1

16 2 0
                                    

Zane's POV

It's Monday, may pasok pa ako ngayon. Nag-ring na ang alarm ko at agad bumangon, ginagawa na ang aking morning routine. Nakaligo na ako at nakasuot na ng accountant's uniform. I put mild make up on. Liptint, cheektint and foundation lang naman ang nilagay ko. Nilagay ko na sa bag ang mga dapat kong dalhin para sa school at lumabas na sa kwarto para kumain.

"Oh you're already awake!" I said when Keisha was already eating her breakfast.

"Ba't parang gulat ka pa, palagi naman akong nauuna sa'yong nagigising noh." she said while drinking her coffee.

"Kumain ka na, 7 na oh, 'di ba 9 am pa yung start ng classes mo?" She abruptly said.

"Oo." I said while reaching for the egg and bacon she fried. Keisha is my roommate, we were bestfriends since high school. Apat kaming magkakaibigan, sina Francine at Jhoanne ang magkasama ngayon. We decided to choose our roommates before going to college. Magkasama sila since iisang school lang naman yung pinapasukan nila.

After we ate, nagligpit na ako at agad ng kinuha ang mga gamit ko para umalis, nagpaalam na kay Keisha at lumabas. Tumawag ako ng Grab para ihatid ako sa school. 'Di pa kasi ako nakakabili ng sasakyan kaya commute lang muna.

Pagdating ko sa school, nakita ko agad si Rafael, my ex-boyfriend, he's a basketball player na sikat around the campus, hot niya, brusko ang katawan, gwapo, mabait. Halos lahat yata ng babae ay nagkakagusto sa kanya dahil napaka-boyfriend material niya.

"Zane!"

A familiar voice called my second name.

"Wait lang sabay na ako sayo." She continued.

"Oh, Fenech!" I stopped walking and waited for her.

"Andyan si Rafael oh, ba't 'di ka mag-hello sa kanya?" she said while we entered the school.

"Hayaan mo muna, busy siya sa mga fans niya." I smirked.

"Selos ka?" She said.

"Duh? Bakit naman ako magseselos, nagmove on na ako noh, at saka hanggang friends lang naman kami." I said, sounding defensive.

"Ahh friends?" she smirked.

"Oo nga, friends lang." I gave her a small smile.

Fenech is my classmate, my bestfriend in school. She helps me a lot. Lagi siyang nandyan if you need something, parang kapatid na rin ang tingin ko sa kanya.

"Haysst." I sighed after seeing Rafael taking pictures with his fans.

Rafael and I had a great relationship, as in sobrang ganda ng samahan namen, akala ko siya na yung makakasama ko habang buhay, pero hindi nangyari iyon. Nagkahiwalay kame dahil sa sobrang busy, nawawalan na kami ng time para magkita, so we decided to let go nalang. Sabi rin namin na kahit ganoon ay friends pa rin kami at iyon 'yung ginawa namin. It hurt, but I have moved on as time passed.

After the last class, Keisha called me. Good thing tapos na yung last period namin and pauwi na rin ako.

[Zane, dinner daw tayo kasama yung dalawa, we will pick you up at the gate, hintayin mo lang kami.]

"Okay sige, hintayin ko kayo sa waiting shed sa labas ng gate." I stopped the call and waited under the waiting shed.

"Hello Zane."

It was a familliar voice.

"Huy Raf, long time no see, ah! Kamusta ka pala?" I said awkwardly.

Grabe nakakahiya.

"Nakita palang kita kanina, nagkatitigan pa tayo." He laughed. "Eto buhay pa, medyo pagod kaka-basketball". He continued.

Oo nga pala nagkatitigan kami kanina, nagsmile nalang ako, ngumiti rin din naman siya pero agad ding nawala 'yon nung tinatawag na siya ng coach niya

"Bakit ka nandito?"

"Susunduin ko na kase yung si Maureen sa school nila, kakain kami sa labas eh, at saka nakita lang kita kaya naghello ako." He answered back.

What? May Maureen na siya? Bilis ah, 2 months palang after our breakup tapos may nahanap na siya? Well, wala naman na akong pakialam.

Nagtext si Keisha informing me na naroroon na sila sa waiting shed. I mean, nasa waiting shed na ako ah? Anong pinagsasasabi niya? Lumingon ako sa paligid ko only to find no Keisha waiting for me.

From: Keisha

Zane nasa waiting shed na kami, na'san ka na ba?

Nasa kabilang side pala sila, ngayon ko lang naalala na may waiting shed pa sa kabilang side ng school.

To: Keisha

Papunta na ako diyan wait lang nasa kabilang side ako.

I put my phone inside my pocket. Nagpaalam na ako kay Raf dahil paalis na rin naman siya at tumakbo na ako papunta kina Keisha.

"Putang-!" I cursed when i bumped into someone.

"Sorry, sorry." he said in an apologic tone.

"Anong sorry? Tignan mo oh nadumihan yung damet k-"

I ended my response when we gazed into each other's pupils deeply.

I have to admit, those were the most beautiful pair of eyes I've ever seen in my whole life that they made my heart beat rapidly.

Hold Tight, My Future Architect (Falling Series 1)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon