🐧 Chapter (16)🐧

18.2K 1.5K 44
                                    

Unicod

ညနေ [၂]နာရီထိုးတော့ ကိုပိုင်က ဖုန်းဆက်ခေါ်လာသဖြင့်
လုပ်လက်္စတွေ သိမ်းကာ ကားပါကင်ဆီသို့ဆင်းနေရန် ဓာတ်လှေကားဆီသွားနေတုန်း။
ဓာတ်လှေကားရဲ့ထိပ်မှာတင် စောင့်နေတဲ့ ကိုပိုင်ကိုတွေ့လေသည်။

"ကိုပိုင် အခုမှဆင်းလာတာလား ကား‌ပါကင်ရောက်နှင့်နေပြီ းထင်နေတာ"

"ဟုတ်ဘူး ချစ်ကို စောင့်နေတာ ဒီရက်ပိုင်း ခဏခဏ ခေါင်းမူးတက်တယ်လေ ဓာတ်လှေကားက လေကောင်းလေသန့်မရဘူးချစ်မွန်းကြပ်ပြီး မူးလဲ‌ေနမှာဆိုလို့ အတူတူဆင်းရအောင်စောင့်နေတာ"

"အင်းပါ သွားမယ် သွားမယ် ချိန်းထားတာ နောက်ကျတော့မယ်"

ကားနားရောက်တော့ ကိုပိုင်ကိုယ်တိုင်
ကားတံခါးဖွင့်ပေးပြီး ကားပေါ်ရောက်တော့လည်း
အနောက်လှဲအိပ်လို့ရအောင် လည်ပင်းမှာကူရှင်းတက်ပေးလေသည်။ပြောလို့ပြောတာမဟုတ် ကိုယ်၀န်ရှိထဲက တေဇကမင်းသားလေးတစ်ပါးလို့သာယာနေ‌သည်။နစ်ကတိုင်ကြောင့်
စိတ်ကျဉ်းကျပ်လာ၍ ဖြုတ်ရန်ပြင်တော့ စက္ကပိုင်ကလှမ်းကြည့်လာပြီး။

"ချစ် နောက်နေ့ရုံးတက်ရင် ပေါ့ပေါ့ပါးပါးဘဲ၀င်တော့ ဒီ၀တ်စုံက ချစ်စိတ်ကျဉ်းကျပ်တယ်"

ယောင်္ကျားတစ်ယောက်က smartကျပြီးခန့်ညားတဲ့အသွင်ပေါက်စေတာကြောင့်
ရုံးကိုတော့ တခြား၀တ်စုံနှင့်တက်ဖို့မဖြစ်နိုင် တေဇအတွက်ကြည့်ကောင်းဖို့လိုအပ်တယ်မှတ်လား။ကိုပိုင် အပြောကို

"မကျပ်ပါဘူး ရုံးလာမှတော့ ရုံး၀တ်စုံ ၀တ်ရမှာပေါ့"

စက္ကပိုင် ချစ်ဘက်ကြည့်လိုက်တော့ နောက်ကိုမှီပြီး‌ေမှးနေတာကြောင့် ဆက်္မပြောတော့ဘဲ Tablet ကိုကိုင်ကာ အလုပ်လုပ်ဆက်လုပ်နေလိုက်သည် ဆက်ပြောရင်လည်း နားထောင်မှာမဟုတ်တဲ့အတွက်။

ဆေးရုံရောက်တော့ ကိုပိုင် သူငယ်ချင်း ကိုဘုန်းဉာဏ်နဲ့တွေ့လေသည်။ အရပ်အားဖြင့် ကိုပိုင်နဲ့အတူတူပင် ဘာလို့ချမ်းသာတဲ့သူတွေများ အရပ်တွေမိုးမျှော်အောင်ရှည်ကြလည်းမသိ။ ရုပ်ရည်က တည့်ကြည်ခန့်ငြားပြီး မျက်နှာမြင်ရုံနှင့်တစ်ဖက်လူကုိ စိတ်ကုိအေးချမ်းစေတဲ့ ဆုနှင့်ပြည်စုံနေသည်။
ဒီဆရာ၀န်နဲ့ကုတဲ့မိန်းကလေးတွေဆို မျက်နှာမြင်ယုံနှင့်ရောဂါတစ်၀တ်လောက် သက်သာ‌မှအသေချာ ခက်တာက သားဖွားဆရာ၀န်ဖြစ်နေတာဘဲ။
ကိုပိုင်နဲ့စကားပြောနေရင်း တေဇဘက်လှည့်လာကာ

အကြင်နာစစ်ရင်(အၾကင္နာစစ္ရင္)[Complete]Wo Geschichten leben. Entdecke jetzt