Let's talk about you and me -Zayn Malik

3.Ιdiots

‘’Τι στο καλό ήταν αυτό;’’ Με ρωτάει ενώ δεν έχει αφήσειακόμα τον καρπό μου. Πονάει. 

‘’Ότι ακριβώς άκουσες Zayn.’’ Του απαντάω χωρίς να τον κοιτάω.

‘’Τι σημαίνει;’’ 

‘’Απολύτως τίποτα, ξέχνα το.’’ Λέω και προσπαθώ να φύγω,αλλά με τραβάει.

‘’Τι συμβαίνει με εσένα;’’ Με ρωτάει. Ίσως θα πήγαινε και σεαυτόν μια μπουνιά στο μάτι. Ζευγάρι είναι, πρέπει να είναι ίδιοι. 

‘’Τίποτα, μπορείς να με αφήσεις να φύγω;’’ 

‘’Όχι.’’ Απαντάει. Θα τον βαρέσω. 

‘’Πονάω.’’ Λέω και αφήνει απαλά το χέρι μου κάτω. 

‘’Έλα μέσα.’’ 

‘’Όχι.’’ Απαντάω. 

‘’Γαμώτο Nicole,μην είσαι πεισματάρα, τελείωνε.’’ 

‘’Φεύγω. Έχω πιο σημαντικές δουλειές να κάνω από το ναασχολούμαι με εσένα.’’ Λέω και φεύγω.

Φυσικά και δεν θα με ακολουθούσε. Δεν είναι ούτε το σκυλάκιμου, ούτε η γκόμενα του, ούτε τίποτα. Και κλασικά, όπως ξέρουμε όλοι τον Zayn, αύριο το πρωί, θαέρθει, θα με αγκαλιάσει, και θα μου μιλάει σαν να μην συμβαίνει τίποτα. Δενμπορεί να καταλάβει ότι οι άνθρωποι γύρω του ενοχλούνται από αυτά πουξεστομίζει.

Αφού φτάνω έξω από το σπίτι, βλέπω τα αυτοκίνητα του μπαμπάκαι της μαμάς έξω, που σήμαινε ότι ήρθαν. Μπαίνω μέσα και βλέπω τον μπαμπά ναβλέπει τηλεόραση, καθώς και την μαμά να φτιάχνει βραδινό. Που την χάνεις πουτην βρίσκεις αυτήν την γυναίκα, πάντα στην κουζίνα θα ‘ναι. Πρέπει να βρω μιακαλή δικαιολογία για να μην φάω, δεν έχω όρεξη. Σκέψου Nicole, σκέψου..

‘’Nicole,έλα παιδί μου να φάμε.’’ Μου λέει η μαμά, ενώ ο μπαμπάς σηκώνετε από την θέσητου, κατευθύνοντας στη κουζίνα. 

‘’Εμ, δεν θα φάω. Έφαγα στα παιδιά.’’ Μπράβο Nicole, αυτή είσαι! 

‘’Όπως θες.’’ Μου λέει και ανεβαίνω πάνω.

Βάζω τις μπιτζάμες μου και κατεβαίνω κάτω στο σαλόνι. Παίρνωτο τηλεχειριστήριο στα χέρια μου, και βλέπω μήπως έχει κάτι καλό να δω. Αφού ημαμά τελειώσει με τα πιάτα, έρχεται στο σαλόνι και παρακολουθούμε όλοι μαζί το‘’The Notebook’’, μιασυγκλονιστική, αισθηματική ταινία, που με βάζει σε σκέψεις για το αν υπάρχουνακόμα τέτοιου είδους άνδρες. Φυσικά και όχι, δεν υπάρχουν πλέον. Όλα για τοπήδημα.

Ανακοινώνω ότι πάω για ύπνο στους γονείς μου, αφού είναι 12η ώρα. Αύριο είναι Παρασκευή, που όπως πάντα σημαίνει μπαράκια. Όχι ύπνος, όχιξεκούραση. Οπότε ας το εκμεταλλευτώ.

[..]

Είμαι έξω από το σπίτι του Zayn και τονπεριμένω να βγει για να ξεκινήσουμε για το σχολείο. Όσο νευριασμένη κι αν είμαιμαζί του, όσο κι αν θέλω να του σπάσω το κεφάλι στα δύο, είναι κολλητός μου καιδεν θα τον άφηνα σε καμία περίπτωση να πάει μόνος του στο σχολείο, χωρίς παρέα,ξέρω πόσο αμήχανο του είναι. Αυτός όμωςσε παράτησε για να πάει με την κοπέλα του σπίτι. . . Λέει μια φωνή από μέσαμου. Σίγουρα αυτό έκανε, αλλά δεν είμαι αυτός για να κάνω το ίδιο. Συναίβει μιαφορά, μια ίσον καμία. Κι όμως δεν θαείναι η μοναδική φορά που θα το κάνει. . . Ξανά λέει αυτή η φωνή. Oh, σταμάτα.

Τον βλέπω να έρχεται προς το μέρος μου και φαίνεται λίγοταραγμένος, τι να έγινε άραγε;

‘’Nicole,πως κι από δω;’’ Με ρωτάει. Αυτό το παιδί, με κάνει κάθε μέρα πιο σίγουρη στοότι είναι ηλίθιος.

‘’Εμ ξέρεις, έρχομαι κάθε μέρα για να σε πάρω.’’ 

‘’Α δηλαδή θα πάμε μαζί σχολείο;’’ Με ρωτάει. Τι συμβαίνει;

‘’Τι έγινε;’’ 

‘’Καλημέρα αγάπη μου.’’ Λέει μια φωνή πίσω μου.

‘’Γεια Zayn.’’Λέει και μια δεύτερη φωνή. 

‘’Γεια σου Lora,γεια σου Kathryn.’’ Ε; Wtf; Εκτός από γκόμενα,πρόλαβε να βρει καινούρια κολλητή; 

‘’Εγώ να πηγαίνω.’’ Λέω στον πρώην κολλητό μου, την ηλίθιαξανθόψειρα γκόμενα του, και την νέα του βλαμμένη κολλητή. 

‘’Δεν θες να έρθεις μαζί μας;’’ Με ρωτάει αυτός. 

‘’Όχι, να μου λείπει.’’ 

‘’Γιατί; Σε χαλάει κάτι;’’ Λέει η Kathryn. 

‘’Ναι, η φάτσα σου.’’ Λέω και φεύγω ενώ ακούω από πίσω μουτον Zayn να λέει κάτι.