KARANLIK TARAFIM

MUCİZENİN HAYAT BULMUŞ HALİ

Hayatımızda önemli anlar vardır sevindiğimiz, üzüldüğümüz ya da korktuğumuz bunun gibi bir çok anı ama her anımızda yaşam kulağımıza tek bir şey fısıldar: "hayat mucizelerle dolu" kimisi bu sözü takmaz bazısı is bir yaştan sonra benimser ve biz hangi tarafta mıyız?

Hiçbirinde Çünkü biz doğduğumuz dan beri kulağımıza fısıldanan bu sözün yani mucizenin hayat bulmuş haliyiz üçüz olarak: Direm , Deren , Derin olarak ve evet iyi ki de bu mucize olmuş ben biz olmuş.

Ben Direm AKARSU mucizenin vücut bulmuş hallerinden sadece bir tanesiyim.

Annemiz Yeliz ve babamız Çelik ikiside avukat olunca ev aşırı derecede disiplin kaynıyor ama uyan var mı?

Tabiki de evet!!! sıkıyosa uymayın ama bu disiplin sadece evde geçerli dışarıda çok da disiplinli olduğumuzu söyleyemeyiz. Yaşadığımız yer hareketli ve böyle kardeşlere sahip olunca yerimizde durmamız imkansız gibi bu yüzdende anne babamızın disiplin kuralları çoğu zaman aksayabiliyor ve sonuç mu?

Cezalar altında kalıyoruz. Yinede bu cezalar bizi durdurmaya ne yazık ki yetmiyor. Şuan ise keşke durdursaydı diyorum çünkü yine ceza aldık ve bu ceza hiç hoşuma gitmedi ve nerede miyim?

Deren ve Derin ile deli gibi koşuyoruz. Nereye mi? Okula sizde şaşırdınız değil mi insan okula neden deli gibi koşar ama eğer bizdeki gibi ebebeyinlere sahipseniz değil deli koşmak okula anınada ışınlanmanız gerekir.

Neymiş efendim şoförü atlatıp azıcık eğlenip eve geç kaldık diye bu ceza haddimizi bidirirmiş.

HİÇ SANMIYORUM !!!

Derin yine kendini belli edercesine önden önden koşturuyor. Hayır tabakaneye b*k yetiştirecek sanki.

Kendimi daha fazla tutamayıp bağırarak
"Derin yavaşlasana kızım , ayak tabanlarım patladı sana yetişicem diye , okula vaktinde varma işini sencede fazla abartmadın mı?"

Koşmayı bir an bile bırakmayıp deli gibi koşmaya devam ederken
"Neyi abartıyorum ya geç kaldınız diye okulda , okula geç kalmışsınız diye evde ceza almak istemiyorum."

Ardından hızlıca bize dönerek
"Sizde çok yardımcı oluyorsunuz sağolun."

Peşinden benimle yürüyen Deren lafa karıştı.
"haklısın bende ceza almak istemiyorum ama azıcık yavaşla sabah sabah canım çıktı iki dakika durda soluklanalım."

Deren bunları söylerken Derin'in yanına gelmiştik nefeslerimiz kesik kesikken ben
"Yavaşlayalım bir sokak kaldı zaten ve dersin başlamasınada daha var"
İkiside bana onaylayan gözlerle baktıktan sonra yavaş adımlarla yürümeye devam ettik.

Okula vardığımızda her zaman olduğu gibi şimdide tüm gözler bize döndü. İki sene olmasına rağmen hala dikkat çekiyorduk böyle oluncada onların bize alışmamasına rağmen biz onlara çoktan alışmıştık.

Okul binasına girip tam merdivenlerden çıkacağımız sırada isimi duymam ile durup arkamı dönerken Deren ve Derini isimide söylendi zaten hep böyle olurdu bir şey olduğunda isimlerimiz toplu söylenirdi. Salaklar iki yıl oldu hala kimin kim olduğunu karıştırıyorlardı.

Döndüğümde boynunda nöbetçi öğrenci kartı ile karşımızda dikilen Rumeysa vardı. Benim gibi dalgalı saçlara sahipti ve saçlarını her zamanki gibi serbest bırakmıştı. Sevimli bir kızdı ama bizim şakacı tarafımızdan yararlanmış kişilerdendi. Ona kibirli bir sırtarış yollayarak

"Evet Rumeysa müdür odada bizi bekliyor değil mi?"

Rumeysa bizden bir iki adım uzaklaşıp
"Evet" diyerek hızla yanımızdan uzaklaştı. Ne di ye kaçıyosa sanki adam yiyoz.