jeden krok

7

Yoko podniósł głowę a Saha ujrzał łzy na jego twarzy

- co się stało?- spytał zaniepokojony Saha

- b-bo ten facet c-co go moja mama pr-przyprowadził to już wim skąd go pomientam, gdy obudziłem się rano p-po śmierci oj-ojca to usłyszałem że m-moja mama z kimś rozmawia wyszedłem z pokoju i z-zobaczyłem tego mężczyznę s-śmiał się ale nie wiem dla-dlaczego - Saha przytulił chłopaka i powiedział

- nie martw się tym jak on coś ci zrobi to poślę go na spotkanie z moim ojcem- yoko usiadł na kolanach chłopaka i wtulił się w niego jeszcze mocniej

-dziękuję ci

- za co?- spytał zdziwiony Saha

- za to że jesteś i... za to że nie jesteś jak inni

- czyli jaki?

-nie oceniasz mnie potym co mnie spotkało ostatnie osoby którym powiedziałem o mojej przeszłości zmarły w niewyjaśniony sposób albo się odemnie odsunęły

- to wierz mi ja nie umre bo jestem nieśmiertelmy i nie zniknę bo.... Bo cię lubię

- ja też cię lubie- powidział chłopak i schował głowe w tors chłopaka

„ jest przesłodki gdy się wstydzi"- pomyślał Saha i się lekko uśmiechną

- musimy już wracać jest 19:30- Yoko wzdechną i wstał, wyszli z małej kryjówki gdy byli już blisko domu nastolatek zdją z siebie płaszcz i podał go do Sahy

- możesz go mieć nie jest mi potrzebny

- nie o to chodzi moja mama się przyczepi więc weź go ty- chłopak wziął płaszcz i weszli do domu

- o już wruciliście- powiedziała mama Yoko- zdejmijcie buty umyjcie ręce i idźcie zjeść do pokoju położyłam wam tam jedzenie na biurko- oboje szybko weszli do pokoju wzięli miski z ryżem i zaczeli jeść. Gdy zjedli rozmawiali chwilę siedząc na materacu gdy do pokoju weszła mama Yoko

- wychodzę z yurim najprawdopodobniej wrucimy dopiero jutro na obiad

-okej miłej zabawy- powiedział brunet i uśmiechną się stucznie, kobieta wyszła a pochwili oboje usłyszeli dziwięk zamykania drzwi.