I Still Love You ❤️ | Fillie [ZAKOŃCZONE]

Kocham Cię Millie... [Maraton 1/3]

Niechcący wpadłam na Finna i... Nasze usta się złączyły. W tamtej chwili nie miałam ochoty go odepchnąć. Czułam się jak kiedyś... Po kilku sekundach Finn oderwał się ode mnie.
- Ja przepraszam, Millie... - opuścił głowę.
- Nie masz za co - uśmiechnęłam się.
Chłopak zdziwił się.
- To jak, wybaczysz mi? I dlaczego płakałaś?
- Aż tak bardzo widać? Ehh, muszę się jeszcze trochę zastanowić...
- Przeze mnie...
- Hm?
- Przeze mnie płakałaś...
- Finn to nie tak... To znaczy, może trochę...
- Ej, zamawiam pizze, chcecie też? - krzyknął Nick z góry.
- Nie! - krzyknął wkurzony Finn.
- Zamów mi pepperoni! - krzyknęłam.
- Wracając... Chciałbym Ci coś powiedzieć... - kontynuował Wolfhard.
- Tak?
- Ja... ja dalej Cię kocham Millie...
Co. Tu. Się. Stało. Co ja mam odpowiedzieć? Ja go nie kocham... A może...
- Finn, ja sama nie wiem... Muszę to przemyśleć...
- Rozumiem... Spokojnie.
- To, idę już na górę. - uśmiechnęłam się i pocałowałam chłopaka w policzek. Po chwili znalazłam się już w swoim pokoju.

Niedziela, 14:03
Minęło już kilka dni, a ja nadal nie wiem co mu odpowiedzieć. W każdej wolnej chwili o nim myślę... Nagle mama bruneta zawołała nas na obiad. Wyszliśmy z pokojów w tym samym momencie, zderzając się przy tym. Zeszliśmy na dół i usiedliśmy naprzeciwko siebie. Przy posiłku była ogromna cisza. Totalnie. Nagle Pan Wolfhard się odezwał.
- A więc, już dobrze między Wami?
Wymieniliśmy się z Finnem spojrzeniami.
- Tak, chyba tak - powiedziałam wracając do posiłku.
- To świetnie. A może pójdziemy gdzieś razem dzisiaj? - zaproponowała moja mama.
- Brzmi świetnie - odpowiedział Nick.
- Kino? - zapytałam.
- No i ustalone. Film może niech wybierze Finn.
- Um, okey - odpowiedział chłopak.
Po skończonym posiłku udałam się do pokoju chłopaka. Jeszcze go nie było, bo pomagał rodzicom sprzątać po obiedzie, więc usiadłam na łóżku. Drzwi sie otwarły, a ja momentalnie wstałam.
- Millie? Co ty-
- Finn, słuchaj, - przerwałam mu - Ja... Ja też Cię kocham...
- C-co? To świetnie! - chłopak chwycił mnie w biodrach i uniósł w górę. Postawił mnie na podłogę i pocałował.
Delikatnie go odepchnęłam.
- Finn, ale nikomu nie mów.
- Co? Dlaczego? - zapytał zdezorientowany.
- Po prostu...
- Ale... Jesteśmy parą? - zapytał.
- Tak.

Po kilku godzinach poszliśmy do kina z całą "rodziną". Oczywiście w sali, Finn nie mógł się powstrzymać, żeby mnie nie objąć. Miałam nadzieję, że nikt tego nie zauważy i oparłam głowę o ramię chłopaka.