hayatımın en zor anında bir dilek dilemiştim.
dursun zaman veyahut geriye aksın.
zaman dursun ki ben ona geç kalmayayım.
ve dileğim gerçekleşmişti.
zaman durmuştu.
.
Minsung, Hyunin ve Chanlix♡
olası spoi riskini önlemek adına ileriki bölümlerde esinlendiğim kaynağı belirteceğim, keyifli okumalar.
.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
ben han jisung.
yalnızca birkaç hafta önce birisiyle tanıştım.
doğrusu öyle olduğunu sandım.
tanıştığım adam yaraları olan birisiydi.
ruhu kanıyordu.
sesi vardı ama şarkı söyleyemiyordu.
çok güzel bir gülümsemesi vardı ama gülümseyemiyordu.
insanlar onun tüm güzel detaylarını elinden almıştı.
yine de o hala çok güzeldi.
lee minho herkesin gözleri önünde kendini yakıyordu. Ancak insanlar buna seyirci kalıyordu. Hatta bununla da yetinmeyip onun kendini yaktığı ateşte buz tutmuş ellerini, yüreklerini ısıtmaya çalışıyorlardı.
Minho ileriye attığı her cesur adımdan sonra üç adım geriye gidiyordu.
bu onun için güçlükleri alt etmekti ya da güçlüklerin onu alt etmesi.
anlaşılmak istemişti.
çünkü insan anladığı ve anlaşıldığı insanda çiçek açardı.
O, üzerine yapıştırılmış etiketlere ve onu siyaha boyamaya çalışan insanlara inat çiçek açmak istemişti.
ve ben onu görmüştüm.
bir yanı gitmeyi isterken diğer yanında atan kalbinin sesini duymuştum.
ancak çok geç kalmıştım.
ben minho'ya geç kalmıştım.
bu yüzden hayatımın en zor anında bir dilek dilemiştim.
