Μισος η αγαπη?

Chapter 32

Φωναζα τα ονοματα τους και προσπαθουσα να κάνω το οτιδήποτε για να τους σταματήσω αλλά δεν πρόλαβα να κανω πολλα, γιατί τα αγόρια της πάρεας με έκαναν αμέσως στην άκρη και είχαν ορμηξει ηδη πάνω στον Ντεαν και στον Τζεις και τους χωριζαν.. Ο Τζεις νευρίασε τόσο πολύ ομως, που μπόρεσε και ξεφυγε από τον Ματ, παρ'ολα αυτά δεν κατάφερε τελικα να πλησιάσει τον Ντεαν. Αυτος απο την αλλη φαινόταν ανησυχητικά ήρεμος τώρα και χωρίς να είμαι απόλυτα σίγουρη αλλα νομίζω οτι προσεξα ενα χαμογελο να σχηματιζεται στην ακρη των χειλιων του. Δεν το πιστευω οτι εγινε ολο αυτο τωρα! Χωρις λογο! Τον κοιταξα, απογοητευμενη, μια τελευταια φορα πανω απο τον ωμο μου την ωρα που ανεβαινα με τον Τζεις τα σκαλια για το δωματιο απανω, και ο Ντεαν με κοιτούσε και μου εκλεισε το ματι. Ειναι ψυχοπαθης τελικα, δεν υπαρχει αλλη εξηγηση. 
Ανεβηκαμε στο δικο μου δωματιο και προσπαθουσα να ηρεμισω τον Τζεις, ο οποιος μεχρι στιγμης δεν ειχε σταματησει ακομα να βρίζει τον Ντεαν. 
'' Ναι αλλα τωρα θελω να σταματησεις γιατι πρεπει να σου καθαρισω την πληγη'' Εβρεξα λιγο χαρτι και αρχισα να κανω ταμποναριστες κινησεις πανω στην πληγη και στα αιματα που ειχαν δημιουργηθει στο κατω χειλος του. 
'' Αου προσεχε'' 
'' συγνωμη συγνωμη'' 
'' γιατι τρεμεις?'' ειπε και μου επιασε το χερι εμποδιζοντας με να κανω αυτο που εκανα. Τοτε ηταν που συνειδητοποιησα οτι τα χειλη μας απειχανε μολις λιγα εκατοστα. Εμεινα εκει ακινητη να τον κοιταζω, δεν σκεφτομουν τιποτα για κατι δευτερολεπτα , αλλα με το που ακουμπησαν τα χειλη μας απομακρυνθηκα αμεσως.
'' Δεν...'' ψιθυρισα
'' Γιατι?''
'' Δεν ειμαι καλα τωρα, συγνωμη. Εγινε ολο αυτο και ειμαι ακομα ταραγμενη, δεν μου περασε'' αρχισα να λεω δικαιολογιες, δεν ηξερα τι ακριβως επρεπε να του πω για να μην φανει κακο ολο αυτο. 
'' ολα καλα '' ειπε και σηκωθηκε για να φυγει.
''Τζεις....'' ψέλλισα οταν εκλεισε η πορτα απο πισω του, αφηνοντας πισω εμενα και τις σκεψεις μου μαζι, να με τυραννάνε. Δεν ηξερα τι ηθελα, δεν ηξερα τι εκανα, δεν ηξερα απολυτως τιποτα. Χτυπησε το τηλεφωνο μου και στην κυριολεξια, απλα πεταχτηκα απο το κρεβατι. 
'' ελα, ολα καλα ? πως ειστε?'' ηταν η Τζεσικα.
'' ελα με τρομαξες ρε, μολις εφυγε ο Τζεις στο δωματιο του υποθετω.'' ειπα ταραγμενη
'' υποθετεις?''
'' ναι...γιατι?''
''ε δεν ξερω, φοβαμαι μην τυχον  ψαξει τον Ντεαν γιατι κι αυτος εφυγε''
'' που πηγε?''
'' αμα ηξερα καλα θα ηταν, αλλα δεν εχω ιδεα. Απλα μαλωσε και με τους υπολοιπους εδω και εξαφανιστηκε. Νομιζω πως εφυγε τελειως απο το ξενοδοχειο''
'' α μαλιστα! αυτο μας ελειπε τωρα! Ωχ θεε μου, μια μερα γιατι δεν μπορουμε να ηρεμησουμε? Επρεπε να γινει τωρα ολο αυτο? Κατι ηξερα και δεν ηθελα να ερθω, αλλα οχι φυσικα, εσυ να επιμείνεις!'' 
'' Σε λιγο θα μου πεις οτι ολο αυτο ηταν δικο μου φταιξιμο!''
'' Κατα καποιον τροπο εχεις κι εσυ ενα μικρο μερίδιο ευθυνης για ολα αυτα που συνέβησαν, παραδέξου το! "
''  Τι ακριβως θες? θες να μαλωσουμε κι εμεις τωρα?''
'' Οχι οχι Τζες συγνωμη απλα δεν ειμαι πολυ καλα, γιατι πραγματικα δεν υπηρχε κανενας λογο να γινει ολο αυτο το σκηνικο και απλα με εχει παρει πολυ απο κατω.
'' Να ερθω πανω?''
'' οχι, θα ερθω εγω, κλεισε!'' κλείσαμε το τηλεφωνο και μπηκα στο μπανιο να στεγνωσω στα γρηγορα τα μαλλια μου, γιατι απ'οτι φαινοταν θα καναμε βραδινο κυνηγι ψαχνοντας τον Ντεαν, ομως απο την αλλη υπαρχει παντα και η δευτερη επιλογη να τον αφησουμε εδω να συνεχισει τις διακοπες του σαν σωστος τουριστας και εμεις να γυρισουμε πισω. Οσο κι αν με αιφνιδιαζε αυτη η επιλογη με τον Ντεαν να φοραει ψαθινο καπελο και να κάνει την βόλτα του στα μαγαζακια του νησιου, εγω φορεσα την γκρι φορμα μου, ενα ροζ τοπακι και φορωντας απο πανω την μαυρη μου ζακετα κατεβηκα κατω στα παιδια.
'' τι κανετε?'' ρωτησα τα κοριτσια, αφου μονο αυτες ειχαν απομεινει απο την παρεα μας.
'' περιμενουμε για νεα, αλλα ακομα τιποτα''
'' που εχουν παει να τον ψαξουν?'' ρώτησα
'' αχ μισο, περιμενε να μυρισω τα νυχια μου και θα σου πω αμεσως'' ειρωνευτηκε η Κατερινα και εκανε οτι μυριζει τα νυχια της 
'' πραγματικα σου λεω, μην με προκαλεις τωρα. Δεν εχω πολυ υπομονη'' εκανα να την πλησιασω αλλα απο το πουθενα εμφανιστηκε μπροστα μου η Τζεσικα και με σταματησε
'' ελα μαζι μου'' με τραβηξε πιο περα, προς την εξοδο
'' Σε παρακαλω, συγκρατησου. Οχι κι εσυ, σταματηστε πια ολοι με τα νευρα σας. Όλο μαλωνετε και βρίζετε και δημιουργείτε χωρίς λόγο προβλήματα και χαλάτε όλη την καλή διάθεση της πάρεας. ΜΕ ΕΧΕΤΕ ΚΟΥΡΑΣΕΙ.'' μου φωναξε τοσο δυνατα που πισωπατησα γιατι δεν το περιμενα καθολου. Παιζει να ηταν και η πρωτη φορα που την βλεπω να φτανει στα ορια της. Πρεπει πραγματικα να συγχίστηκε πολυ αυτην την φορα, πιο πολυ κι απο τους τρεις μας μαζί σημερα. 
'' εεε Τζεσικα..ελα αγαπη μου ηρεμισε! Γιατι δεν πας πανω να ξαπλωσεις λιγο, κι οταν βρω τον Ματ θα στον στειλω κατευθειαν κοντα σου'' της ελεγα καθως ταυτοχρονα την ειχα πιασει και την καθοδηγουσα σιγά σιγά  προς στα σκαλια. 
'' ενταξει θα παω, δικαιο εχεις, νιωθω καπως εξαντλημενη θα ελεγα, αλλα μετα παρε με σε παρακαλω τηλεφωνο να μου πεις πως ολα ειναι ενταξει για να μπορεσω να ηρεμισω κι εγω'' ειπε τις τελευταιες λεξεις με ενα μεγαλο χασμουρητο
'' καλως Τζεσικα, θα σε παρω! Πηγαινε εσυ τωρα'' 
Με το που εξαφανιστηκε απο μπροστα μου, καλεσα στο τηλεφωνο τον Νικ!
'' περιμενε θα σε παρω σε λιγο'' ειπε βιαστικα και μου το εκλεισε. Αναστεναξα και προχωρησα προς την εξοδο, χωρις να γνωριζω που παω
'' Σκαι!'' ακουστηκε απο πισω μου η φωνη της Κατερινας. Υπεροχα, σκεφτηκα.
''τι θελεις ρε Κατερινα?'' γυρισα και την κοιταξα
'' να σου μιλησω! Μπορω??? Η δεν έχεις μάθει ακόμα να συζητάς ανθρώπινα'' Δεν έχει σταματήσει στιγμή να ειρωνεύεται αυτή η κοπέλα.
'' Αμα αλλαξεις τον τονο της φωνης σου, μπορεί και να σου μιλήσω !'' της ειπα εκνευρισμένη.
'' ακουσε με λιγο, δεν ξερω τι συνεβη μεταξυ σας, εσενα και του Ντεαν, και ουτε με νοιάζει ιδιαίτερα, αλλα τα παμε πολυ καλα τελευταια και εχει αλλαξει. Φαινεται οτι ενδιαφερεται για μενα και το γεγονος οτι με καλεσε σε αυτο το ταξιδι μαζί του σημαινει οτι με θελει στην ζωη του και οχι μονο ως πρωην φιλη! Εχουμε μεγαλη ιστορια εμεις οι δυο να ξέρεις και απλα θελω να ξερω οτι δεν θα χωθεις ανάμεσα μας!''
Την κοιτουσα εκπληκτη μη μπορωντας να πιστεψω αυτα που μολις άκουσα.
'' Αληθεια τα πιστευεις αυτα που λες?'' 
'' το εννοω Σκαι, μην χωθεις, γιατι πιστεψε με θα σε κανω να το μετανιωσεις!''
Στην αρχη προσπαθησα να κρατηθω, αλλα με το που μου ξεφυγε το πρωτο γελακι, υστερα δεν κρατηθηκα. Αρχισα να γελάω δυνατα και οταν αυτη με κοιταξε με ορθανοιχτα σοκαρισμενα ματια, αποφάσισα να σταματήσω.
'' Α! τελικα εισαι οντως χαζη, δεν υποκρινεσαι! Δεν μου λες τοση ωρα μπαρούφες, τα πιστεύεις κι ολας.. Απιστευτο!'' κοιταξα γυρω μου λες και εψαχνα τις σωστες λεξεις για να της εξηγησω πως εχει η κατασταση
'' Τι ακριβως κανεις? θελεις να μαλωσουμε εδω,τωρα?'' αμεσως η φωνη της εγινε τσιριχτη 
'' ωπα ωπα ηρεμισε! Λοιπον ακου εδω πως εχουν τα πραγματα. Θα στα πω συντομα και με απλα λογια γιατι απο τι φαινεται δεν πολυ καταλαβαινεις. Ο Ντεαν ειναι μαλακας και θελει απλα να γαμαει, εσυ εισαι χαζη και πιστευεις οτι θα παντρευτειτε. Οποτε αυτο που εχεις να κανεις τωρα, ειναι να γυρισεις στο δωματιο σου και να τον ξεχασεις παντελως γιατι με το που φυγουμε απο αυτο το νησι, μαντεψε ποιος δεν θα ενδιαφερεται πλεον για σενα! Μπράβο, καλά μάντεψες. Ο Ντεαν. Αλλα δε θα σοκαριστεις οταν συμβει , γιατι τωρα σε εχω προειδοποιησει εγω. Μπορεις να με ευχαριστήσεις αργοτερα, γιατι βιαζομαι τωρα. Ελπιζω να σε καλυψα, αντίο!'' ειπα και παλι καλα που εκεινη την ωρα περνουσε ενα ταξι! Σηκωσα το χερι μου και σταματησε, μπηκα μέσα και ειδα απο τον καθρεφτη του συνοδηγου την Κατερινα να στεκεται ακομα εκει στην θεση της. Ελπιζω να μην την ταραξα πολυ, μπορει να της πεσει καμια βλεφαριδα απο το σοκ, σκεφτηκα και χαμογελασα μονη μου
'' Που παμε, λοιπον?'' με ρωτησε ο ταξιτζης
'' αχ ναι συγνωμη, ε περιμεντε μισο λεπτο!'' Καλεσα αμεσως τον Ματ 
'' ΕΛΑ ΤΙ ΕΓΙΝΕ?'' φωναξε στο ακουστικο ο Ματ
'' εε τι? που ειστε? γιατι ακουω μουσικη;''
'' κλεισε. Θα σου στειλω την διευθυνση'' το κλεισαμε και γυρισα κοιταξα τον ταξιτζη ο οποιος δεν φαινοταν και πολυ ευχαριστημενος. Του χαμογέλασα αμήχανα εγώ.
'' Τωρα θα σας πω, δώστε μου μισο λεπτο'' Μετα απο λιγα δευτερολεπτα μου ηρθε το μηνυμα του Ματ, παλι καλα, γιατι ηταν στα προθυρα ο ανθρωπος να με κατεβασει κάτω από το αμάξι του και με το δικαιο του. 
Μετα απο 15 λεπτα φτασαμε εξω απο ενα μπαρακι. Μάλιστα! Ήταν σε μπαράκι τόση ώρα.. Λογικα τον ειχαν βρει ηδη και περνουσαν και καλα, αρα τζαμπα ηρθα μεχρι εδω. Ενιωσα ηλιθια! Τελικα ημουν πιο χαζη κι απο την Κατερινα. Πληρωσα τον ταξιτζη και βγηκα εξω και το πρωτο πραγμα που αντικρυσα ηταν τον Ντεαν να βγαινει σχεδόν τρέχοντας και να ξερνάει εκεί μπροστά από το μαγαζί. Αυτο μου ελειπε τωρα! Αχ τι θελω και μπλεκω? Ειναι δικο μου λαθος και μονο. Πηγα να τον βοηθησω, βγαζοντας χαρτομαντηλο απο την τσαντα μου του σκουπισα το μετωπο που εσταζε απο τον υδρωτα.
'' Να'σαι καλα κουκλα'' ειπε με το ζορι ενω ακομα ηταν σκυμμενος και προσπαθουσε να συνελθει
'' αχ τίποτα βρε κουκλε'' τον κοροιδεψα. Σηκωσε το κεφαλι του και με κοιταξε
'' α εσυ εισαι? σορρυ μπερδευτηκα'' Δεν το σχολίασα. Κρατήθηκα.
''Που ειναι οι υπολοιποι? νομιζω πως ηρθε η ωρα να γυρισουμε πισω''
''γιατι ρε? α ναι βασικα ξεχασα. Εμεις περναμε καλα , ε φυσικα τότε, θα εμφανιστεις εσύ, από το πουθενά δια μαγείας, η μεγαλυτερη χαλαστρα ολων των εποχων και θα μας το χαλασεις'' ειπε μεθυσμένος.
Του πεταξα αλλο ενα χαρτομαντηλο και προχωρησα προς τα μεσα χωρις να του απαντησω. Εντωμεταξυ το αστειο ηταν οτι εγω φορουσα μια απλη γκρι φορμα, την στιγμη που ολες οι υπολοιπες γυναικες εδω μεσα φορουσαν τα μινι φορεματακια τους και τα ντεκολτε τους. Ημουν η περιεργη και φυσικα τα βλεμματα τους δεν αργησαν να πεσουν πανω μου. Προσπαθουσα να βρω τα παιδια αλλα ματαια, ειχε υπερβολικα πολυ κοσμο. Απο το πουθενα εμφανιστηκε ενας τυπας και με γυρισε αποτομα ετσι ωστε να βρεθω στην αγκαλια του και αρχισε να χορευει με εξαλλο τροπο.
'' συγνωμη, ψαχνω καποιον'' φωναξα για να μπορεσει να μ'ακουσει. Ο ηχος της μουσικης ηταν αρκετα δυνατος.
''come on, dance with me'' ηταν και αγγλοφωνος! Ωραια. Τον εσμπρωξα απο πανω μου 
'' no, excuse me, i have to go'' ειπα και γλιστρησα σαν χελι πριν ξεκινησει να μου λεει κι αλλα κι αρχισω κι εγω με την σειρα μου να του απανταω γιατι μετα ο καημενος θα ξεχνουσε και αυτα που ηξερε.
''Τελικα ηρθες?'' με επιασε απο πισω ο Ματ
'' αχ σε βρηκα! Δοξα το θεο! τι γινεται? γιατι ειστε εδω?''
''ηρθαμε να παρουμε τον Ντεαν, ε και μας επεισε να κατσουμε για κανα 2 3 ποτακια, ε και μετα ο Νικ τσιμπησε και μια ,οποτε κατσαμε λιγο παραπανω'' μου τα φωναζε στο αυτι για να καταλαβω αυτα που ελεγε
'' ενταξει, αλλα ο Ντεαν ξερναει εξω''
'' α! αληθεια? δεν το προσεξα οτι εφυγε, που ειναι τωρα?''
'' ε λογικα εξω''
'' παμε να τον βρουμε''
'' πανε εσυ, εγω δεν ερχομαι''
'' ξεκολλα'' ειπε και πηγε να με πιασει απο το χερι για να βγούμε εξω αλλα δεν τον άφησα.
'' Σοβαρολογώ! Παω να βρω τον Νικ''
'' καλα! ειναι εκει προς τα δεξια διπλα στον αντρα με το μαυρο το καπελο'' Του εγνεψα και πηγα προς τα κει. Ηταν μονος τωρα, στο κινητο του. Που πηγε το κοριτσακι που τσιμπησε, αραγε?!
'' ει ηρθες!'' μου ειπε μολις με ειδε
'' ναι δυστυχως ηρθα''
'' ελα θα σε κανω εγω να περασεις καλα, μην μου αγχωνεσαι'' ειπε και με τραβηξε πανω του να χορεψουμε.
'' Εντωμεταξυ δεν ηξερα καν που ησασταν, ειμαι με τις φορμες'' 
'' δεν πειραζει κι ετσι κουκλα εισαι'' Ωραια κι αλλος μεθυσμενος αποψε..αλλα τουλαχιστον δεν με εκνευρίζει αυτός.
'' Που ειναι το κοριτσακι που μου ειπε ο Ματ?''
'' α δουλευει εδω! Μου ειπε οτι σε λιγο θα σχολασει και θα φυγουμε οι δυο μας, αν καταλαβαινεις τι εννοω'' μου εκλεισε το ματι και γελασα
'' αρα καλα σου εκατσε τελικα ολο αυτο''
'' ακομα οχι, αλλα συντομα θα κατσει'' 
'' αχαχαχ αμαν ρε Νικ, δεν θα μπορεσω να σου μιλησω σοβαρά σημερα απότι φαινεται''
Ειδαμε τα παιδια να κατευθυνονται προς το μερος μας.
'' Ο Ντεαν λεει να κατσουμε λιγο ακομα.'' είπε ο Ματ
'' τι θα πιεις?'' με ρωτησε ο Νικ
'' Οτι να'ναι ''
'' εγινε!!! '' ειπε και πηγε προς το μπαρ, μετα απο λιγο ηρθε με μπολικα σφηνακια
'' α εσυ θελεις να με πεθανεις'' αστειευτηκε ο Ντεαν και κατεβασε ενα σφηνακι
'' περιμενε ρε αδερφε, να τα τσουγκρισουμε πρωτα ''
'' αργειτε'' ειπε και τα τσουγκρισαμε αυτην την φορα, πριν τα πιούμε.
Μετα απο 6 σφηνακια που κατεβασα, μπορω να πω πως αρχισα να ζεσταινομαι και να νιωθω μια ελαφρως ζαλαδα. Έβγαλα την ζακέτα μου και ένιωσα κατευθείαν καλύτερα. Χαλαρωσα υπερβολικα παρα πολυ. Αρχισαμε να χορευουμε με τα παιδια, να χοροπηδαμε, να γελαμε. Καναμε σαν μικρα παιδια, αλλα δεν ενοιαζε κανεναν μας το πως φαινομασταν γιατι περνουσαμε υπερβολικα πολυ καλά! Σε κάποια φάση, με πιάνει ο Ντεαν και με τραβάει ανάμεσα στο πλήθος από υδρωμενα κορμιά να λικνίζονται και δεν αργήσαμε να γίνουμε κι εμείς ένα απ'αυτα. Χορεύαμε ο ένας πάνω στον άλλον παρασυρμενοι από τον ρυθμό της μουσικής. Μας μάγεψε για κάτι λεπτά. Δεν υπήρχε τίποτα στο κεφάλι μου. Μονάχα η μουσική και ο Ντεαν. Ο Ντεαν αγκάλιαζε όλο μου το σώμα με τα χέρια του και με κρατούσε σφιχτά ενώ κουνιομασταν, με φιλούσε στο λαιμό και μου προκαλούσε τίποτα άλλο, παρά μόνο ευχαρίστηση. Τα δικά μου τα χέρια ήταν μπλεγμένα στα μαλλιά του και τον πιεζα ακόμα πιο κοντά μου. Τα μέτωπα μας ενώθηκαν και η ανάσα μας έγινε μια.