Evimin kapısını yavaşça açtım. Yaklaşık 2 aydır evime hiç gelmemiştim. Zaten şuan da gizli gizli burdayım.
Ahh çok gerginim burayı cidden hiç özlememişim. Ama gelmek zorundaydım. O saksıyı bulmam ve içindeki notlara bakmam lazım.
Yatak odamdaki pencereye doğru ilerlerlemeye başladım. Of Ona yalan söylediğim için kendimi cidden rahatsız hissediyorum ancak yapmam gerekiyordu. Hem içimde hiç şüphe kalmaması gerekiyordu. Penceremdeki saksıyı çantama koyup evden dışarı çıktım. Uzun bir süre yürüdükten sonra tenha bir yerde durdum ve saksıyı çantamdan çıkardım.
"Evet Jeongin içindeki tüm şüpheleri yok et ve evinize geri dön bakalım."
diye kendi kendime mırıldandıktan sonra
Maket çiçeği dikkatlice kaldırarak altındaki sarı kâğıda yazılmış notları elime aldım.
Hassiktir...
Yanılmışım.
♤♤♤ 6 AY ÖNCE ♤♤♤
"Jeongin bize acilen yenge lazım tek umudumuz sen kaldın kardeşimm"
"Haha ne komik cidden.."
Cevabım üzerine Seungmin ve Felix'in gülüşmeleri daha da arttı. Cidden bana takılmak hoşlarına gidiyordu. Hem de fazlasıyla...
Onlar benimle dalga geçerken uzaktan koşarak bize doğru gelen birini gördüm. Tahmin etmesi zor biri değildi. Kim bilir aklında yine ne gelmişti.
"Eee bugün çıkışta maça gitmeye ne dersiniz. Adam toplamayı bana bırakın!" Diyerek ortamıza atladı Jisung.
Felix Jisung'un yanaklarından sıkarak:
"Bennn tabikiii"
"Gelmek isterdim ancak bugün annemle bir işim var" diye ekledi Seungmin.
Ardından ise gözler bana çevrilmişti. Göz devirerek
"Beni eleyin sporlarda iyi değilim biliyorsunuz" dedim.
Sözümün üzerine Jisung düşünceli bir
tavır aldı.
Düşündü...
Düşündü..
Düşündü
Ve en sonunda parmağını şıklatarak
"Aha buldum harika bir pozisyon vereceğim sana! Haydi ikiniz de okul çıkışı hazırlanın." Diyerek yanımızdan uzaklaştı.
Harika bir pozisyon vereceğim sana mı? Çok iyi değilim dedim diye beni kaleye falan koyacak sanırım.
♧
"Şerefsiz."
Jisung gülerek omuzuma vurdu ve
"Haydi bebeğim bunu senden başka kimse başaramaz " diyerek yanımdan uzaklaştı. Cidden bana bulduğu pozisyon oradakilerin çantasıyla mı ilgilenmekti? Elimde olsa o topu yüzünde patlatırdım.
Uzun süren maçın ardından herkes toparlandı. Felix yanıma yaklaşarak
"Benle Jisung yemeğe gidiyoruz. Sen de katıl bize."
"Cidden çok yorgunum. Başka bir zaman söz." dedim ve oradan uzaklaşmaya başladım.
Evime akşam gitmeyi cidden sevmiyorum. Çünkü biraz uzağımda bol bol ağaçların olduğu bir yer var ve ışıklar olmadığı zaman cidden korkutucu gözüküyor.
Normalde ne kadar korksam da problem etmeden ilerlerdim ancak nedense şimdi kalbim hızlanmaya başladı. En iyisi telefonumdan flash açmaktı. Korkumu hafifletirdi belki.
Yutkunarak telefonumu çıkardım. Ama tam ekranı açacakken
Arkamda yürüyen şapka ve maske takmış birini gördüm.
Ben yürüdükçe o da yürüdü.
Ben yavaşladıkça o da yavaşladı
Durduğumda ise
O da durdu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
STALKER ♤ Hyunin ♤ ✔
Mystery / Thriller[TAMAMLANDI] Yang Jeongin bir gün evine kadar takip edildiğini fark etti. Sıradan bir sapık olduğunu düşündü ve olayın üstünde durmadı. Ancak zaman geçtikçe o kişinin "sıradan" bir sapık olmadığını anlayacaktı.
