When Soul Switch Happen -Unexpectedly- [COMPLETE]

Chapter Five

Ann’s POV

The studio! Eto yun! Halaaaa… nakaka excite talaga! Enjoyin ko na kasi mamaya ikakamatay ko talaga to.
Nagdatingan na lahat, Si Josh at Ken andito na din. At ngayon, ang kasiyahan ay biglang namatay…

may practice pala sila. Hala di ko alam yung choreo.
(ꏿ﹏ꏿ;)

Ann: guys…

Nakatayo lang ako sa gilid at tinitignan sila…  anong gagawin ko.

Stell: Lika na…
Ken: ( tawa lang eh )
Josh: Lutang ka? Haha,

Aba loko mga to ahh…  pwede ko lang sabihin na di ako si Sejun. Sinabi ko na…

Stell: hala ang init mo.

⊙﹏⊙ Shumay! Lapit niya!
Hawak na pala ni Stell noo ko (●__●)

Ann: uhhh

Justin: bat di mo sinabi agad kanina?!

Saka mabilis na lumapit sakin si Jah
Umatras ako at ngumisi,

Ann: ayoko naman magpaka importante…

Linayo ko agad tingin ko, totoo naman kasi..

Stell: Uwi ka na. (Utos nito)

Ako: ha?

Justin: hatid na kita

Ann: hindi… ayos lang…

ah hindi, pwedeng rason ko na to para maka takas sa kahihiyan at self destruction

Justin: kaya mo umuwi mag isa? Baka mahilo ka. Tirik pa naman araw ngayon.

Di ko din pala alam pauwi dito.

Ann: sige na hatid mo na ako.

Bahala na.

Papunta na kami sa kotse ni Jah nang may lumapit na staff samin,

Staff: san kayo pupunta?

Justin: ihahatid ko po pauwi ma’am. Masama pakiramdam. Linalagnat.

Sige Jah kaya mo yan. Ikaw na bahala sakin.

Staff: ah sige. (Lumapit ito sakin saka hinawakan ang noo ko.) Batang to. (Bigla pinitik niya noo ko)

Ann: eh

Staff: pagaling ka.

At naglakad na ito palayo
Oh kay? Sige. Salamat. Yumuko nalang ako bilang pasasalamat.

Ann: thank you po

Nakarating na kami sa bahay ni Sejun, hindi pa din ako makapaniwala na andito ako.

Dati pangarap ko lang to. Pero as a fan not as Sejun himself.

Baka sirain ko lang buhay niya.

Tita Grace: Nak kain na.

Ang bait ni tita sa totoo lang, sana nasubukan ko din yan.

Ann: Mamaya nalang po.

Tita Grace: kumain ka kahit unti lang. Eto oh.

Nilingon ko siya. Dala niya nga. Dahan dahan akong bumangon at naupo sa kama.

Ann: Ma? (Nakakailang)

Tita Grace: yes?

Naupo siya sa tabi ko saka inabot ang mangkok ng sopas

Ann: Kaya niyo po bang abandonahin anak niyo? Ano kasi…. Ahh wala wala.. wag niyo na po pansinin..

Ano ba tinatanong mo?! Apaka bastos mong bata!
Saka ako sumubo ng sopas,

Tita Grace: Bakit mo natanong? Siyempre hindi.

Ngumiti ito sakin saka inayos ang gulo gulong buhok ko.

Ann: wala po. May napanaginipan po kasi ako.

Tita Grace: Ano yun?

Ako: na nabuhay daw ako sa katawan ng ibang tao at sa panahon na yun. Lumaki daw akong walang magulang. Ate lang, at yung nanay ko… Mas piniling iwan kami.
Ang sakit lang kasi… Parang totoo.
(Totoo naman kasi talaga)
Lalo na nung nagkita kami, ang sabi niya lang.. hindi niya daw kami itinuring na anak at kailanman hinding hindi niya naisip na anak niya kami.

Shete! Ano ba to.

Tita Grace: Anak, di ko alam kung anong nasa isip ng mga ganong magulang pero ako. Hinding hindi ko kayo iiwan. Don’t worry.

Saka niya ako yinakap,

Ako: Thank you po

Yumuko nalang ako at kumain.

Tita Grace: ubusin mo na yan at magpahinga ka na.

ngumiti nalang ako at tinuloy ang pag kain
Totoo nga, masarap magluto si Tita.
At totoo din na nakakapaglabas ka ng sama ng loob sa strangers.

Sorry Sejun,sinapian ata ako ng soft hours sa tanghaling tapat. =_=