My Director Jeon {ONGOING}

5 장: Breakfast

4NNE★VELV€T

Breakfast

Amber PoV*

HINDI ko alam kung ano ba ang nakain ng Mariel na yan at pilit akong pinapapunta sa bahay nila! I know Mariel, she hates hearing the argue between me and my Dad. Hindi siya against kanino man sa amin. Minsan she's with Dad minsan naman sa akin.

Nakakalito ang isang yon.

"Para po!" a old guy said.

Tama ang nasa isip mo, nakasakay nga ako sa jeep. Wala eh, may sakit pa si RedBullet. Ayaw ko siya i-pressure. Actually, lagi naman akong nagcocommmute noon. Ngayon na lang ulit siguro?

I'm wearing my ussual outfit. Naka itim na jacket at pants. Sumbrerong itim at shades---nakaponytale pa ang buhok. Kahit kilos lalaki ako, di ko magawang paputulan ang buhok ko. Bukod sa ayaw ko, nakakatamad.

Dapat talaga mag ta-taxi ako ang kaso masyadong mahal ang pamasahe, kaya I choose jeep na lang.

Di ako kuripot, wala kasi akong cash. Puro credit cards lang ang laman ng wallet ko at barya galing sa wallet ni Jaja.

After a minutes I finally get at the Mansion. Napatigil ako sa paglalakad ng may maalala! Di sana ako magjejeep ngayon kung mula doon sa kanto hanggang dito  hinatid ako ng hinayupak na lalaking yon! Edi sana di na ako nahirapan pumunta dito!

He looks like idiot. That man is idiot!

Bukod ron, he look likes insane rin. Biruin mo titingin sa salamin tapos ngingiti? Tss. Insane! Napailing na lang ako at tinungo ang gate.

I put my hands in my pocket. At saka pinagmasdan ang buong Mansion. I don't know kung bakit ayaw niya pang ibenta ang Mansion na to, sa dami niyang pera?  Kung sabagay, this Mansion is full of Happiness.. na di ko na maramdaman. Tanging siya na lang siguro ang masaya sa bahay na to.

He's the reason's why I'm working hard and harder for this business. I really love Haraboji so much, he is the only person who always by my side. He is the only person I trusted the most.

Pagka-apak ko sa may bungad ng pinto agad bumungad sa akin ang spoiled brat nilang anak. Tinanggal ko ang shades ko at sinabit iyon sa kwelyuhan ko.

"Why are you here?" maarteng tanong niya.

"Because, you don't care."  walang ganang namang sagot.

Di ko alam kung ano bang problema ng batang to sa akin. Matagal tagal na akong nagtitimpi sa kanya dahil bata siya. Pag ito lumampas na ng disi otso, ililibing ko to ng buhay!

Aakmang lalakad  na ako sa loob ng bigla niya akong hinawakan sa braso. I creased and seriously face her. "What?"

"Anak ka sa labas! Kaya don ka sa labas, bawal ka pumasok!!" sigaw niya.

"Is  that a joke or what?" nakataas ang kilay na tanong ko.

"Hala! Basta di---"

Natigil ang sasabihin niya ng biglang dumating si Mariel. "What's happening?"

"Ask your insane daughter." walang ganang sagot ko at saka pumasok sa loob.

Pagdating ko sa sala wala pang tao pero nakahanda na ang masasarap na umagahan. Naupo na ako roon at sinimulan na kumain. I don't want to waste my time. Masamang pinaghihintay ang pagkain.

"Apo! "

Ganon na lang lapad ng ngiti ko ng salubungin ako ng yakap sa likod ni Lolo!!

"Haraboji!" I stood up and hug him back.