Οι δαίμονες ξέφυγαν από την Κόλαση

Τι ντροπές μωρή;

Ακούω τη Νάντια να φτύνει αυτό που έτρωγε. Καμιά σοκολάτα έτρωγε πάλι, σίγουρα. Έχει τρέλη αδυνάμια στη σοκολάτα, ή γενικά σε οτιδήποτε περιέχει σοκολάτα. 

"Πλάκα μου κάνεις," λέει την ίδια στιγμή.

Εγώ κουνάω το κεφάλι μου. "Όχι."

"Πρέπει να τη δω, έχεις καμιά φωτογραφία της;"

"Για να την αναζητήσεις στο ιντερνετ και μέτα να της προτείνεις μια αξέχαστη νύχτα σεξ και την επόμενη μέρα να την παρατήσεις;"

"Εγώ μωρή; Καλά δε με ξέρεις καθόλου;"

Μώρε σε ξέρω και σε παραξέρω," της απάντω ενώ αλλάζω χέρι στο κινήτο, "για αυτό δεν πρόκειται να σου στείλω φωτό. Δεν έχω και καμιά κιόλας."

"Είσαι σπασίκλο, το ξέρεις;"

"Μ' αγαπάς όμως."

"Ένα λάθος έκανα και γω, είναι ανάγκη να μου το θυμίζεις;"

"Σκάσε τώρα και λέγε τι να κάνω."

Μερικές φορές, δεν μπορώ να μιλάω με τον άλλον από το τηλέφωνο. Έχω συνηθίσει τόσο πολύ την προσωπική επαφή που με ξενίζει αυτό αρκετές φορές. Βέβαια, άντε τώρα με την καραντίνα να βγω εγώ με κάποιον (μόνο με τη Νάντια δηλαδή). Θα απορήσουν αυτοί στο 13033 με τα τόσα 6 που θα τους στέλνω σε καθημερινή βάση. 

"Ξέρω γω, κάλεσε τη να φάτε," λέει η Νάντια με γεμάτο στόμα.

"Δεν θα φανεί λίγο περιέργο; Εννοώ, την ξέρω μόνο δυο μέρες και την καλώ για φαγητό. Θα παραξενευτεί ή -χειρότερα- θα με νομίζει για πέφτουλα."

Την ακούω να ξεφυσά από την άλλη γραμμή. "Έλλη, γαμώ την παρθενίαση σου γαμώ, δεν θα της περάσει από το μυαλό καν. Και στην τελική είσαι η μοναδική σε όλη την πολυκατοικία που γνωρίζει, τι θα πάθεις;"

"Νομίζω σου εξήγησα."

"Καλά όταν σταματήσεις τις ντροπές, ζήτα μου ξανά βοήθεια για γκομενάκι."

"Τι ντροπές μωρή;" της λέω εκνευρισμένη, "Εγώ φταίω που δεν θέλω να δίνω κακές εντυπώσεις;"

"Εγώ σου λέω να την καλέσεις για φαγητό. Θα γνωριστείτε καλύτερα στο κάτω, κάτω."

Καταπίνω το ζελεδάκι. Μμμμ, κεράσι. "Ναι αλλά και πάλι, δεν θα το θεωρήσει περιέργο;"

"Αφού είμαστε σε γαμημένη καραντίνα αγάπη μου, είναι μόνη της και σίγουρα θα θέλει κάποια παρέα. Η μόνη που γνωρίζει ότι είναι σε κοντινή απόσταση είσαι εσύ και άρα-"

"Και άρα το πιο κοντινό σε παρέα, κατάλαβα. Το θέμα είναι ότι είναι πολύ νωρίς να κάνω αυτή τη κίνηση."

"Ε, ωραία, αν αυτό είναι το πρόβλημα, ζήτα της το σε μερικές μέρες."

"Μα θα το δεχτεί;"

"Ώχου Έλλη, δε θα το πάρουμε απ΄την αρχή το παραμύθι."

"Συγνώμη, έχεις δίκιο."

"Πάντα έχω."

"Θα σου 'λεγα τίποτα με αυτό το 'πάντα' αλλά έχε χάρη."

"Βρε άντε μου στο διάολο. Λέγε, θα το κάνεις;"

"Ναι, εντάξει, θα το κάνω."

"Αυτά θέλω να ακούω."

"Καιιι για λέγε με την κοπέλα αυτή. Πώς τα περάσατε;"

"Ουυυυυυυυ..."

Περαιτέρω πληροφορίες καλύτερα να μη δώσω. Υπάρχουν και μικρά παιδιά εδώ. Άσε που η Νάντια τα αναλύει όλα, με όλες τις ανατριχιαστικές και αηδιαστικές λεπτομέριες. 

Η φίλη μου είναι καλός άνθρωπος, γενικά, αλλά πολύ περιέργη και σεξουλιάρα μερικές φορές.

...βασικά, πάντα.