Seviyorum Lan Seni

Adsız Bölüm 2

      Uzun süren yolculuktan sonra kendimden büyük valizimle sonunda kendimi eve atabildim.Can çekişen telefonumu şarja yerleştirdikten sonra eşyalarımı yerleştirmeye başladım.Ailemle birlikte buraya babamın işleri yüzünden geldik.Benim güzel şehrim Antalya'yı bırakıp İzmir'e geldik.Taşındığımız için oflayıp puflayıp kızlardan olmayacağım çünkü burası çok güzel bir şehir.İzmir...Antalyayı unutup yeni bir başlangıç yapacağım.Hızlıca duşa girdim.Çıktıktan sonra saçlarımı hızlıca kurutup üstüme kot ve cool bir kazak geçirdim.Dur bir dakika BAD HAİR DAY yazan beremi takmadan olmaz çünkü bugün gerçekten tam bir BAD HAİR DAY...

   -Anne ben çıkıyorum.                                                                                                                                              +Dikkat et kaybolma.                                                                                                                                              -Anneğğ!!

Ayakkabılarımı giydim ve kulaklığımı takarak ilerlemeye başladım.Son kez ekrandan yansımama baktım.Hazırdım.Hayatımı kuracağım yeri keşfetmek için taksi durağına doğru atletlere kafa tutarcasına koşmaya başladım.Taksiye ulaşmıştım.Farketmeden dolu bir arabaya bindim.Telefonumu sessize almak için açtığımda.''Hoop noluyor ya?''diye bağıran bir öküz sesi duydum.Birden ona baktımve abowwwwwww ne göreyim taş kaya meteor bir çocuk.İzmir cidden çok güzel yaa diye iç geçirirken çocuk ''İnermisin?'' dedi.Ben niye iniyorum ya azıcık kaba ol bayanlara karşı öküz dememek için kendimi zor tuttum ve ''Sende biraz kaba olmazmısın?'' dedim.Bunu söylerken inmeye kalkıştığım için yüzümü görmedi.''Bir dakika bakarmısın?'' dedikten sonra bana kitlendiğinin farkındaydım.Öküz işte ne beklersin?Araçtan indi yanıma geldi.Hızlı hızlı yürümeye başladım.''Yeni misin?'' ''Nereye gidiyorsun?'' ''Adın ne?'' diye sorulara maruz kalırken yüzüne baktım ve ''Sanane?'' dedim.''Bak ben İzmirliyim.İstersen seni gezdirebilirim.'' dedi.''Arkadaşça'' dedim onu uyaran ses tonuyla.Kafasını onaylayan bir şekilde aşşağıya yukarıya oynattı.Beraber taksiye bindik ve Konak ilçesinde doğru ilerlemeye başladık.''Neden buraya taşındın?'' diye sordu.Tek kaşımı kaldırdım ve ''Neden bu kadar soru sordun? Zaten hep beni bulurlar derken elimi kapıya yönelttim.Çocuk tam bişey diyecekti ki iki saattir 50yle giden şöför birden fren yaptı.''Hoop bacım napıyorsun yaav araba çalışıyor görmüyomusun töbe yav'' Şaşkın bir şekilde bakıştık ve ben '' Pardon'' dedikten sonra gülmeye başladık.Bu arada da tanışma faslı filan oldu.Deniz'miş adı.Faceden filan ekleştik.Fotoğraflarımı tek tek beğeniyordu.''Benim yanımda olmaz'' dedim.Sonra bana gelen saçma yorumdaki şarkıyı söylemeye başladı bende eşlik ettim.

Bu kaçıncı selfie                                                                                                                                                   Belki 45 50                                                                                                                                                               İnstagramdan belli                                                                                                                                               Valla ben popiyim popiyim                                                                                                                                           

 Az önceki hatamdan korktuğu için şimdi 20'yle giden şöför tekrar ani bir fren yaptı ve 'Yav o şarkı ne şarkısıdır yav şarkı dediğin böyle olur bak'' adam git gide artan ses tonuyla Mardin yöresine ait bir şarkı söylemeye başladı ve hızını alamayan şöför durduğu arabasından çıkıp halay mendili ile halay çekmeye başladı.Ne oluyor anlamıyla Deniz'e baktım.Araba kontağın üzerindeydi.Deniz birden öne atladı ve ''Ağabey sen burda bekle akşam 20.00da aracını alırsın''dedi ve basıp gitttik.Araba kullanmayı ona kuzeni öğretmiş.Bunun hırsızlık olduğumu söylesemde o kendiini savundu.

  İzmir'in meşhur saat kulesini gördüğümde ona koşmaya başladım.

  +Yağmur sen tam bir çocuksun çocuk dikkat et bari düşme :D                                                                   Onu aldırmadan telefonumu çıkarıp selfie çekilmeye başladım.O da arkamdan çıktı.Çok tatlıydık.Deniz iyi bir arkadaştı.Korktuğum şey başıma geldi.Çekirdekçi pardon çiğdemci ;) yanımıza doğru geliyordu.Deniz biraz çek--- çiğdem aldı ve bana uzattı.İyide ben çekirdek yemeyi bilmiyorum.Küçükken gırtlağıma saplandığı için bir daha hiç yememiştim.Deniz yapma uzatma bana o çiğdemi derken.                                                                                                                                         +Yermisin?                                                                                                                                                                 -Yok sağol ben çiğdem sevmem.                                                                                                                      + Vayyy İzmirli olmuşsun.                                                                                                                                       Ohh be dağıttım şu konuyu.''Sen daha burdamısın?'' diye sordu.Babam bir yalı alacaktı bunu en münasip şekilde bunu söyledim.Saate baktım 15.00 da evden çıkmıştım ve 20.00'da evde olmam gerekiyordu ve şuan saat 18.56 idi.Deniz'e baktım. ''Yaa pis.Bak senin yüzünden saat kaç olmuş ben şimdiye kadar tüm İzmir'i dolaşırdım.'' dedim.Bana katıldı ama sadece saatin geç olduğuna :). ''Seni evine bırakıyım ben.'' dedi.''İyi olur.'' dedim geç kalma korkusuyla.Yolda ilerliyoruz ve ben camdan dışarıyı izliyordum ve Deniz'e döndüm.

''Yarın da gezdirimisin beni?''                                                                                                                              ''Çok mu sevdin sen beni?''                                                                                                                                  ''Dürüst olmalıyım ki evde oturmayı düşünürsek seni tercih ederim.Alırmısın beni yarın?''               'Onaylar şekilde göz kırptı.Eve geldiğimizi farkettim araban inerken ''Bak söz verdin geliceksin sözünden dönmek yok ve mümkünse bu araçla gelme'' Güldü ve onayladı.Hızla eve girdim.Annemin sorularını yanıtlamadan odama kaçtım.Aynada gülmeye başlamıştım.Yaşadıklarımız çok komikti.Kesinlikle ondan hoşlanmıyordum.O da benden hoşlanmıyordu.Camımı açtığımda İzmir ayaklarımın altında idi.Hadi bakalım İzmir hayat bize ne gösterecek''