Araf

1.Bölüm "Uyku"

Fallon

Yine aynı geçen günlerimden birine uyandım. Her günüm aynı geçecekse neden uyanmalıydım ki? Ah hayır asıl soru neden en başında uyuduğumuz. İnsan neden uyurdu?

"Fallon yine ceza almak istemiyorsan çabuk kalk!"

Ah Tanrım bu lanet karıdan nefret ediyordum. Evet kendimi tanıtmadım ben Fallon, Fallon Rain. Bu lanet evde annem olduğunu iddia eden kadınla beraber yaşıyordum tabi buna yaşamak denirse. Evet yine her sabah yaptığı gibi başucumda durmuş çalışmak zorunda olduğumu söylüyordu. Oflayarak yorganı üzerimden kaldırdım. Anneme hiç bakmadan küçük banyoya girdim. Yüzüme bir su çarptıktan sonra aynadaki solmuş görüntüme baktım. Bence bir doktora gitsem güzel olacaktı. Omuz silkip üzerimi değiştirdim ve çalıştığım kafeye doğru yol aldım. Yolda giderken tanıdık birini gördüm sandım tam o kişiye bakarken gözüm karardı. Bebek ağlama sesleri, çığlıklar hepsi beynimin içinde çınlıyordu. Kendime geldiğimde çoktan kafenin önüne gelmiştim.

"Fallon tanrım bu ne hal bembeyazsın."

"Ida her zamanki halim. Endişelenme."

"Artık doktora gitmelisin."

"Biliyorum Ida ama her seferinde bir şey engel oluyor. Sanki birileri doktora gitmemi istemiyormuş gibi."

"Bir psikoloğa da gitmelisin."

Ida'nın söylediklerine gözlerimi devirmekle yetindim. Müşteri gelmişti. 

"Ben bir laktozsuz misto istiyorum."

İşimi hiç sevmediğim için somurta somurta kahveyi yaptım ve müşteriye uzattım müşteri bileğimi tuttu ve yine sanki uykuya dalmış gibiydim.

".Ar.Af050611"

Gözümün önünden bu saçma harfler ve sayılar geçti. Silkelenip gözümü açtığımda Ida hortlak görmüşüm gibi bana bakıyordu.

"O adamı gördün mü? Bana ne olduğunu gördün mü?"

"Fallon anlamıyorum. Ne adamı?"

"Sen görmedin mi?"

"Fallon patronla konuşacağım bugün dinlen."

"Hayır gerek yok şaka yaptım anlamadın mı?"

Şaka yaptığımı düşünsün diye güldüm.

"Sen iflah olmaz bir çatlaksın Fallon hanım."

Daha fazla konuşmak istemediğim için gülümseyerek arka tarafa geçtim. Eski tahta sandalyeye oturup parmaklarımı saçlarımın arasından geçirdim. Aman tanrım bana ne olmuştu öyle? Ben delirdim mi? En kısa sürede bu saçma sapan durumdan kurtulmalıydım. Yoksa ciddi anlamda delirecektim.

Günler böyle böyle geçmişti. Bugün doğum günümdü artık 18 yaşındaydım. Yeni bir yaş ne kadar hoş geliyor kulağa değil mi? Benim içinse 18 yıldır işkence çektiğimin göstergesi.

"Fallon lanet kız bıktım senden uyan artık!"

Ah her günüm aynı geçiyor demiştim. Yine aynı rutinimi yaptım ve kulaklığımı takıp kafe doğru yol aldım. Sing Me To Sleep şarkısını dinliyordum. Şarkı şöyle söylüyordu;

Dudakların kıpırdıyor, hiçbir şey duyamıyorum.

Seçim yapabiliyor gibi hayatı yaşa...

-----------------------------------------------------------------

Selam canımlar. Nasıl buldunuz ilk bölümü biraz kısa oldu ama. Sık atmaya çalışacağım derslerden vakit bulabilirsem inşallah. Bu korona sürecinde neler yaptınız? Ben zayıflamaya çalıştım aslında zayıfladım ama verdiğim kiloları geri aldım sonra. Neyse sizi seviyorum ve sağlıklı günler geçirmenizi diliyorum. Öptüm :)

-Yazarcık