SU(İ)CHEN

'Su'num

Tarlası yanmış köylü oturuşu yaparak yeni aldığı 8000 dönümlük arazisiyle bakışarak aşk yaşıyordu. Tarla/arazi koleksiyonuna bir yenisi daha eklenmişti. Bütün köy onundu artık. Ama başka şeylere ihtiyacı var gibiydi. Şehire inmeliydi belki de. Şehire inse ne olur diye düşündü bir an. Parasını harcayacak yer yoktu burada artık. 

Tam derin düşüncelere dalmışken oturuş şekli yüzünden dengesini kaybetmiş ve düşmüştü. Yalnızlık en kötüsüydü bu hayatta onun için. Düştüğünde onu ayağa kaldıracak biri olmadığı için şimdi daha iyi anlıyordu bunu. Para, pul hepsi hikaye. Ya da tamam değil para önemli sonuçta ama insanın yanında biri olmadıkça ne işe yarardı ki.

Kabul edelim, çok işe yarardı.

Ayağa kalkıp üzerinde ki ayı kürkünü düzelttikten sonra doğup büyüdüğü memleketini, köyünü ne kadar özleyeceği geldi aklına. Burada yalnızdı ve etrafındaki herkes fakir olduğu için zenginliğinden ötürü onu dışlıyordu. 

Artık bu küçük kasabadan sıyrılıp hayata atılmalıydı. Cebindeki tomarla cevherin tadını çıkarıp hayatını yaşamalı, insanları kendine hayran bırakmalıydı.

Çünkü o; Kim Junmyeon'du...