aci kader

4 bölüm

Kızlarım yanima geldiler koşarak boynuma sarıl dilar annem biz sensiz ne yaparız lütfen bize bu acıyı yaşatma bizi yalnız bırakma onların goz yaşları yüreğimi daglamisti Allah'm ben ne yaptım çocuklarımı nasıl bırakırım
Onlar bensiz ne yaparlar allahima şükür ediyordum yanlış yapmadım ölsem kim bakar kızlarıma küçük kızımla göz göze geldik ve çocuk bana korkarak bakıyor du büyük kızım hemen anlamış ki kardeşim annem biraz hasta ama iyileş cek tamam mı canım benim ben arkamı dönüp göz yaşımı görmesin ler diye küçük kızım bacaklarıma sarıldı annem sakin bizi bırakma doktorlar dahi dayanamayıp ağladılar söz verdim kızlarıma ne olursa olsun bir daha asla onlari yanliz bırakmicam söz veriyorum yasicam onlar giderken ben camdan el salladım onlari cok seviyordum ikiside aynıydı Mahsun sefalet içinde büyüdüler hic bir zaman istediklerini alamadım hep yari ac yari tok yaşattım kizlarim öteki çocuklar gibi lüks içinde büyümediler oyuncakları olmadı bezden yaptığım bebekler le oynadılar beni hiç uzmediler yaşadığım zulümü onlar da gördüler büyük şehir de yaşadık ama okumadik hep cahil kaldım yaralarım iyileşmisti tam dört ay olmuş tu artık eve gitme zamanı eve gittim o gece hiç uyumadım kızlarıma sarıldım sabaha kadar kızlarımi izledim sabah kalktım kizlarimin sevdiği şeyleri pisirdim kahvaltı hazırladım hemen uyandılar kahvaltı yedik beraber kizlarim okula gittiler ben kalktım evi temizlemek gerekiyor du aylardır temizlenmemis ti once salondan başladım saatlerce salonu temizledim bitirdim sonra esim geldi eve yemek yapıyordum Sanki bana iğrenerek bakıyor du ben de sordum neden böyle bakıyorsun dedim bana senden iğreniyorum dedi bende mutfağa gidip yemek yapıyordum hemde ağlıyordum hiç bir şey söylemedim akşam kızlarım gelene kadar mutfak ta uğraştım geldi kızlarım sofrayı kurdum yemeğe oturduk beni kovdu masadan oturma kalk git mutfakta yemek ye dedi migdem bulanıyor seninle aynı masada yemem dedi kızlarım da bizde annem le beraber yeriz dediler çocukların tabaklarini aldım gittik mutfağa oturduk beraber yedik sonra kizlari yatırdım babalarına biraz konuşalım dedim ne konuşalım dedi sen kendini hiç aynada gordunmu bu ucube benim karım olamaz dedi ben sizin yüzünüzden böyle oldum dedim benden uzak dur dedi bende tamam boşanmak istiyorum dedim maalesef boşanmak yok dedi olamaz öyle bir şey bundan sonra böyle dedi ben sadece ağlıyordum günlerce böyle devam etti her gün başka bir kadın alıp eve geliyor du ben bir şey yapamıyor içim içimi kemiriyor du ne yapa bilirdim ki