Herkesin birgün karşına çıktığı işte bu benim evleneceğim adam dediği ve bu günde benim karşıma çıktı. Zena ve ben merdivenlerden çıkarken o da arkadaşlarıyla orda duruyordu . Zena onun yanına gitti meğerse tanışıyorlarmış. Adı Edward ve Zenanın arkadaşıymış.Onlar baya konuştular benimde artık canım çok sıkılmıştı Zenanın kolunu çekiştirerek hade gidelim artık dedim ve ordan gittik.Aradan bir hafta geçti Edwardla yine karşılaştık ama önce o ile Zena meğerse şakasına tartışıyorlarmış bende Zenanın yanına giderek ne oluyor dedim Edward şöyle dedi bana bozacının şahidi şıracı ve o günden sonra artık birbirimizle konuşuyorduk. Çok mutluydum ama başka biri deseydi daha farklı olurdu.Edward beni nerde görse şıracı diyordu ve ben artık yeter diyordum ama o hala söylemeye devam ediyordu. Gün geçtikçe ona daha çok bağlanıyordum.Aşık olduğumu fark ettim ama bunu kendime bile itiraf etmeye utanıyordum .Bir gün Zenaya anlatmaya karar verdim ve anlattım . İlk defa mı birine aşık oldu? diye sorarsınız hayır çok küçükken birine aşık olduğumu zannediyordum ama zaman geçtikçe büyüdükçe aşık olmadığımı sadece nasıl küçük bir çocuğun almak istediği bişey vardır oda onun gibi birşeydi çocuk aklı sonuçta. Ama Edward benim için elini tutmak istediğim , saatlerce gözlerine bakmak istediğim , daha doğrusu gün geçtikçe evlenmek istediğim adamdı .Aşık olmak insana çok güzel bir duygu yaşatır.Bazen beni çok sinir ederdi ve bende onunla konuşmazdım niye konuşmuyorsun ben mi bişey yaptım yoksa başkası bişey mi dedi diye tuttururdu. Bazen söylerdim senin yüzünden diye bazende söylemezdim. Ama her ne olursa olsun onu sevmekten bir an bile vazgeçmiyordum daha doğrusu vazgeçemiyordum. Benim istediğim anlık birşey değildi sadece ömür boyu birlikte olup, birlikte yaşamak ve birlikte yaşlanmaktı.En korktuğum şeyde ya beni istemezse ya beni sevmezse yada gözümün önünde biriyle aşk yaşarsa ve bunlar benim korkularımdı.
