Kendını yalnızlık kuyusuna attın ve oyle bır bagırdın kı herkesın ıcınden sadece bırının gelmesını ve senı o kuyudan cıkarmasını ıstedin. O kısı geldı senı kurtardı sen ıse onu o kuyuya attın. Onun dili sustu gönlü ise konuştu. Ama sen unutma o kuyunun ıcındesın hala cıktıgını zannedıyorsun. Icının yanması da bundandır EY CAN..!
