Ayaz Geceler

Mutluluk Bu Olsa Gerek...

(Muti medyada hastanemiz) :D

Telefonu kapattım ve 1.ameliyatın için ameliyat hanenin yolunu tutum. 2.ameliyatın öğleden sonray 'dı.

Ameliyata girmek için ameliyat kıyafetlerini giydim , maskemi ve eldivenlerimi taktım
Düşüncelerimden kurtularak ameliyata başladım.
...
Ameliyat bittiğinde , yüzüme gülümsemem yerleşmişti, çünkü ameliyat iyi geçmiş ve bir insanın hayatını kurtarmıştım.

Bunun verdiği gurur ve sevinçle hastanın ailesine durumu açıklamıştım.

iyi bir ameliyattan sonra hastanın ailesine ameliyatın iyi geçtiğini söylediğimiz de,
Onların yüzündeki mutluluğu görmek dünyalara bedeldir.

Ameliyat haneden çıkıp üzerimi değiştirdim ve yemek yemek için hastanenin kapısından çıkıcaktım ki biriyle çarpıştım,

Karşıma baktığımda hiçte şaşırmamıştım.Ayazdı,bu benim başımın belasımıydı?
- merhaba dedi,
-merhaba dedim.
-yemeğemi çıkıyorsun ?
- evet ,ya sen ?
-bende yemeğe çıkıyorum ,o zaman sana eşlik etmeme bir şey demesin.
- merak etme ,ağzımı açmıycam.dedim ikimizde gülümsüyorduk.

Yürüyerek gidiyorduk ,restorant yakındı zaten.
Cam kenarında bir masaya geçtik ve oturur oturmaz garson gelmişti,menüyü verip gitti.

Ne yiycem diye düşünürken , ayaz çoktan siparişleri vermişti.
Ayaz' a bana sormadan niye sipariş verdin bakışı atarken,cevap vermişti bile.

- Duyduklarıma göre buranın güveci güzel oluyormuş seninde seveceğini düşündüm,dedi.

Bende aramızın bozulmaması için bir şey demedim ve güveci bende severdim.
Ayazla en son isteyeceğim şeydi aramızın bozulması bunun olmaması için elimden gelenin fazlasını yapacaktım.

Yemeklerimiz geldiğinde telefonunun zil sesini duymamla çantamın içinden çıkardım ve ekrana baktığımda güller açan yüzümde biranda şimşekler çakmaya başladı.

Evet candı , kırmızıya dokunarak rededim.
Ayaz bana anlamayan gözlerle bakıyordu. Önemsiz biri diye geçiştirdim ve tekrar çalmaya başladı,
-aç istersen belki önemlidir, dedi.
Bende sinirlenerek telefonu kökten kapattım.
- sanırım bağzı sorunlar var dedi.
- evet ,can yakıcı: zamanında kahkahalar attığım anılar şimdi bir bir beni üzüyor dedim.

- anlıyorum yada anlamaya çalışıyorum ,her ne olduysa onları unut! Dedi keskin bir dille ve devam etti.

-gel ,tekrar sanki ilk tanışmışız gibi tanışalım , belki bir şeyler daha farklı olur dedi.
Gözlerinin içi gülüyordu sanırım yavaş yavaş bağlanıyordum ona ama korkuyorum candan sonra nasıl başka bir erkeğe güvenecektim.

Ve hayatını anlatmaya başladı.
Ben Ayaz Karaca, 27 yaşındayım annem avukat babam ise hakim,
Bir erkek kardeşim var oda 23 yasında Adana'da mühendislik okuyor dedi.
Hayatımda bu güne kadar çok kadın oldu fakat hiç biri ömrümü verecek kadar olmadı dedi. En son ilişkimi İzmirde bıraktım son zamanlarda benimle hiç ilgilenmiyordu, bir gün öğrendiğimde ........ Bağımlısıymış onu o şekilde hastanede görünce her şey bittmişti. Dedi.

Ve ben devam ettim,
Ben Büşra Bektiner ,24 yaşındayım annem edebiyat babam matematik öğretmeni,benimde bir ablam var 28 yaşında resim öğretmeni eşi mimar beraber antalya da yaşıyorlar dedim ve devam ettim, benimde haytımda
Birileri oldu tabi, ama hiçbiri ,bir ömürlük değer veremediler, birinden de sadece iki hafta önce ayrıldım , biraz önce arayan da oydu.can, beni aldatmıştı,bu hayadda
Her şeyi yaşıyordum ,en ücra köşesine varana kadar. Dedim.

Biz bunları konuşurken yemeklerimizin yemiş ve kahvelerimizi yudumluyorduk.

Böylelikle birbirimizi tanımış oluyorduk ama ayaza bir şeyi söylememiştim, sadece Şule biliyordu.

Restoran dan çıktık ve hastanenin yolunu tutmuşduk.
- madem bu gün yemekte bana eşlik ettin ,akşam ki sinema fikrimi sormuyorum bile dedi, yandan gülümserken

Biraz düşündüm sonra bu fikrin hiçte fena olmadığına karar verdim,ve teklifini kabul ettim.

Sanırım benim ayaza hissediğim duyguları ,oda bana hissediyordu, yani en azından ben öyle düşünüyordum

#Sizcede öylemiydi ?#