Uykucu

34. bölüm

Kolum dürtüldüğünde gözlerimi açtım.

BH: İnmeliyiz.

Başımı sallayıp gözlerimi kırpıştırdım. Tren durduğunda elimi tutup ayağa kalktı. Onunla birlikte ben de kalkıp indim. Metrodan çıktığımızda etrafa bakındı.

BH: Market buralarda mı?

JS: Bir az ileride..

Başını sallayıp ilerlemeye devam etti.

BH: Dayımın işlettiği bir kafe var.

Ona baktığımda yüzünde küçük bir gülümseme vardı.

BH: Maaşı yüksek. Ayrıca böyle geç saatlere kadar da çalışmayacaksın. İstersen senin için onunla konuşabilirim.

Sonunda bakışları beni bulduğunda bu defa ben önüme döndüm.

JS: Bilmiyorum. Böyle olursa sizi kullanıyormuş gibi hissederim.

BH: Saçmalama. Sadece çalışıp paranı kazanacaksın işte. Tek fark çok yorulmayacaksın. Kendine zaman ayırabileceksin. Dinlenebilirsin de.. istiyor musun?

Bakışlarımı ona çevirdiğimde umutla bana bakan gözleriyle karşılaştım.

JS: Kabul ediyorum.

Dudakları yanlara doğru kıvrılırken tuttuğu elimi kaldırıp öptü.

BH: Yarın dayımla konuşurum. Hem kafe okuduğum üniversiteye yakın. Seni sürekli görebileceğim.

Çocuk gibi heyecanlanması beni gülümsetirken bana bu kadar değer vermesi kalbimi hızlandırmıştı.

BH: Market şurada. Girelim.

Markete girip yiyecek bir şeyler aramaya başladım. Elime bir kaç ramen almıştım. Başka bir şey yapmaya da halim yoktu.

BH: Başka bir şey?

JS: Yok.

Başını salladığında kasaya ilerledik. Cebimden parayı çıkartacakken Baek Hyun beni geri çekmiş ve parasını ödemişti.

JS: Ne yapıyorsun?

BH: Sevgilime ödetecek değildim.

JS: Ha yani, sevgilin değilde, arkadaşın olsaydım ödemeyecek miydin?

Yüzünde şaşkın ifade oluştuğunda gelümsedim.

BH: Öderdim.

JS: Buna gerek yok. Kendi ihtiyaçlarımı kendim karşılayabilirim.

BH: Niye yardım kabul etmiyorsun? Kötü niyetim yok. Ya da beni kullanmadığını biliyorum. Yardımlaşmak ta doğal bir şey.

JS: Yardıma ihtiyacım yok ki. Kendi işimi hep kendim gördüm. Ayaklarımın üzerinde durmalıyım. Herkes her zaman yanımda olmayacak.

BH: Anladım. Ama ben hep senin yanında olacağım.

JS: Ama sana şans vermeseydim, beni bırakacaktın?

Ona döndüğümde o da bana baktı.

BH: Blörftü. En fazla uzaktan takip ederdim.

Evimin önüne vardığımızda cebimden anahtarı çıkarıp kapıyı açtım. İçeri geçtiğimizde ramenleri mutfağa bırakıp odama çıktım. Rahat kıyafetler giyinip tekrar mutfağa indiğimde ramenleri pişirmiş, tabağa servis eden Bark Hyun'la karşılaştım.

JS: Sen yemiyor musun?

Yanına yaklaşıp onun için de yemek koydum. Masaya oturduğumuzda yemeğe başlamıştık.

BH: Gerçekten de açmışım..

JS: Dayın beni işe alır mı?

Gözlerini yemekten çekip bana dikti.

BH: Alır, merak etme. Yarın istifa edersin.

JS: Bu iş kesinleştikten sonra ederim.

Yemeğimiz bittiğinde masayı toplamıştık.

BH: Gitmem gerek..

Kapıya kadar geldiğimizde ayakkabılarını giyinip bana döndü.

BH: İyi geceler..

JS: İyi geceler..

Bir kaç saniye yere baktıktan sonra yaklaşıp sarılmıştı.

BH: Kendine iyi bak. Seni seviyorum.

Dudaklarını boynuma bastırıp geri çekildi.

BH: Görüşürüz..

JS: Görüşürüz.

Kapıdan çıktıktan sonra son kez el sallayıp gittiğinde derin nefes verip kapıyı kapattım.