Gökyüzünün Ruhu

○Anlamasamda olurdu○

Yıkılmalıydi belki de sonuçta yıkmadan nasıl başlayabilirdik ki yenisine

En sevdiğim parktan geçtim bugün. En sevdiğim borekten aldım. En rahat ayakkabılarımı giydim. Uzun uzun ayı izledim dün gece...Çünkü karar vermiştim ben. Yeniden başlayacaktım.
Yeni okulumun önüne geldiğimde ayrı bir gurur hissettim bursum olmasaydı eğer bu okulun ancak resimlerine bakabilirdim. Kendimden emin adımlarla içeriye doğru yürümeye başladım. Bugün güzel bir gündü ve güzel bitecekti. Ben bitirecektim. Kendi kendime motivasyon cümleleri söylediğim sırada omzuma çarpan bir kayayla tüm ozguvenim yerle bir oldu ve yere yapıştım. Mal mal etrafıma bakıp olayın ne oduğunu anlamaya çalıştığım sırada bana çarpan gerizekali kaya bana döndü ve elini uzattı

-çok üzgünüm hanım efendi iyimisiniz?

Bu kibar davranışından cidden etkilenmiştim. Özgüvenim tekrar yerine gelmeye başlıyordu yavaşca elimi eline uzatıp tuttuğum sırada elini çekti ve tekrar yere yapıştım. Yine avel avel etrafa bakınırken kayadan bir ses geldi
-üzgünüm küçük hanım yeni gelenlere hizmetimiz buraya kadar saat 5 ila 7 arasında açığızdır iyi günler.

Ağzım beş karış açık bir şekilde çocuğa bakıyordum. Ciddimiydi ? Evet. Rezil mi olmuştum ? Kesinlikle evet. Özgüven ne demekti? Bi saniye öz..ozgüv- ne ????

Salak salak şeyler düşünmeyi bırakıp kalktım ve kendimi ilk bulduğum tuvalete attım. Aynada kıpkırmızı suratımı görünce anladım ki cidden kötü hissediyordum halbu ki bugün ne de güzel başlamıştı. Aynaya karşı:sakin ol almira saki- derken tuvaletten bir erke çıktı ve kız gibi çığlıklar atmaya başladı ona sanki onu taciz etmişim gibi bakıyordu ve ahhhhh tabi ki burası ERKEKLER TUVALETIYDI
Salak salak diye söylenerek sınıfıma doğru koşturdum 10/C. En arka sıraya oturdum kapşonumu kafama geçirdim. Kulakligimi taktim ve kendimi soyutlamaya çalıştım. Uzgunmuydum? Evet. Utanmışmıydım? Evet rezilmi olmuştum ? Evet bundan daha kötü bir gün olabilirmiydi ?hayır

3.dersin tenefüsünde sıramdan çıkmaya karar verdim belki tuvalette karşılaştığım çocuk beni unutmuştu belki kaya parçasını bir daha görmezdim. Kantin okulun dışında bulunan iki katlı ayrı bir binaydı bir katı yemekhane bir katı cafe olarak düzenlenmişti. Doğru ya söylemeyi unuttum işte kayalar koleji. Bu okulda ne de çok kaya kelimesi kullanılıyordu. Çantamdan paramı cüzdanımı ve gözlugumu aldım. Evet bir yaşlı gibi hipermetropum vardı ve yakınımdaki şeyleri okuyamıyordum. Merdivenleri yavaş yavaş indim koridoru yavaş yavaş yürüdüm. Sanki kaybolmak istiyordum yok olmak ve tüm bu gün yaşanmamış gibi davranmak. Fakat içimizde sakladığımız her an. Her acı. Her olay elbet bir gün su yüzüne çıkardı önemli olan onu oraya koymak yerine çözebilmekti. Kendime bi kahve alıp kenardaki bir masaya oturdum. Telefonumla ilgileniyormuş gibi yapmaya çalıştım ve bu cidden çok saçmaydı. Pencereden dışarıyı izlemeye koyulduğum sırada yanıma bir iki tane erkeğin yaklaştığını gördüm. Hemen kalkmaya hazırlanıyordum ki bana gelmesiklerini fark ettim. Durun bir saniye cidden bu kadar korkakmıydım ? Sabah verdiğim kadarlara ne olmuştu ? Kendi kendime kızdım ve sınıfa çıkmaya karar verdim. O sırada bir kız aglayarak kantine koşturdu ve bir iki kiza bir şey söyleyip dışarı koşturmaya başladılar sonra bir kişi daha. Ve sonra bir kaç kişi daha. Ne olduğunu anlamaya çalışıyordum dışarı çıktığımda ise anlam vermek istemedigimi fark ettim. Bunu görmesemde olurdu. Bu şeyi. Bu durumu. Bu stresi. Yaşamasamda olurdu. Okulun 7.katındaki kızın kendini bağırarak aşagı atmasını...görmesemde olurdu.

Herkese merhabalar. Bir tık aslında olayları anlamaya başladığımız bir bölümle geldim ilerki bölümlerde yaşanacak olaylarin başında bu intihar olayı yatıyor. Sizde almiranın bu korkaklıklarına kızmıyormusunuz? Beklemede kalın sizi seviyorum.