white camellia |barbaros x serhat|

0.2

işine dönmesi için on beş dakikası kalmıştı vücudu mürekkep kaplı olanın.
çiçekçi çocuk elinde tuttuğu kağıttaki bitkiyle ilgili hala bilgi veriyordu.anlaşılan bugün sohbet etmeye vakitleri kalmayacaktı.
kelimeleri kullanamadıkları günlerde vücutlarını kullanırlardı.
barbaros,dövmelerle kaplı parmaklarını serhat'ın çok sevdiğini bildiği yerde, şakağında dolandırırken pür dikkat dinlemekle meşguldü.göz teması kurduklarında ikisi de birkaç saniye sonra işine devam ederdi.bu kadarı yetiyordu,anlaşıyorlardı işte.

fakat serhat'ın bir huyu vardı.
anlattığı bitkilerin hiç birinin adını söylemezdi ve bu işe başladıkları zaman da barbaros'u isimlerine bakmayacağına dair tembihlemişti.
dövmeci çocuk ise bunu garipsese de merak da etse serhat kaybetmek istemeyeceği bir alışkanlığı olduğu için kabul etmişti.
onun istediği gibi bir kez olsun araştırmamıştı isimleri.
ufak bir anlaşma yüzünden sahip oldukları bu şeyden vazgeçmek istemiyordu.

gitmeden önce her gün olduğu gibi serhat'tan bir parça kağıt istedi ve o konuşurken aklında canlandırdığı taslağı kabaca kağıda döktü.taslakları hep serhat'a verirdi ve onda durmasını isterdi barbaros.o taslaklar çiçekçi çocukla ilgili farklı bir şeyleri yansıtırdı her gün.sessizse yapraklardan biri düşerdi mesela,mutluysa daha güzel açardı o taslaktaki çiçeğin yaprakları.serhat da kontrol ederdi,doğru anlamış mı kendisini diye.
böyle iletişim kurarlardı.aralarındaki şeyin bir adı yoktu ama bundan rahatsız değillerdi.yine de kimselere açmazlardı kendilerini.
barbaros elindeki kalemi bıraktığında, serhat da gittiği kasadan geri geldi.taslağı eline alırken kendisine kağıdı uzatan bileği tutup dudaklarını değdirdi.bugünkü incelediği şeye de her zamanki gibi aynı cevabı verecekti.
'rüyanda görürsün, hadi yürü şimdi işine.'
barbaros beklediği cevapla ayağa kalktı ve az önce dudaklarını bileğine değdiren çocuğu tam da taslağındaki yerinden öptü.
ufak bir ayrıntı vardı.
barbaros, çiçekçi çocuğa verdiği taslakları hep bir uzvun üzerinde hayal edip çizerdi.