Selam değerli okuyucularım! Nasılsınız?
Öncelikle sizlere bir sorun var, sizce karakterleri ben kendim seçip mi koyayım yoksa sizin hayal gücünüze mi bırakayım?
İyi olmanızı dileyerek sizi bu güzel çalışmanın ilk bölümüyle buluşturmak isterim.
Umarım beğenirsiniz <3
Instagram: wattpadflormeell
01.11.2020
"" "" "" "" ""
Yaşam aslında bir yolculuktan ibaret. Bu yola ilk olarak emekleyerek başlarız, daha sonra ayakta durmayı öğreniriz. Yürümeyi, dik durmayı öğreniriz. Bu yolda karşımıza türlü türlü felaketler çıkar. Asıl önemli olan ise sapasağlam olarak bu yolculuğu tamamlamaktır. İşte bu en zor kısım, güçlü durmak...
Kimimiz çabuk pes ederiz, kimimiz inatçıyızdır. Ama hayat bu kısmı önemsemez ve bazen başa çıkabileceğimiz bazen de başa çıkamayacağımız dertler yükler omuzlarımıza.
Mesela ben; annemin vefatıyla başa çıkamayacağımı düşünmüştüm ilk başta, ama insan her şeyin üstesinden gelmeyi beceriyor
İşte şimdi de en yakın arkadaşımın bir sorunu var. Sevdiği adam... Onunla ayrılıyorlar. Ve bu ilişkiyi yüz yüze bitirmek istedikleri için şimdi ayrılacağı sevgilisi yaşadığımız kasabaya geliyor.
Bu arada size yaşadığımız yerden de bahsedeyim bari. Kasaba dediğime bakmayın, bir köy ortamı yok burada. Evlerin hepsi yeni, ahırlar ve bostanlar yok. Bu iyi mi kötü mü bilmiyorum ama ben hayatımdan memnunum. Buranın en sevdiğim yanı bir sahil kenarında olması. Şehirden çok uzakta, sahil kenarında güzel bir kasaba işte.
Rüyalarda ki gibi olan bu kasabada doğdum ben. 17 sene önce, mutlu bir ailenin içerisine doğdum. İlk ve tek çocuk olduğum için hayatım boyunca yediğim önümde yemediğim arkamdaydı. Ama ben asla bu durumu fırsat bilip şımarmadım, her zaman herkese karşı nazik olmaya çalıştım.
Babam mühendis, rahmetli annem ise ressamdı. Birbirlerini severek evlenmişler, halen de çok seviyorlar. Annem ben 14 yaşındayken bir trafik kazası sonucu hayatını kaybetmişti. Benim için çok zor günlerdi, işte o zor günlerde en büyük destekçilerim çocukluk arkadaşlarım Ecmel ve Melih'ti. Her anımda yanımda olmuşlardı, olmaya da devam ediyorlar.
İşte şimdi bende Ecmel'in yanındayım, her zaman olduğu gibi. Ecmel'in sevgilisini, yani Kaan'ı kasabanın kafe'sinde bekliyoruz. Burası Murat Abi'nin kafesi ve çok sevdiğimiz bir yer. Murat Abi çocukluğumdan beri her zaman beni çok sevmiştir. O yüzden aramızda bir dayı yeğen ilişkisi var diyebilirim(dayım değil).
Soğuk çayımdan bir yudum alarak Ecmel'e döndüm, gergin gözüküyordu.
" İyi misin?" diyerek elimi masadaki kolunun üzerine koydum.
Bana dönerek kafasını evet anlamında salladı ve o da önünde ki içeceğinden bir yudum aldı. Ne kadar kabul etmese de gergin olduğu belliydi. Kaan'la iki senelik güzel bir ilişkileri vardı ama son zamanlarda çok fazla sorun yaşamaya başlamışlardı. Bunun sebebinin uzak mesafe olduğunu düşünüyorum, uzak mesafe ilişkisi yürütmek kolay değil sonuçta.
İşte bu yüzden ayrılmaya karar verdiler, ama bunu daha medeni bir şekilde gerçekleştirmek adına Kaan kasabaya gelmek istedi.
Az sonra kafenin kapısında Kaan'ın belirmesiyle Ecmel ve ben ayağa kalktık. Hoş geldin faslından sonra ben onları baş başa bırakmak için Murat Abi'nin yanına gittim.
