Ve ardından kapıyı kapatarak evden uzaklaşıp Gwangan Köprüsü'ne geldim. Bu hayatta aile diyebileceğim hiç kimse kalmamıştı artık.
Şimdi ise huzurla ölebilirdim.
İki elimle destek alarak kendimi suya atmak için kaldırdım.
------------------------------------------------
Ancak bir anda kendimi yerde buldum. Biri beni geriye çekmişti ve bu tam tahmin ettiğim kişiydi:
-JEONGİN! JEONGİNİM NE YAPIYORSUN??
Hyunjin beni sımsıkı sarmış tir tir titriyordu.
-AKLINI MI KAÇIRDIN? NASIL OLUR DA O GÜZEL CANINA KIYMAYA ÇALIŞIRSIN?
Hyunjin bana bağırırken hâlâ bunun rüya mı gerçek mi olduğunu kavramaya çalışıyordum. Az öncesine kadar sanki bilincim kapalı gibiydi. Ben... kendimi mi öldürecektim?
-Jeongin'im benim yüzümden... Benim yüzümden özür dilerim, özür dilerim, özür dilerim...
Birden kalbim hızlanıp âdeta gerçekliğe geri döndüm. Gözlerimden yaşlar akarken Hyunjin'e bağırmaya başladım:
-Neden beni yalnız bıraktın! Neden beni terk ettin!
-Özür dilerim sevgilim, özür dilerim.
-Neden bizi bu hale getirdin!
İkimiz de çocuk gibi ağlıyor birbirimize sımsıkı sarılıyorduk.
-Jeongin'im sen iste ben canımı veririm, iste tüm dünyayı yok ederim, sadece, sadece yalvarırım kendine zarar verme. Ya sana yetişemeseydim? Jeongin... Bize bir şans daha ver yemin ediyorum her şey daha güzel olacak bebeğim. Lütfen...
Hyunjin iki yanağımı elleriyle tutup hafifçe başımı kaldırdı. Baş parmaklarıyla göz yaşlarımı silerken konuşmaya devam etti:
- Ben cahildim Jeongin... Ancak her şeyi düzeltebiliriz. Bizim aşkımız bitemez, sevgilim. Birbirimize bu kadar aşıkken ayrı kalamayız. Lütfen Jeongin'im...
- Eskisi gibi olabilecek miyiz Hyunjin?
Hyunjin elimi alıp avucumun içinden öptü:
-Eskisinden de iyi olacağız meleğim. "Biz" berabersek her şeyin üstesinden gelebiliriz. Artık sır ve yalan yok, söz veriyorum.
Kalbim hızlanıyor, ona tekrar güvenmek istiyordum. Ancak hiçbir şey olmamış gibi devam edemezdik.
-Hyunjin... Her şeyi bir anda unutmamı mı istiyorsun?
-Hayır! Hayır, unutma ancak sana unutturmama izin ver kalbim, yalvarırım.
Derin bir nefes aldım:
-Artık... Sır yok, Hyunjin.
-Yok, söz veriyorum ki yok! Ben seni tekrar kaybedemem.
Yavaşça yerden kalkıp Hyunjin'e baktım.
- Seul'a dönmek istiyorum. Beraber.
Hyunjin minnettarlıkla kalkıp bana elini uzattı:
-Haydi gidelim buradan, birlikte.
♠
İkisi Seul'a vardıklarında Jeongin kendi evinde kalmaya devam etmek istedi. Hyunjin, Jeongin'in ona tekrardan kalbini açmasının çok zor olacağının ve bunun uzun bir zaman gerektirdiğini biliyordu. Ancak kalbini geri kazanma ihtimali bile onu sevindiriyor ve ona umut oluyordu.
Tekrardan bir olabilecekleri hayalleriyle Hyunjin hiçbir zaman Jeongin'in yanından ayrılmamış her gününü onunla geçirmişti. Jeongin her ne kadar da Hyunjin'i özlese de onu hemen affetmemesi gerektiğinin de farkındaydı. Bu nedenle onun yanına gelmesine izin veriyor ancak bazen tersliyor bazen ise görmezden geliyordu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
STALKER ♤ Hyunin ♤ ✔
Tajemnica / Thriller[TAMAMLANDI] Yang Jeongin bir gün evine kadar takip edildiğini fark etti. Sıradan bir sapık olduğunu düşündü ve olayın üstünde durmadı. Ancak zaman geçtikçe o kişinin "sıradan" bir sapık olmadığını anlayacaktı.
