RUDE

Prologue

Ik ril even van de koude wind als ik de begraafplaats oploop. Ik voel mijn vingertoppen amper. Ik wrijf even met mijn handen over elkaar. Ik haal diep adem als ik voor Ally haar graf sta. Het is vandaag precies 2 jaar geleden. Ik zie het nog gebeuren. De auto... Ally.... Ik kan er niks aan doen maar toch springen er weer tranen in mijn ogen. Ik knijp mijn ogen dicht en er gaat een traan langs mijn wang naar beneden. Ik ben er nog altijd niet overheen. Ik hurk voor het graf neer en leg de roos neer die ik had meegenomen. Ik glimlach even zwakjes.

"Ally..." fluister ik. "Ik mis je ontzettend".

Er staan weer nieuwe tranen ik mijn ogen en ik kijk even naar boven. De hemel in.

"Het had nooit mogen gebeuren!", snik ik. Ik voel een stroom van overmacht. Hier zit ik dan. Springlevend terwijl mijn beste vriendin hier voor me ligt. Het voelt verschrikkelijk. Het ene moment lach je met haar en het volgende moment is ze er niet meer. Ik schudt mijn hoofd. Dit heeft ze nooit verdiend. Ik wou dat de tijd terug kon, maar helaas.

"Was ik het maar Ally..." zeg ik, maar ik weet dat zij dat niet gewild zou hebben. Ik begin harder te huilen als ik terug denk aan alle leuke momenten die we samen hadden. Ineens voel ik een hand op mijn schouder. Het is mijn moeder.

"Ik dacht al dat ik je hier kon vinden" zegt ze.

Ik sta op en ze sluit me in haar armen. Zachtjes huil ik op haar schouder.

"Rustig maar meisje... Het komt goed, ik beloof het je".