözlerimden akan yaşları umursamadan bağırmaya başladım.
Kimim ben kimim lanet olası aklımdan ne istedin yaşadıklarımdan anılarımdan ne istedin?
Bir cevap bekliyordum birinin çıkıp açıklama yapmasını üzülmemin gereksiz olduğunu herşeyin geçeceğini söylemesini bekliyordum ama ne beni duyan biri vardı nede bir ses. Gözyaşlarımda düşüncelerim gibi şiddetini arttırmaya başlamıştı. Ne kadar süredir böyle kaldığımı bilmiyorum sanırım akşam olmuştu heryer yine karanlığa bürünmüştü.Dudaklarımdan ise çok tanıdık ama bir o kadar da yabancı gelen bir melodinin sözleri dökülmeye başlamıştı..

Küçüğüm daha çok küçüğüm

Bu yüzden bütün saçmalamam

Yenilmem bu yüzden

Bu yüzden kendime hala güvensizliğim

Ne kadar az yol almışım

Ne kadar az yolun başındaymışım meğer

Elimde yalandan kocaman rengarenk

Geçici oyuncak zaferler

Küçüğüm daha çok küçüğüm

Bu yüzden bütün korkularım

Gururum bu yüzden

Bu yüzden çocuk gibi korunmasızlığım....

Nasıl dudaklarımdan döküldüğünü anlayamadığım melodinin sözleri ile gözlerim kapanmaya yön tutmuştu bile..
Gözlerimin kapanmasıyla, bir kapının açılması irkilmeme sebeb olmuştu.Hala uykuya dalmadığım için, içimden Tanrı'ya teşekkürlerimi sunarken eş zamanlı lanetlerde savurmaya başladım,gözlerimi açmak istiyordum,neden burda olduğumu, kim olduğumu sormak istiyordum ama yapamıyordum korkuyordum..
Çünkü gözlerimi açmaya korkuyordum..
Yanıma yaklaşan ayak seslerini duyuyordum, hala uyuyormuş gibi yapmaya devam etmeliydim geri dönüşü yoktu artık..
Ayak sesleri gittikçe yaklaştı yaklaştı ve durdu.Yavaşca yanıma eğildi, sanırım tam olarak burun buranaydık nefesinin sıcaklığı yüzüme çarpıyordu,ne olduğunu anlamaya çalışıyordum ve tam gözlerimi açmaya karar vermişken bir el saçlarımda gezinmeye başlamıştı..
Nefes alışverişlerim hızlanmıştı ve tam o anda dün ki sesin sahibinden kelimeler dökülmeye başladı..

- İzim... (sessizlik ve ardından nefesini dışarı vererek devam etti)
Takvim yaprakları birgün daha büyüttü zaman kavramını,zaman ne olursa,ne yaşatırsa ,ne getirirse getirsin sen benim hayat rotamdaki pusulam asla bensiz kalmayacaksın..

Bekledim bekledim cümlelerin devamını bekledim ama koskocaman bir sessizlik ve ardından ayak sesleri uzaklaşmaya başladı gözlerimi yavaşça araladım ve duyduğum sesin sahibi güzel cümleleri Tanrı'ım ne kadar hoş görünüyordu, yarıçıplaktı aman tanrım bakmamalıydım bakmamalıydım..! Ama gözümü ayıramıyordum ki altından lacivert veya siyah olduğunu tahmin ettiğim bir kot vardı saçları dağınıktı sırtı sırtında ise sesinden ilk duyduğum duvarlara milyonlarca kez kazılmış olan kelime 'İZİM'.

Düşüncelere dalmış arkasında yazan kelimeyi inceleyerek ne olduğunu neyi hitap ettiğini düşünüyordum ki biranda durdu gözlerimi hemen kapattım.
Ve yine sesi kulaklarıma doldu..

- Senin adın. (Dedi ve ayak sesleri ardından kapı sesi ve sessizlik)

Yazardan:
Merhaba bu hikayeyi okuyan sevgili arkadaşlarıım, bu benim ilk deneyimim
Hikaye hakkında ne düşünüyorsunuz?
Birdaha ki bölüm için yorumlarınızı bekliyorum kendinize cici bakın :))