အသံရဲ့ညှို့အား[Completed]

Chapter 4 part 1

[Unicode]".........."

ဖြစ်ပေါ်နေတဲ့အခြေအနေကို လင်းရှောင်အာတစ်ယောက် နားမလည်နိုင်ဖြစ်နေတယ်။ သူ့ခါးကိုဖက်ထားတဲ့လက်ကို ကြောင်ကြည့်မိနေလို့ ရုန်းဖို့တောင်မေ့နေတယ်။ ဒါကို သူဝန်ခံဖို့ရှက်နေတာဖြစ်မယ်လို့ ရှုယွမ်က ထင်နေလေရဲ့...။ ရှုယွမ် နှစ်ထောင်းအားရကြီးစွာဖြစ်ပြီးသကာလ ပိုတိုးလို့ဖက်ထားလိုက်ပြီး သူ့နားရွက်ကို မထိတထိကိုက်လို့ တိုးတိုးလေးဆိုတယ်။

"မင်းခါးလေးက သေးပြီးသွယ်နေတာပဲ။ ကိုယ် သိပ် သဘောကျတယ်"

ဘယ်လို အခြေအနေကြီးလဲ! သူ့နားထဲကို ဝင်လာတဲ့ အသက်ရှုငွေ့နွေးနွေးနဲ့အတူ ညှို့ဓာတ်ပြင်းလွန်တဲ့အသံရဲ့အောက်မှာ လင်းရှောင်အာခန္ဓာကိုယ်တစ်ခုလုံး ချိနဲ့သွားပြီး မတ်တပ်တောင် သေချာမရပ်နိုင်တော့ဘူး။ ဒါBL ဇာတ်ကားတွေနဲ့ တူမနေဘူးလား။ သူစိတ်ကူးယဉ်ခဲ့ရတဲ့ အထက်ပုဂ္ဂိုလ်ရဲ့အသံနဲ့ တစ်ပုံစံတည်း!

လင်းရှောင်အာနားရွက်တွေ ရဲဗလောင်းခတ်သွားတယ်။ အသံညှို့ဓာတ်ပြင်းသလောက် လူကိုပါ မထိတထိစနေလို့ သူ့နှလုံးခုန်သံတွေ မမှန်ချင်တော့ဘူး။ နောက်ဆုံးမှာတော့ ရှိသမျှအားအင် အစအနလေး အကုန်စုပြီး စကားတစ်ခွန်း ပြောလိုက်တယ်။

"ရှု...ရှုယွမ်...မနောက်ပါနဲ့ကွာ"

ရှုယွမ် နောက်နေတယ်လို့ သူထင်တာကိုး...။
ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ်လည်း အားတင်းပြီး ရှုယွမ်လက်ထဲက စရုန်းပါတော့တယ်။

ရှုယွမ်က ပိုတင်းတင်းကျပ်ကျပ် ဖက်လာပြီး တီးတိုးလေး ထပ်ပြောပြန်တယ်။

"ကိုယ်သိပြီးပြီ"

ဘာသိတာလဲ။ လင်းရှောင်အာ ခုထိဘာမှမသိသေးဘူး။ ရုတ်တရက် ၁၈၀° လှည့်ခံလိုက်ရပြီး ရှုယွမ်ရဲ့သန်မာတဲ့လက်ဖဝါးတွေ သူ့ခေါင်းနောက်ဘက်ကို လာကိုင်တယ်။ သူတို့နှုတ်ခမ်းချင်း ထိစပ်သွားကြပြီ။

လင်းရှောင်အာ အံ့ဩလွန်းလို့ မျက်လုံးတွေအပြူးသား...။ သူ့ပါးစပ်ထဲ ဝင်ရောက်လာတဲ့ ချွဲကျိကျိအရာက ကျွမ်းကျင်ပိုင်နိုင်လိုက်တာ။ နေရာလပ်မကျန်ကို ထိတွေ့နေတော့တယ်။ သူတို့လျှာအချင်းချင်း ပူးကပ်စေပြီး ရမ္မက်ဆန်ဆန် လှည့်ပတ်စေခိုင်းနေတာ။ အနမ်းတွေရဲ့ အားပြင်းမှုကြောင့် လင်းရှောင်အာ အသက်တောင်မရှုနိုင်တော့...