He's My Pervert Assistant (COMPLETED)

CHAPTER 27

CHAPTER 27

Meet her

Aitana/Abry's POV

DALAWANG ARAW na ang nakalipas matapos kong maospital. At hanggang ngayon hindi pa din ako makakuha ng tyempo para kausapin si Mic mic dahil kay aswang palagi syang nakadikit sa akin. Buti nga ngayon ay natakasan ko sya.

Nandito kasi ako ngayon sa isang flower shop. I want to visit my mom. Maybe this is my chance to talk to Mic mic alone. At first, i really don't know what to call him pero sabi nya kung saan ako sanay okay lang sa kanya.  Kaya Mic mic ang pinili ko. I miss calling him Mic mic. I suddenly feel complete kasi feeling ko unti-unti nang bumabalik ang alaala ko.

Hanggang ngayon pa din ay hindi ko pa din tinatanggal ang lens ko. I want to remove it once my memories are back. Sa ngayon kasi ay hindi pa kumpleto. Kinuha ko ang phone ko para matawagan na si Mic mic.

"Yes Abry?" agad na bungad nya.

"Hindi ba pwedeng hello muna? Grabe ka sa akin ah akala mo namang may kailangan ako sayo!" inis kong sabi sa kanya habang tumitingin tingin ng magagandang bulaklak.

Woww ang ganda naman ng mga bulaklak dito!

"Bakit? Wala nga ba?" nang aasar pang tanong nya.

"Tse! I'm alone now. I'm going to pay a visit to my mom's grave. Meet me there." nakangiting sabi ko ng makita na ang favorite flower ni mommy. Ang white roses.

Sabi nya sa akin noon. It's make her calm. It makes her at peace. Ang ganda daw sa mga mata nya ng mga puting rosas.

"What? Mag-isa ka lang? Abry naman! You need to be careful! Okay! Papunta na ako! Wait me there, okay! Wag kang aalis dyan!" nagmamadali nyang sabi.

"Aishh sige na sige na! Take care!" sabi ko at ibinaba na ang tawag para mailagay ko na ang phone ko sa bag.

"Miss? One bouquet of white roses please!" sabi ko.

"Okay ma'am!" sabi nya at agad na hinanda na ang white roses.

Ito na siguro ang pagkakataon ko para maitanong na kay Mic mic ang tungkol sa iba ko pang nakaraan. I want to remember it as soon as possible.

I want to confirm if it's true. Ayoko syang paghinalaan. Hindi pwede. Kasi kapag nagkataon sobra akong masasaktan. Napalapapit na ako sa kanya kaya sana hindi sya ang taong yun. Sana nagkakamali lang ako.

I can't imagine him stabbing me and pushing me so i could die. Ayoko talaga. Ayoko.

"White roses is ready!" sigaw nung babae kaya nakangiti ko iyong kinuha at binayaran.

"Thank you!" sabi ko at tumalikod na. Nilalagay ko sa bag ko ang wallet ko ng may makabungguan akong isang babae.

"Sorry miss. Are you okay?" tanong ko pa sa kanya. She looks so familiar.

Dahan dahan nyang itinaas ang nakatungo nyang ulo. Unti unting nanlaki ang mga mata ko matapos kong makita ng lubusan ang kanyang mukha.

She's that girl! Hindi ako pwedeng magkamali! Sya yun!

"Miss? Sandali lang!" sigaw ko ng tumakbo sya papalayo sa akin kaya wala akong sinayang na oras at sinundan din sya.

"Miss! Miss! Saglit lang!" sigaw ko habang hinahabol pa din sya. Pinagtitinginan na ako ng mga tao dahil sa ginagawa kong ito.

Sigaw ako ng sigaw pero parang wala lang iyon sa kanya. Sige pa din sya sa pagtakbo matakasan lang ako. Hindi pwede dahil marami akong tanong at sigurado akong may isasagot sya sa akin. She's a big part of my past.

Napahinto lang ako sa pagtakbo ng magring ang phone ako agad ko itong sinagot ng hindi tinitignan ang pangalan ng caller sa pagaakalang si Mic mic lamang ito.

"Mic? Hello?" sabi ko pa pero walang nagsasalita sa kabilang linya.

"Mic?? Mic mic?" sabi ko pa at tinignan ang caller name pero unknown ito.

"Who's this?" tanong ko pa.

"It's nice seeing you from afar, Aitana Bryleigh Sanchez." nangilabot ako sa boses nya.

"Who are you?" matapang kong sagot.

"You're still this feisty, huh? Hmm my type." i can feel that he's smirked. Yes lalaki.

"Who are you? Paano mo ako nakilala?" tanong ko pa.

"Hmm let's just say that you have a dept to me. By the way, those white roses are beautiful. It looks good on your hands." he said.

He's here! He is somewhere near!

I was about to say something when he hang up the call. Tatawagan ko sana sya ulit ng makita ko si Mic mic na parang nagaalala na sa itsura ko.

"Hey! Are you okay?" tanong nya ng makalapit sa akin.

"I saw her! I saw the girl!" sabi ko pa. Agad syang nagtaka sa sinasabi ko.

"Who? Girl?" naguguluhan nyang tanong.

"I saw her! I mean it! I chase her but someone called me! He's watching me! His voice is something-- i can't explain!" natatarantang sabi ko. Agad nya akong niyakap.

"Shhh. They can't do anything... I'm here... Shhhh." nakayakap na lang ako sa kanya bago humagulgol.

"I saw her. He called me. Dalawang tao na ang nagpaparamdam sa akin mula sa nakaraan. I'm scared that they might hurt me again. I'm scared, Mic mic." niyakap nya ako ng mahigpit at inalo habang hinahaplos ang buhok ko.

"His voice is scary... I'm scared..." naiiyak ko nang sabi.

"We won't let them hurt you, okay? I'll protect no matter what happens like you used to do to me before."

To be continued......

_______

Aww how sweet... Deshh! Asan ka na? Where na you? Dito na si Sutton hahaha