ÇIKIŞ YOK

-9-

Derin düşüncelere dalmaktan sıkılan Arick bu kuşlarında o gördüğü saçma kabuslardan biri olduğuna kendini inandırmaya çalışır.Ve sokağın ortasında kendi kendine:

“Onun gibi yaşlı , sevimli bir kadın neden o kuşları öldürsün ki , bu çok mantıksız.” diye kendine sorar.O sırada Bayan Herbert pencereden Arick' e:

“Oğlum , sokağın ortasında ne yapıyorsun? Üşütmeden hemen eve gel.” diye seslenir. Arick elindeki porselen tabakla eve girerken , arkasını dönüp ampulünü taktığı yaşlı kadının oturduğu , üç katlı binaya bakar ve:

“Umarım bunların hepsi bir kabustur.” diye içinden geçirir. Arick' in içindeki canavar söze atılır:

“Bu olanlar ne bir kabus ne de oyun , bunlara alışsan iyi olur.” der.

Arick artık aklının içinde bir başkasının olduğunu anlamıştır ve içindeki canavara:

“Benden ne istiyorsun?” diye çıkışır.Fakat çıkışının karşılığını alamaz.

Bir anda yükselen ses Arick' in tüylerini diken diken yapar. Bu ses Bayan Herbert' a aittir.Oülunun kapıda dikilip hasta olmasını istemeyen Bayan Herbert Arick' i tekrar içieri çağırır.Arick içeri girip kapıyı kapatır.Mutfağa doğru giden Arick tezgahın üstüne porselen tabağı bırakır ve salona doğru dönünce Bayan Herbert:

“Arick bu ne?” diye merakla sorar. Arick arkasını dönüp:

“Yaşlı teyze verdi. Ampulünü değiştirdiğim için.” diyip salona doğru yürümeye başlar. Salona giren Arick; salonun sağında duran , bordo renkli , tekli koltuğa her zaman ki gibi kendini atıp , televizyonu kurcalamaya başlar.Televizyonda kocasını eleştiren , bunamış kadınların konuşmalarını dinlerken Arick' in gözleri yavaşça kapanmaya başlar.

Farkında olmadan derin bir uykuya dalan Arick gözlerini açınca kendini; kömür karası , büyük bir koltuğun üzerinde uzanmış bir şekilde bulur. Etrafı bulanık gören Arick , gözlerini ovuşturup daha iyi görmeye çalışır ve başarır da...

Etrafı net görmeye çalışan Arick' in gözleri kocaman açılır. Arick daha önce hiç bu kadar karanlık bir oda görmemişti. Odadaki her şey siyahtı; duvarda asılı olan tablonun çerçevesi , çerçevenin içindeki resim , odada süs diye kullanılan mumlar ve aksesuarlar , orta boylu yemek masası , ortada duran küçük halı , duvarlar ve geri kalmış herşey.

Arick:

“Böyle bir yerde kim yaşar?” diye sormaktan kendini alamaz ve cevabını da içindeki canavar öfkelenerek verir:

“Sen gibilerin yaşayamayacağı kesin. Süt kuzusu.” der.Arick bu cevaba karşı öfkelenir ve içinceki canavar ile konuşmaya başlar:

“Ben miyim süt kuzusu? Sen kaç gündür neler yaşadığımı biliyormusun?” der , içindeki canavar alevlenerek:

“Onları sadece sen değil , bende yaşıyorum aptal.” diye öfkesini belirtince Arick' te:

“Ne yani benim yaptığım herşeyi görüp , hissedebiliyor musun?” diye sorar.

Duydukları karşısında sinirlenen canavar:

“Elbette , bence burada şanslı biri varsa o da sensin , bu yüzden senin mızmızlanmaya hiç hakkın yok.” deyince Arick' te öfkelenip zihninde yankılanan sese :

“ Şans mı? Ben kaç gündür olanları anlamaya çalışmaktan bıktım. Artık aklım ermiyor olup bitenlere. Sen ne güzel içerde rahatsın beyefendi.” der , iyice küplere binen canavar , bu cevaba karşı:

“Sen bir bedene hapsolmanın ne demek olduğunu bilemezsin.Sen istediğini yiyip , istediğin yere gidip , istediğin zaman istediğini yapabiliyorsun ama bir de bana bak! Ben sadece senin istedikleri yapabiliyorum.Ama yakında bu değişicek....” der ve Arick' in zihnini büyük bir sessizlik kaplar. Sessizliğin ardından Arick:

“Bu da ne demek” diye , hem şaşkın hem de durgun bir şekilde sorar kendi kendine.

”Heeeey”

“Sana diyorum , neredesin?” diye bağırsada sesini hiç kimseye duyuramaz.

Sonunda bomboş odaya biri girer.Etraf karanlık olduğundan Arick gelenin kim olduğunu anlamaz.Ve karanlıkta kendisine doğru gelmekte olan kişiye sorar:

“Sen de kimsin?” diye.

Karşıdan gelen cevap karşısında Arick afallar.

“Arick , oğlum benim.”

“BABAN” diye , ışığın olduğu tarafa gelir.Ve güzünü net bir şekilde Arick' e gösterir. Tabi bu arada Arick adeta küçük dilini yutar. Bu sırada sakın Arick babasını gördüğü için sevinmeye kalkmayın....