Kirli tabakları ve çatal kaşıkları makineye attıktan sonra odama gittim. Elime gelen ilk kitabı aldım ve balkone geçtim. Hasır sandalyelerden birine oturdum. Yastıkların yumuşaklığı beni mayıştırdı. Bunun üstüne esen hafif ve ılık rüzgar da yastıkla beraber grup olmuştu sanki. Genelde bu kadar rahatlıkta kitap okumamıştım ama ne demişler her şeyin bir ilki vardır. Kitabımı açtım ve okumaya başladım. Bir kaç dakika sonra kitabın içindeydim. Dakikalar dakikaları saatler saatleri kovaladı. Kitabın bitmesine az kaldı ama canım çikolata ve yanında sıcak çikolata istedi. Evet, bana oha olmaz öyle şey diyebilirsiniz. Ama ben büyük bir çikolatakoliğim. İstediğim herşeyle çikolata yiyebilirim ve midem asla bozulmaz. Ayracımı kitabımın arasına koydum ve ayağa kalktım. Kapıyı açıp içeri girdiğimde yüzüme bi sıcaklık dalgası vurdu. Yüzümde küçük bir gülümseme belirdi. Üşüdüğüm hiç farkında değildim. Beynimin bir köşesine "Balkona çıkarken kazağını giymeyi untma!!!" diye bir not aldım. Çantamı aldım. ve gizli bölmemdeki çikolataları aldım. Her zaman yanımda açil durum çikolatası saklardım. Çok akıllıca değil mi? Ama bi sorun vardı. Sıcak çikolata yapmak için hem süt hemde sıcak çikolata tozu yoktu! Salona gittim. Mete'ye marketin nerede olduğunu sormak istiyordum. Salona baktım yoktu. Mutfağa baktım, orada da yoktu. Büyük ihtimalle odasındaydı.Kapıyı açtım. İçerisi karanlıktı. Tuvaletin işığıda sönüktü. Bi horlama sesi duydum. Yatağa baktım ve bişey kıpırdadı. Uyuyordu. Sahiden mi! Kapıyı yavaşça kapattım. Ofladım ve ayakkabılarımı giydim. Anahtarlarımı pantolonumun cebine koydum. Telefonu mu da diğer cebime koydum. İşte şimdi hazırdım. Kapının kolunu tuttum ve yavaş bir şekilde açtım.Aynı yavaşlıkta kapıyı kapattım. Yavaş yavaş binadan çıktım. Rüzgar aynı ılıklıkta esmeye devam ediyordu. Fakat hava karamaya başlamıştı. Çabucak marketi bulup odaya geri dönmeliydim. Fakat bu kocaman kampüste marketi bulmak pek kolay olmayacaktı anlaşılan. Her binayı gezicektim galiba. Ya da önüme gelen ilk lişiye soracaktım.
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Kampüsün neredeyse yarısını gezmiştim ama herhangi bir markete ya da bir insana rastlamamıştım. Derin bir nefes aldım ve geri dömek için yola koyuldum. Geri yürürken binalara bakıyordum ki bişey hatırladım. Ben hangi binada kaldığımızı bilmiyordum ki! Her bina birbirinin aynısıydı. İçimden sadece şu iki kelime geçti:
-Eyvah!kAyboldum!
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Oda Arkadaşım
CasualeSizce bir cümle insanın hayatını yeniden şekillendirebilir mi? Size göre imkansız gibi. Fakat benim hayatımı baştan aşağı yeniledi. Beni baştan yarattı. Eski yaptığım şeyler değişti. Cümleyi merak ettiniz di mi? İşte size cümle: -Ceylin Sarıkaya ve...
