Belkide bu son öpücük değil

549 9 1
                                    

Sabah kalktığımda martin üzerini giyiyordu ve uykulu bir sesle bana günaydın dedi.

-günaydın gidiyormusun

Martin: evet gidiyorum ama ailemle birlikte gidicem daha onların gelmesine 3 saat var

- Hmm biyerlere gitsek mi acaba

Martin: olur sana biyeri göstermek istiyodum bende.

Üzerimi giyindikten sonra onunla birlikte biraz vakit geçirmek için dışarıya çıktık beni götürdüğü yer küçük bir tepecik ama dik bir tepeydi.

- hadi ama martin çıkamıyormusun acele et

Martin: söylemesi kolay bu ayakkabılar la sen çık

- neden topuklu ayakkabı giyersin ki anlamıyorum

Tepeye çıkınca gerçekten manzaranın çok güzel olduğunu fark ettim çimenlerin üzerine uzandık gök yüzü o kadar güzel di ki ve birden martinin elinin belimden aşağı doğru indiğini hissetim.

-Ne yapıyorsun martin sadece arkadaş değilmi dedim.

Martin: evet sadece arkadaşız.

- dedikten sonra öpünce bi acayip oldu ama neyse dayanamadım.

Martin: biraz vaktimiz var annemler gelene kadar eve gitsek mi geçen gece yapamadığımız şeyi yaparız dedi

- Bense hemen kendimi ona atmak isteyen biri giri olur gidelim dedim ve tam eve varmak üzereyken martinin anne ve babası çıktı karşımıza

Martin: aaa anne baba siz mi geldiniz? Neden erkenden geldiniz?

Martin annesi: Hıhı erkenden geldik süpriz yapmak istedik oğlum'a

Martin: şey anne bu lena okul arkadaşım

Lena: memnun oldum efendim.

Martin: anne baba siz önden gidin ben de gelicem birazdan.

Martin annesi: peki

-martinle bu son görüşmemiz diye düşündüm ve üzgündüm

Martin: üzgünüm lena kusura bakma erken geleceklerini tahmin etmedim ama mutlaka konuşmaya devam edelim arkadaşlığımızın devam etmesini istiyorum olurmu? Bana numaranı ver

- diyince hemen bir kâğıda numaramı evimin adresini verdim hatta annemin evinin adresini ve numarasını bile verdim.

Martin: bu kadarı yeterli lena diyince utandım

-belkide bunun son öpücük değildir diye düşündüm.

♡♥BİR GÜN ♡♥Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin