Walking The Wire (In het Nederlands)

[5]

Soms wenst Eloise dat ze niet in de stad woont. Ze droomt over wat de hemel er uit zou zien 's nachts zonder de ichte vervuiling van de stad. De sterren zouden talrijk zijn, de melkweg net uit bereik. Ze zou een telescoop hebben en ze zou een heel stel sterrenkijkboeken kopen. Ze kent elk sterrenstelsel en hoe ze ze moet vinden , maar ze is nog nooit naar buiten kunnen gaan om ze aan te kunnen duiden. Er zojn oftewel te veel wolken of de lichten van de stad zijn te helder.

Een zacht briesje loopt door haar haren en blaast het van haar chouders. Eloise zit momenteel op de brandtrap uit haar raam op de dunne railing, haar in sokken gehulde voeten bengelend onder haar.

Eloise hoort een wiegend geluid en draait haar hoofd naar rechts.

De Spider-Man, degene die Eloise naar de bib heeft gewandeld toen het donker was, is op de muur aan het kruipen. Hij kruipt naar het raam van Peter en Eloise vraagt zich af wat hij aan het doen is, maar dan kijkt hij naar haar. Hij pauzeert, springt naar de brandtrap en zet zich neer naast het meisje.

"Hey, Spider-Boy."

Hij kreunt. Eloise lacht.

"Hi. Eloise, toch?" vraagt hij. Zijn stem klinkt dieper dan de laatse keer dat ze hem hoorde, maar misschien verbeelt ze het zich gewoon. 

"Yep." Eloise zwaait haar voeten heen en weer. "Wat ben je aan het doen? Waarom ben je geen misdaad aan het bestrijden?"

Hij leunt tegen de trap. "Ik was misdaad aan het bestrijden, maar ik slingerde voorbij en ik zag jou, ik dacht dat je er eenzaam uitzag." Hij kijkt naar haar en ookal kan ze zijn gezicht niet zien, ze voelt dat ze haar gezicht aan het bestuderen zijn.

Ze glimlacht en kijkt naar de stad beneden. "Dat is lief van je, maar ben niet eenzaam als ik al deze prachtige sterren bij me heb." Ze verwijst naar de hemel.

Spider-Man hijst zijn hoofd. "Ik zie helemaal geen sterren."

"Het is niet omdat je ze niet kan zien, dat ze niet mooi zijn." Ze pauseert bedachtzaam. "Diet me denken aan de gedachten van mensen."

Spider-Man draait zich naar het meisje. Hij zegt niks.

Eloise grinnikt beschamend en plukt aan haar nagels. "Sorry, dat was raar."

"Nee, het was niet raar", zegt hij snel. "Het was ... het was verhelderend."

Ze lacht. "Verhelderend."

"Hé, lach niet met mij", plaagt hij.

"Sorry." Ze grijnst naar haar voeten. De twee zitten daar in een comfortabele stilte voor een paar minuten. Geen van beiden zegt een woord. Eloise staart naar de stad en gaat ervan uit dat de superheld naast haar hetzelfde doet, maar als ze zich naar hem draait merkt ze op dat hij de hele tijd naar haar zat te staren.

Hij schraapt zijn keel als hij ziet dat ze hem door heeft.

Eloise bloost een beetje. "Ik moet waarschijnlijk maar naar bed gaan", fluistert ze, ze wilt de rustige sfeer niet verbreken. "Spaanse toets morgen."

Spider-Man knikt. "Natuurlijk." Hij staat recht en springt zonder waarschuwing van de brandtrap af. Eloise haar hart bonst in haar keel als ze zelf van de railinh glipt, maar op de veilige grond van de brandtrap. Ze staart naar beneden met whaar ogen wijd open, zoekend naar de jongen gekleed als spin, maar ademt een stille zucht van lucht uit wanneer hij een web schiet. Het hangt vast aan de brandtrap boven haar en hij spint het web zodat hij ondersteboven hangt net voor haar gezicht. 

"Ik zie je nog zel, Spidey."

"Veel succes met je Spaanse toets, El."

En dan is hij weg.

                                                                                        🕸️

"Jullie twee gaan trouwen", zegt Lucy. "Ik zeg het je nu al."

Elena tikt met haar potlood op haar kin. "Welke vind je leuker, Spideloise of Epider?"

Lucy en Eloise draaien zich naar Elena Lucy tilt haar hoofd naar de zijkant.

"Wat?"

Elena verplaatst de boeken in haar armen. "Je weet wel, spider-Man en Eloise hun ship naam?"

Lucy geeft haar een lege blik. "Wat de hel is een ship?"

"Laat maar", zucht Elena.

De drie meisjes stappen verder door de gang naar hun klassen. Eloise houdt haar boeken dichter tegen zich aan.

"Jongens, we hebben maar twee keer gepraat. Dit is geen Disney film, we gaan niet trouwen."

Lucy lacht. "Wat je zegt, meid."

Luis verschijnt uit het niks en springt in het gesprek:"Waarover zijn we aan het praten?"

Elena glimlacht naar haar broer. "Over Spider-Man en Eloise hun trouw."

Luis' ogen worden wijder als hij in shock naar haar kijkt. "Ken jij Spider-Man?"

"Soort van?" antwoordt ze. "Ik weet niet wie hij is, maar ik heb al een paar keer met hem gesproken."

Luis is vol ontzag. "Dit is zo cool! We zijn hier bezig over Spider-Man, de Spider-Man van Youtube enzo, toch? Die Spider-Man?"

Lucy rolt met haar ogen. "Hoeveel Spider-Mannen ken je?"

Luis spot. "Sorry, ik kan het gewoon niet geloven. Wow, dit is cool."

"Ja, dat is het", glimlacht Eloise.

De bel ringt. Lucy kreunt.

"Kan Spider-Man ons maar redden van deze hel."

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Bijgevoegd liedje: Yellow van Coldplay

Ik ben echt de slechtse in updaten phaha sorry :) Ik zal proberen het meer te doen! En ik heb het niet herlezen dus comment als je fouten ziet!

- Potatobag25