Let's talk about you and me -Zayn Malik

26.Finally together

Zayn’s POV

Το άγχος μου ξεπερνάει το κανονικό όριο. Είναι μπροστά μου τώρα, κοκαλωμένη από τα λόγια μου. Τα μάτια της είναι ελάχιστα γουρλωμένα και το στόμα της κάτω. Είμαι πολύ περήφανος για τον εαυτό μου, δεν περίμενα ότι θα τα έβγαζα από μέσα μου, δεν περίμενα να της πω κάτι τέτοιο, απλά μου βγήκε και το είπα. Δεν ξέρω τι πρόκειται να συμβεί, τι πρόκειται να πει, αλλά εύχομαι όλα να πάνε καλά.

Θα πάει καλά.

‘’Θες να πεις κάτι για όλα αυτά;’’ Την ρωτάω. Δεν είμαι σίγουρος αν θέλω να ακούσω τι θα πει.

‘’Σου ξέφυγε μια μικρή λεπτομέρεια.’’ Μου απαντάει ήρεμα, παρόλο τον πανικό που νιώθω ανάμεσα μας..

‘’Τι εννοείς;’’

‘’Έχεις σχέση Zayn, αυτό εννοώ. Δεν μπορείς απλά να παρατήσεις την Lora και να γίνεις δικός μου! Είναι σαν να παρατάω εσένα, για να πάω με άλλον την ίδια μέρα. Οπότε ποιο το νόημα; Και εκτός από αυτό, είναι και ο Ben.’’ Μου λέει και κοιτάει κάτω.

‘’Όχι Nicole, όχι γαμώτο! Δεν θα μου το χαλάσει η Lora και ο μαλάκας ο Ben, όχι! Αν γουστάρουμε να ήμαστε μαζί, θα ήμαστε.’’ Της φωνάζω

‘’Είναι λάθος Zayn.’’ Ξεφυσάει.

‘’Τι στο διάολο είναι λάθος; Ότι σε θέλω και με θες; Που στο διάολο είναι το λάθος;’’ Λέω. Από πότε είμαι τόσο αποφασιστικός;

‘’Και που το ξέρεις τέλος πάντων ότι σε θέλω;’’ Μου φωνάζει. Η καρδιά μου φεύγει από την θέση της με αυτά τα λόγια, δεν μπορεί…

‘’Το ξέρω, κι όμως το ξέρω! Από το πρώτο φιλί το κατάλαβα! Δεν μπορεί να το έκανες έτσι, δεν μπορεί να μην ένιωσες τίποτα!’’

‘’Είναι τεράστιο λάθος.’’ Λέει. Θέλει να κλάψει μπορώ να το καταλάβω αυτό.

‘’Τότε έλα. Έλα κι ας είναι λάθος. Δεν με νοιάζουν οι συνέπειες Nicole.’’ Την παροτρύνω.

Δεν ανταποκρίνεται όμως. Γαμώτο, δεν κουνιέται. Κοιτάει στο έδαφος, ίσως χωρίς κανένα συναίσθημα, τόσο ψυχρή! Πως μπορεί; Μπορεί να είναι ένας ενθουσιασμός, μια παρόρμηση της στιγμής, ένα απλό -όπως λέει κι αυτή- λάθος, μια στιγμή αδυναμίας, αλλά ότι και αν στο διάολο είναι αυτό, θέλω να το ζήσω. Θέλω να της πειράζω τα μαλλιά, παρόλο που την εκνευρίζει. Να ξαπλώνουμε και να βλέπουμε μια ταινία, από την οποία προηγήθηκε ένας καβγάς πριν γιατί αυτή ήθελα συναισθηματική, θέλω να την αγκαλιάζω σαν να μην υπάρχει αύριο, θέλω να με θέλει με τον τρόπο που την θέλω κι εγώ. Είναι λίγος καιρός, το ξέρω, αλλά επιτέλους νιώθω περισσότερο ελεύθερος τώρα που τα έβγαλα από μέσα μου. Προσπαθούσα τόσο καιρό να διώξω αυτό το συναίσθημα που ένιωθα γι’ αυτήν, αλλά στην πραγματικότητα κορόιδευα τον εαυτό μου. Δεν θέλω να με ρωτάνε γιατί χαμογελάω όποτε την βλέπω. Γίνεται να μείνεις ατάραχος μπροστά στην ευτυχία;

‘’Zayn..’’ Λέει και με κοιτάει. Δεν θέλει, είμαι πλέον σίγουρος.

Γυρίζει και αρχίζει να περπατάει για να φύγει.

‘’Είναι εντάξει νομίζω.’’ Λέω σηκώνοντας τους ώμους, και κοιτάω στα αριστερά μου. Σκατά.

Κι εκείνη την στιγμή, ναι, εκείνη την στιγμή που λέω ότι όλα πήγαν χαμένα. Έρχεται προς το μέρος μου, με αρπάζει από την μπλούζα και με φιλάει. Και τότε ήταν που τα έχασα.

Η γλώσσα της αγγίζει την δική μου, με τόσο πάθος, ένα πάθος ατελείωτο. Να ‘μαστε! Πριν από λίγο φωνάζαμε ο ένας στον άλλον, μετά κατηγορούσαμε τα πάντα, έπειτα μετανιώναμε, και τώρα φιλιόμαστε. Μου αλλάζει την διάθεση, όσο πληγωμένο και νευριασμένο με έκανε πριν λίγο, τώρα μπορώ να θεωρήσω τον εαυτό μου ευτυχισμένο. Είναι αστείο πόση μεγάλη επίδραση έχω πάνω της. Απλά όταν χαμογελάει, δεν έχω τίποτα να πω, όλα όσα μπορώ να κάνω, είναι να χαμογελάω.