Zaifah's
"Sinasabi ko na sayo Zerafina, sinsaniban ang ating anak! Hindi sya ang nasa katawan na iyan!"
"At ano Juan?! Hahayaan natin sya na hampasin at kung ano anong gawin sa anak natin?"
"Oo! Dahil itataboy nila ang masamang espiritu na nasa katawan nya!"
"Hindi ako makakapayag! Magkamatayan man, hindi ko ipagagalaw ang ating anak!"
Naalimpungatan ako sa sigawan na naririnig ko.
Grabe ang sama ng panaginip ko.
"Huminahon muna ho kaya Donya Zerafina at Don Juan. Ako na ang bahala sa kaniya. Maigi pa at iwan nyo muna kami"
Tekaa.... Sino naman itong nagsasalita?
"Maigi pa nga. Pagalingin mo sana sya Madre Elena" Don Juan
"Makakaasa ho kayo" sabi ni.... Ewan
Narinig ko ang pagsarado ng pinto hudyat na lumabas na sila Don Juan.
Don Juan....
Don Juan?!!!! Teka! Hindi pa din tapos itong panaginip? Juskolorrrddd!!!!
Pikit maigi Zai panaginip lang ito.
"Alam kong gising ka na Zaifah kaya huwag ka na magkunwari" sabi nung babae.
Dumilat ako at nakita ko ang isang madre. Eto ata yung Elena na sinasabi nila kanina.
Wait....
"Wait! Did i heard it right? Tinawag mo akong Zaifah????" I asked
Umupo sya sa tabi ko. At ngumiti.
"Mag iingat ka sa ikinikilos mo Zaifah. Tandaan mo nasa nakaraan ka. Isipin mo munang mabuti ang mga sinasabi mo. Hindi marunong mag ingles ang Zenaida sa panahong ito" Elena
"Alam mo?! Wait! So hindi ito good time? Nasa past talaga ako? Papanong nangyari iyon?" I asked
"Hindi ba gusto mo ito? Tinupad ko ang hiling mo na makilala ang lalaki sa iyong panaginip. Ang hiling ng iyong puso" Elena
"Oo gusto ko sya makilala pero hindi sa ganitong paraan!"
"Alam ko Zaifah , naiintindihan kita. Maaari mo siyang makilala ngunit hindi mo pwedeng baguhin ang nakaraan kung kayat ibibigay ko sayo ang talaarawan ni Zenaida mula nang makilala nya ang lalaking iyon" Elena
Iniabot nya sa akin ang isang notebook na may kalumaan kung titignan.
"Kapag ba nakilala ko na sya, makakabalik nako sa dati?"
I asked habang nakatingin sa notebook.
"Ikaw lang ang makakasagot niyan" Elena.
Mahal kong talaarawan,
Araw ng linggo ika-22 ng hulyo, nagsimba kami nila ama at ina sa simbahan ng San Carlos. Ngunit iba ang araw na ito dahil pagka tapos namin magsimba ay may nakasalubong kami na pamilya. Ang pamilya Mercado. Napag alaman ko na matalik na kaibigan pala ni ama si Don Matias Mercado noong kabataan. Ngunit ang nakakuha ng aking atensyon ay ang isang napakakisig na lalaki na sa tingin ko ay ka edad ko lamang. Napag alaman ko na sya ay si Senorito Javier. Nang ngitian nya ako ay para bang may paru-paro sa aking tiyan na hindi ko mawari.
Isa lang ang alam ko....
Iniibig ko si Senorito Javier.
Nagmamahal,
Zenaida
Eh jusko parang hindi naman ako ito. Alam kong hindi talaga ako si Zenaida but sya yung past na ako. Hay ang gulo basta ayon!
Hindi naman ako basta basta na naiinlove sa unang tingin.
Naalala ko yung guy sa field.....
Wait. So? Hindi naman porket naalala ko ay in love na agad ako sa kanya. No way!
Hay bahala na nga!
Sumilip ako sa pintuan. Balak ko sanang bumaba.
Dahan dahan akong bumaba at nakita ko na nag uusap ang aking ama at ina sa panahong ito.
Tumingin sakin ang aking ina at tinuro ako sa aking ama.
"Zenaida, anak, maayos na ba ang pakiramdam mo?"
Lumapit sakin ang aking ina at hinawakan ang aking kamay. Halatang worried sya sa akin.
"I'm--- Ayos na po ako ina medyo nahihilo lamang ako"
Wooohhhh muntik na! Mukhang mahihirapan ako nito ah
"Mabuti naman. Nag alala ako sayo anak" ina
"Sinabi na sa amin ni Madre Elena kung bakit ka nagkaganyan. Hindi ko alam na magkakaroon pala ng epekto ang pagkakalunod mo noong isang araw. Marahil daw ay ikaw ay nabagok sa bato" ama
Napakagaling talaga ni Madre Elena gumawa ng story!
"Nalunod ho?" I asked
"Oo iha, nalunod ka sa may ilog noong sinagip mo ang batang nahulog doon. Bakit ba naman kasi ikaw pa ang nagligtas. Alam mo namang hindi ka marunong lumangoy" ina
Sinuklay nya ang aking buhok gamit ang kamay nya. She looks very worried.
"Hindi ko po matandaan ang mga pangyayaring iyon. Ngunit kung uulitin man ang pangyayari, marahil ay gagawin ko parin dahil yun ang nararapat" ngumiti ako
Parehas din pala kami ni Zenaida na malambot ang puso pagdating sa mga bata.
Bata palang ako ay mahilig na talaga ako sa mga bata dahil only child lang ako. Hindi ko naranasan na magkaroon ng kapatid.
Ngumiti ang aking ina sa akin
"O'sya Maghanda ka na dahil magsisimba tayo ngayon. Marapat lang na magpasalamat tayo dahil hindi ka napahamak. Mas mabuti na, na nawala lang ang iyong memorya kaysa sa ikaw ang mawala baka hindi namin makaya" ina.
Na oover whelmed ako sa parents ni Zenaida. Sobrang bait. I wish sila nalang ang parents ko sa present. Ang parents ko kase walang inatupag kung hindi trabaho.
"Sige po ina mag aayos na po ako" nginitian ko sya.
"Mabuti at kami'y maghahamda nadin ng iyong ama at pagkatapos pupunta tayong San Carlos" ina.
Umakyat na sila sa kwarto nila.
Wait San Carlos??? Eto na ba iyon?
Makikilala ko na ba yung Javier?
"Salamat sa Diyos"
Sabi ng pari hudyat na tapos na ang misa.
"Halina kayo at kakain na tayo sa paboritong kainan ng aking Unica Hija" ama
I smiled. Sana ganito din kami ng parents ko.
Lumabas na kami ng simbahan at masayang nagkwekwentuhan sila ama.
"Don Juan?"
Napahinto sila ina at ama dahil sa pamilyang nakasalubong namin.
"Don Matias!"
Sabi ni ama sa masayang tono
But wala ang atensyon ko sa kanila kundi sa lalaking kaharap ko ngayon.
He smiled at me.
Javier.....
BINABASA MO ANG
Bring back the time
Ficção HistóricaI always wanted to see my past life or to dream of it. But instead of dreaming it, it became real. And there I met him... Would i still want to go back or stay with him here in the past? Follow their journey where two hearts collide but their enemy...
