" Gülüşlere yansıyan umutlar"
Kendi içinde duygularını bastıramayan, onların esiri olanlara gelsin...
" Hayatı anlamaya çalıştım, onca kayboluşlarımın arasında anlamaya çalıştım. Oysa hayatın bana anlattığı tek şey,
yalnızlığımın kederiymiş..."
Kendime bakıyordum, aynada hissiz bir şekilde izlediğim kendime..göz kapaklarım olabildiğince yorgun, burnum ağlamaktan kızarmış, Yanaklarım ise solgun. Öylece izliyorum kendimi... Hiçbir şey yapmak istemiyor, sadece oturup saatlerce kendimi izlemek ve düşünmek istiyorum. Neyi sorguladığımı ne için ağladığımı bilmiyordum sadece oturup kafamda geçen onlarca soruya yanıt vermek istiyordum.
Ağlamak kimileri için acını bastırmaktır, kimileri içinde sığındığın bir yer. Benim genelde sığındığım yer olmuştur. Ruhumda dolaşan sızıyı ancak böyle bastırabiliyordum.
Kendimi o kadar zayıf ve kırılgan hissediyorum ki, her nefes alışımda kalbim daha hızlı çarpıyor, içimde fırtınalar kopuyordu..
Bu yaşadıklarımın sebebini bilmiyordum, tek bildiğim acıyı ruhumda hissetmekti.
Acı dersek basit bi kavram olarak gözüken ama bi o kadar da zarar veren bir duygu.
Tarifi olmayan, insanı kendini yalnız hissettiren, kelimelerle tarif edilemeyen bir duygu..Kafamdaki tüm sorulara cevap veremeyecek kadar yorgundum.
Uzun süre kendimi izledikten sonra yatağıma uzandım ve telefonuma uzanıp müzik listemden bir şarkı açtım. şarkı olabildiğince huzurlu ve güzeldi. Genelde kafamda bir şeyleri halledemediğim zaman müziklere sığınırdım, gerçekçi olursam müzik benim her şeyimdi.
Hayatı her zaman anlamamız mümkün mü?
Bence değil. Çoğu zaman anlamaya çalışıyoruz aslında anlamadığımız şeyler altında eziliyoruz.
Ya da kendimizi kandırıyoruz kim bilir belki de anlamamız gereken çok şey vardır.
Ben alin, hayatını düzene sokmaya çalışan, hayalleri için çırpınan kendi halinde biriyim.
Küçük ve mutlu bir ailem var. Ben pek mutlu olamasamda onları seviyorum.
Ailem benim her şeyim onlar olmasa belki de ayakta duramazdım onlar benim mutluluk sebebim diyebilirim. Herkesin başına güzel bir aile gelmez, önemli olan aileni severek, koruyarak güzel bir yuva haline getirmektir..
1. Bölüm bu kadardı, sevgiyle kalın...:)
Devamı gelecek...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Sessizliğin Serenadı
ChickLit"Herkesin kendi içinde sindiremediği acıları vardır. Kimisi gözle görünen kısmını yansıtır kimisi de içindekilerle yaşamayı öğrenir". Dedikten sonra aklım birçok düşünceye dalmıştı, içimden dedim ki, işte benim hikayem de böyle başlıyor...
