Tragic Attraction

Chapter 3

Present time*
Jared's POV
Nakita kong tulala si Rhianne at parang nawawala sa sarili kaya naman hinawakan ko ang kamay niya at lumingon siya saken.

"Wag kana magalala tignan mo 'to lumalaban siya para sayo" sabi ko sakanya habang pinapakita ang litrato ni Louie na nasa hospital bed.
Pinipilit niya ngumiti pero nakikita kong paiyak na siya "salamat" mahinang sagot niya saken habang maluha luha na ang mga mata niya.

Rhianne's POV
Niyakap ako ni Louie ng mga sandaling 'yon kaya mas malala yung mga natamo niyang damage pero masaya parin akong makitang humihinga pa siya. Biglang pumasok sa isip ko, ganto rin kaya ang sinapit ng nakabanggaan naming sasakyan.

:Umm,Jared?
Jared: Pre? Need anything?
"May alam kaba tungkol sa kabilang sasakyan na sangkot din sa aksidente namen?"Tanong ko sakanya.
Natulala siya saken, para bang di alam ang sasabihin at napatingin nalang sa baba

"Pre kase.." napakunot ang noo ko dahil nararamdaman kong naghehesitate s'ya magsalita

"Jared bat ayaw mo sabihin saken" agad kong sagot sakanya habang hawak ang mga balikat niya.

"Kase alam kong masasaktan ka" kita ko ang mga takot sa mata ni Jared "Rhianne, nanay mo ang nagmamaneho ng sasakyang nakabangga sainyo"

Nanginig ako at parang nawalan ng lakas, bumuhos ang luha sa aking mata nang yakapin ako ni Jared. Papunta na kami sa room kung nasan ang nanay ko, may lumabas doong doktor at tinanong kung sino ako, agad naman akong sumagot na ako ang anak ng pasyenteng naaksidente.

"Buti naman nagising ka na miss, kakagaling lang ng tatay mo dito kanina nagkasalisi kayo" sabi ng doktor at umalis na dahil may iba pa daw siyang pasyente.

Kinabahan ako dahil alam kong matagal ng patay ang papa ko kaya't binuksan ko agad ang pinto pero nakita kong nakahiga lang si mama at wala pang malay. Napaluhod ako sa tabi niya at umiyak.
"Kung 'di ko pinilit ang gusto ko di siguro mangyayare 'to" wika ko sa mama ko at umaasang naririnig niya ko.

"Rhianne di mo naman ginusto yung nangyare" wika ni Jared at hinawi ang buhok ko.

*Time skip*
Nadischarge na 'ko sa hospital for almost after two weeks. Pero 'di parin maalis sa isip ko kung sino ang lalaking dumalaw kay mama sa ospital. Nagsimula na din ako pumasok uli, kaya naman ng katawan ko at nandyan ang mga tropa ko para alalayan ako. Lagi din ako sumisilip sa room ng kabilang section at baka sakaling makita ko si Louie dahil walang araw na di ako nagaalala. One day, nasa loob ako ng room waiting for our first subject when i suddenly recieved a message from Jared.

"Puntahan moko dito malapit sa entrance, you need to see this" agad agad akong bumaba galing sa 2nd floor at pumunta kay Jared at napahinto ako ng makita kong may katabi siyang lalakeng may bandage ang ulo at tinitigan ko siya, namamalikmata ba 'ko? Tumakbo ako agad at niyakap siya.

Louie's POV
"Louie ikaw ba yan?" Narinig ko ang isang babae na tumatawag sa pangalan ko at tingin ko kasing edad ko lang siya habang tinatahak niya ang daan patungo sa amin ay sobrang kinakabahan ako, hinawakan niya ang pulso ko at niyakap ako. Hindi ko alam kung anong gagawin ko kaya niyakap ko nalang din siya pabalik at tinapik ang likod niya, napaka awkward neto. Pagkatapos nito ay binitawan niya ako at tinanong ko sya kung anong problema. Well, Parang pamilyar naman siya sa mga mata ko. Napatingin ako sa kanya at pilit na inaalala pero.. I failed..

Rhianne's POV
"Louie naalala mo yung babaeng kinekwento ko sa'yo pag nadalaw ako sa ospital? Its her. C'mon man batiin mo naman" Sabe ni Jared and hit Louie's arms lightly, He looks so confused.

"Um hi? Louie nga pala. Nice to meet you." Inabot niya ang kamay niya to shake mine.

I shake his hand back and tears start flowing down from my face, I give him a nervous smile. Agad niya inalis ang kamay niya pagtapos non.

Louie's POV
"So umm, Rhianne right?" I said awkwardly.
"Wag niyo na 'ko pagtripan ni Jared hindi na nakakatuwa" She answered while hitting my arm.

Di ko na talaga alam kung anong gagawin ko, I seriously don't remember her tas ngayon galet na siya saken. Okay this is really awkward. Should I ask her to talk somewhere?
"Um maybe dapat naten to pagusapan ng tayong dalawa lang?" I encouraged myself to talk to her at tumungo lang siya saken habang pinupunasan ang mga luha niya.
Nagpunta kami sa school park at umupo sa isang bench, she showed me pictures naming dalawa.
"We look good together" she laughed with a cute tone.
Naiilang ako onte kase kakakilala kolang sakanya and they're telling me naging girlfriend ko siya.
Habang hawak niya ang phone napansin ko ang bracelet sa kamay niya na kaparehas ng aken.

"Umm, may I ask kung ba't mayroon tayo nito?" i hold up my hand at pinakita sakanya.

Rhianne's POV
"Nakita ko kase 'to sa oras na magising ako sa ospital" sabi niya.
It's a bracelet that has a magnetic pendant, As i hold his hand nagdikit yung mga magnet.
I looked at him hoping na maaalala niya yung gabing binigay niya sakin ito.

Louie's POV
Nagdikit yung pendant, I guess that's cute. pero ba't parang di ko masabe yung nararamdaman ko ngayon, I tried to remember as hard as I can and I felt this sudden pain sa ulo ko at napatungo nalang.
"Oh my god ok ka lang ba?" She said with a worried face kinuha niya ang phone at may tinawagan. Maya maya dumating na si Jared at inalalayan ako papunta sa school clinic.

Rhianne's POV
Pumasok nadin ako sa room, nakatulala ako sa teacher at nalipad ang utak. Di ako makapag-focus. Couple of classes has passed 'di ko na nakitang kasama ni Jared si Louie nung lunch hanggang sa mag-uwian. Ano na kayang nangyare sa kanya? Umuwi ako sa bahay at hinahanap hanap ang boses ni mama na bumubungad saken.
Humiga ako sa kama ko "Ma, sana gumising kana di ko na kaya dito mag-isa" and suddenly my phone rings
Louie is calling* at sinagot ko agad 'to

*Time skip; the next day at the cafeteria*
Louie's POV
Nakain ako mag-isa ngayon 'di kase pumasok si Jared, nagkakasalubong ang mata namin ni Rhianne pero bigla siya tumitingin pababa. Galit parin kaya siya saken kase sinabe ko sakanya kagabe na maging friends nalang muna kame. I took a sip of my drink at biglang may tumabing babae saken.
"Hey, balita ko naaksidente ka daw? I'm so sorry to hear na you lost your memory" she said.
"Uhh, sorry pero kakilala ba kita?" Tanong ko.

Jeanina's POV
"Oo naman! we used to be friends kaya" I laughed with a cute tone
"So, alam mo yung tungkol samin ni Rhianne?" Tanong niya sakin.
"Oh syempre, pero di naman ganon kasaya yung relationship niyo noon. Tignan mo di ka nga niya magawa puntahan kanina kase wala siyang pake sayo and probably gagamiten ka lang niya, di na ko magtataka kung baket ayaw ng mga magulang mo sakanya" i said that and smirked.

Louie's POV
Nagsinungaling ba sila saken? Siguro nga kaya paggising ko sa ospital sinabe na agad sakin ni mom na dumistansya ko kay Rhianne, Pero buti dumating si Jen kaya di na ko mag-isa dito. Tumingin saken si Rhianne pero umiwas ako ng tingen.

Rhianne's POV
Papasok na kami sa room ng biglang hinarang ako ni Louie
"Totoo bang ginagamet mo lang ako? May nagsabe sakeng di ka naman ganon ka seryoso sa relationship naten before" Tanong niya.

"Saan mo naman nakuha yan? Ahh siguro galing don sa imbyernang kasama mo kanina" I answered at pumamewang.

"At isa pa, galit kaba saken dahil sabe ko sayo kagabe na maging friends muna tayo"He said with a serious tone.

"Ganon ba ko kababaw sa'yo Louie? Bat ka ba gumagawa ng gulo kung wala ka pa namang naaalala" huling sagot ko at pumasok sa room.

Louie's POV
I'm still pissed off sa mga nangyayare and now I have to walk home alone
"Hey, bat ka nakasimangot? Tara mag dinner tayo together treat ko! 'di bagay sa'yo mastress dahil lang kay Rhianne" sabi ni Jeanina habang hawak ang balikat ko.

Jeanina's POV
He look so miserable kaya yayayain ko siya maghangout
"Pwede ka magkwento saken, Friends tayo diba?" I said and smiled.
And after a while..

"san ba tayo pupunta?" Sagot niya.
Finally, he smiled. Naglakad na kami palabas at eto na ang chance ko, we spend hours together. Kumain at nagpunta sa perya and I guess he's having fun. Sorry Rhianne but I'm the one who's gonna make new memories with him.