Meğer tüm yaşadıklarım, hissettiğim duygular içinde verdiğim bir savaştan ibaretti..
Oysa ben sadece kendimle barışmayı, kendimi sevmek istedim. Birçok konuda yıkıldım her ne
olursa olsun ayakta kalmak dik bir şekilde hayatımı sürdürmek istedim. Meğer istediklerim, olması gerekenler arasında kaybolan bir hayalmiş...
En kötü anında her şey geçecek demek yeterli mi sizce?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Sessizliğin Serenadı
ChickLit"Herkesin kendi içinde sindiremediği acıları vardır. Kimisi gözle görünen kısmını yansıtır kimisi de içindekilerle yaşamayı öğrenir". Dedikten sonra aklım birçok düşünceye dalmıştı, içimden dedim ki, işte benim hikayem de böyle başlıyor...
