အသံရဲ့ညှို့အား[Completed]

Chapter 2 'ကမ္ဘာကြီးက သိပ်လှတာပဲ'

[Unicode]စိတ်ကူးနဲ့လက်တွေ့ဆိုတာ ထပ်တူမကျနိုင်ပါဘူး။ လင်းရှောင်အာတစ်ယောက် ယွမ်ငွေ တစ်ထောင် (T/N: မြန်မာငွေနှစ်သိန်းဝန်းကျင်) ပေးပြီးဝယ်လာတဲ့  အသစ်စက်စက် အသံဖမ်းဖောင်တိန်ကို အခုထက်ထိ မသုံးရသေးဘူး။ ဒါရိုက်တာအသစ်က အရမ်းစကားနည်းတဲ့ပုံပဲ။ လူတွေ့ရင်လည်း ခေါင်းငြိမ့်ပြီး ပြုံးရုံ ပြုံးပြတာ။ ပိုဆိုးတာက သူ့ရဲ့အသံလုံရုံးခန်းပဲ။ အသံလုံလွန်းလို့ လင်းရှောင်အာ ဘာမှမကြားရဘူး။

သူ့အသံမကြားရလေ ပိုတောင့်တမိလေပဲ။ နေမထိထိုင်မသာတွေဖြစ်ပြီး သွေးသားရဲ့ ဆာလောင်မွတ်သိပ်မှုဒဏ်ကို အလူးအလဲခံစားနေရတာပေါ့။

ရှုယွမ် သူ့ရုံးခန်းထဲကထွက်တာနဲ့ လင်းရှောင်အာနားရွက်တွေက ယုန်လိုပဲ ရွှတ်ခနဲထောင်လာတယ်။ သူစကားပြောတဲ့ အသံလေးများ ကြားရလိုကြားရငြား…...

အမြဲအေးအေးလူလူနေခဲ့တဲ့ လင်းရှောင်အာ စွန့်စားခန်းတွေရိုက်နေရပြီ။

ရှုယွမ်ကိုတွေ့တိုင်း သူအမြဲနှုတ်ဆက်စကား စပြောတယ်။ ဒါပေမယ့် ပြန်ရလိုက်တာက ခပ်ဖျော့ဖျော့ အပြုံးလေးတစ်ပွင့်။

အရဲစွန့်ပြီးတော့ ရှုယွမ်သန့်စင်ခန်းဝင်တိုင်း ယောင်တောင်ပေါင်တောင် လိုက်သွားသေးတယ်။ ရှုယွမ် သူ့အသင်းခေါင်းဆောင်ကို ဖုန်းခေါ်ပါစေလို့ မျှော်လင့်တကြီးဆုတောင်းရင်း‌ပေါ့။ ဒါမှ ဘေးအခန်းထဲဝင်ပြီး ရှုယွမ်အသံလေးကို ဖမ်းထားလို့ရမှာလေ။

ဘယ်လိုပဲလုပ်လုပ် တစ်ခုမှအဆင်မပြေခဲ့ပါဘူး။

ဘုရားသခင်က သူကြိုက်တဲ့အသံကိုရှေ့မှာထားပြီး နှိပ်စက်နေသလိုပဲ……လင်းရှောင်အာ စိတ်တွေ ဂျုံးဂျုံးကျသွားသလို ခံစားရတယ်။ စိတ်ညစ်လွန်းလို့ ခေါင်းတခါခါနဲ့။

… ဒီတစ်ခေါက် လစဉ်ဝန်ထမ်းတွေ့ဆုံပွဲကို ပထမဆုံးအကြိမ်အဖြစ် သူစောင့်မျှော်နေမိခဲ့တယ်။

အလုပ်ကနေပြန်ရောက်တိုင်း ဖုန်းနံပါတ်စာရွက်လေးကို ထုတ်ကြည့်ဖြစ်တယ်။ ညတိုင်းလိုလို ဒီစာရွက်ကိုပဲ စိုက်ကြည့်မိတယ်…တကယ်ဆို နံပါတ်တွေကိုမကြည့်ဘဲ အလွတ်တောင်ရွတ်လို့ရနေပြီ။