rollercoaster || c.h.

What the fuck?

-Mogę w czymś pomóc? - zapytała niepewnie, jej słowa nie przyniosły żadnej reakcji ze strony nieznajomego. Odchrząknęła głośno - Przepraszam, mogę w czymś pomóc? - powiedziała, tym razem głośniej.. 

Był biały dzień. Raczej nikt nie miał zamiaru zrobić jej krzywdy, prawda? Miała już dość przygód po wczorajszym dniu. Definitywnie nie potrzebowała nowych.

Chłopak powoli zaczął obracać się w jej stronę. Był przystojnym, dobrze zbudowanym brunetem o oliwkowej skórze. Wiedziała, że skądś go kojarzy, lecz nie była pena skąd. Jego obraz w jej głowie była zamazany. Lecz pomimo to, napawał ją dziwnym lękiem. 

Popatrzyła na chłopaka, pytająco unosząc brew, gdy stanęli już twarzą w twarz. Splotła ręce na klatce piersiowej, stając pewniej.

- Z trzeźwością Ci do twarzy - powiedział chłopak, bez cienia emocji. - Zostawiłaś wczoraj w klubie. - Szatynka spuściła głowę, by zobaczyć w jego rękach swój sweter. Nawet nie zauważyła jego braku. Odebrała własność i gdy podniosła głowę by coś powiedzieć chłopak już się oddalał.

- Calum! - krzyknęła, przypominając sobie jego imię. Chłopak odwrócił się powoli, z lekkim zdziwieniem wymalowanym na twarzy. - Dzięki. - podniosła do góry sweter i uśmiechnęła się delikatnie. Na podjazd koło jej domu wjeżdżał właśnie samochód Chad'a -  Za to i za wczoraj. 

Brunet tylko kiwnął głową i odwrócił się na pięcie, gdy z auta właśnie wysiadał jej chłopak. Zmierzyli się lodowatymi spojrzeniami. Jednak Chad szybko odwrócił głowę i minął Caluma, który jeszcze raz zerknął w jej stronę. 

Dziewczyna uśmiechnęła się do swojego chłopaka, który odwzajemnił ten mały gest. Szybko do niej podszedł, przytulił i pocałował na pytanie.

- Dzień dobry - powiedziała rozpromieniając się jeszcze bardziej. 

- Kto to był? - zapytał chłopek bez ogródek, zamykając za sobą drzwi do domu i kierując się do salonu.

-Yyyy - Ana zająknęła się - Calum? Kuzyn Blair - powiedziała pierwsze co jej przyszło na myśl. Nie chciała opowiadać swojemu chłopakowi o tym, że ktoś próbował ją wczoraj.. 'wykorzystać', a brunet, jak pierdolony bohater z komiksów dla dzieci, pojawił się by ją uratować. Nic się nie stało, to najważniejsze. Chad i tak miał już wiele na głowie.

- A co tutaj robił? - uniósł pytająco brew. Wiedziała, że nie jest przekonany co do jej słów. 

- Przyniósł mi sweter - pokazała na rzecz którą trzymała w dłoniach, ale jednocześnie zaczęła się zastanawiać 'skąd do cholery znał mój adres?'. - zostawiłam u niego w aucie gdy wczoraj rozwoziła nas do domów. - Wydawało się że chłopak przełknął tę historyjkę.

- A'propo wczoraj.. Jak kac, dalej męczy? - zapytał niemal szyderczo.

- Możesz dać już spokój? - poprosiła. - Jest lepiej. Chcę po prostu spędzić miło popołudnie. - Usiadła obok niego na kanapie. Chłopak zaczął grzebać w plecaku, który leżał na ziemi i wyją z niego butelkę. 

-Proszę - podał jej napój - przyniosłem Ci świeży sok. - Dziewczyna wstała i poszła do kuchni po szklanki. Resztę popołudnia spędzili na oglądaniu głupich programów, rozmowie, jedzeniu chińskiego żarcia na wynos czy śmianiu się. 

***

- Pamiętaj. Jakby pytał, to twój kuzyn - Ana przypomniała Blair gdy wychodziły  z siłowi.

-Mój kuzyn, pamiętam - przyjaciółka roześmiała się i przytuliła ją na pożegnanie nim ruszyła w drugą stronę. 

Na dworze było już ciemno i robiło się coraz chłodniej. Szatynka zawinęła się mocniej w sweter i ruszyła zadowolona w stronę domu. Nagle tuż obok niej zatrzymało się ciemne auto, a szyba od strony pasażera zaczęła opadać.

-Wsiadaj - usłyszała czyjś głos. Stanęła jak wryta z otwartymi ustami i zaczęła się rozglądać dookoła. To jakiś żart? Ukryta kamera? Miała już na prawdę serdecznie dość. - No wskakuj do środka. - Zauważyła jak kierowca nachyla się nad siedzeniem pasażera. Wtedy zdała sobie sprawę, że to ten sam samochód który widziała rano, a jego właścicielem jest chłopak, który kilka godzin temu stał pod jej drzwiami...

** 

Yep, part 2.

To nic, że sesja. Nic, że studia.  To nic, że trzeba się uczyć.

Pozdrawiam.