"ျပန္လာၾကၿပီလား"
အိမ္ထဲဝင္ဝင္ျခင္းေမေမက luggage ဆဲြေပးကာစီႀကိဳသည္
Gun အရင္ ဖီနပ္ခၽြတ္ၿပီးအေပၚထပ္ကိုတက္လာလိုက္သည္။
"သားႀကီးထမင္းဆင္းလာစားေနာ္"
အေမကအေနာက္မွလွမ္းေအာ္ေသာ္ငွား Gun
အမူမဲ့အမွတ္မဲ့။
အခန္းထဲဝင္ၿပီးတံခါးပိတ္ဖို႔အလုပ္ခံလိုက္ေသာလက္ေၾကာင့္ေနာက္လွၫ့္ၾကၫ့္လိုက္သည္။
"ထမင္းသြားမစားဘူးလား"
"အဲ့တာ Si ေမးရမွာပါ ကိုယ့္အေဖလာတုန္းေလးထမင္း
တူတူသြားစားပါလား"
"ဗိုက္မဆာလို႔"
Gun လဲဘာမွေထြေထြထူးထူးေျပာစရာမရိွတာေၾကာင့္
ကုတင္ေပၚလွဲလိုက္သည္။
"တကယ္လို႔ GunGun ခ်စ္သူရွာေတြ့ရင္လဲမိတ္ဆက္ေပး
ဦးေနာ္"
ဒီတိုင္းေျပာလိုက္တာပါပဲ။
ဒါေပမယ့္ေသေအာင္နာက်င္တယ္ ႏွလံုးသားတစ္ခုလံုး။
သူကဘာမျွပန္မေျပာေပမယ့္ ေခါင္းၿငိမ့္ျပသည္။
ေသခ်ာေပါက္ ငါနာက်င္ရဦးမယ္....
*********
ေက်ာင္းဖြင့္ရက္။
ကားေပၚတြင္...
"Si......"
"Ommေျပာ"
"ဒီေန့ကစၿပီး PoPo ေပးတာေတြ ေက်ာင္းတူတူသြားတာ
ေတြမလုပ္ၾကရေအာင္"
ဘာေၾကာင့္လဲ?
ဘာအတြက္လဲ?
ဒါကဟိုတစ္ေန့ေလာက္ကတည္းကမလုပ္ေတာ့ေသာေၾကာင့္ထူးဆန္းတယ္လို႔ခံစားေနမိတာဘာျဖစ္လို႔လဲ?
Mark စိတ္ထဲေမးခြန္းေတြနဲ႔ဗေလာင္ဆူေနလိမ့္မယ္။
ႏႈတ္ခမ္းပါးကေတာ့တစ္လံုးတစ္ေလမွမထြက္လာ.....
"GunGun ခ်စ္သူရွာေတြ့ေနၿပီမွလား?"
"ရွာမေတြ့ပါဘူး"
"ဒါဆိုဘာေၾကာင့္ဒီလိုမိႈင္ေနရတာလဲဘာအတြက္ဒီလ္ိုေတြလုပ္ေနရတာလဲ"
"ကားရပ္လိုက္"
"ဟမ္!"
"ကားရပ္လိုက္"
Mark ကားကိုေဘးထိုးရပ္လိုက္သည္။
ကားရပ္လိုက္သည္ႏွင့္ GunGun ကခ်က္ခ်င္းကားတံခါးဖြင့္ကာဆင္းဖို႔ျပင္ေနေသာေၾကာင့္ mark လွမ္းဆဲြလိုက္သည္။
